รักเท่ากับไว้ใจ
เมื่อแรกเริ่มรู้จักคนหนึ่งคน..
บทสนทนาดำเนินบน..ความเป็นมิตรไม่ได้คิดอะไร..
พูดไปเรื่อยๆตามหัวข้อที่ยกมาจริงไหม..
ถ้าถามถึง "ความไว้ใจ"..ก็ใช่..ในขอบเขตของการสนทนา..บทนั้น
ทำไม..คนคนนั้นถึงตีความไม่ตรงเจตนา..
การสื่อสารผิดพลาด..ไม่ตรงกับที่คาดว่า..หรืออย่างไรกัน..
การร่ำลือจนเพี้ยนไป..เกิดขึ้นได้อย่างไร..ทำไมถึงบิดผัน..
เชิญหาคำตอบมายันทำไมสื่อสารไม่ตรงความจริง
หากดูการกระทำ..ก็ไม่มี
ทำไมคนแบบนี้..จึงคาดหวัง ฝัน แล้วพูดทุกสิ่ง..
หากเขามีธรรมทำไมพูดเรื่องไม่จริง..
"ความไว้ใจ" ที่คุณติติงมันจบไปตั้งแต่การสนทนาครั้งนั้น..
บางครั้งชีวิตคู่ที่เต็มไปด้วยความรัก ที่เค้าว่ากันว่ามันทำให้คนตาบอดอาจจะเป็นเรื่องจริง บางคนรักราบรื่น ..
แต่สำหรับบางคนอาจจะไม่ราบรื่นอย่างที่ฝัน เนื้อหาตรงนี้จะพูดถึงบทเรียนที่ผ่านมาให้กับทุกๆคนที่เคยเจอหรือไม่เคยเจอว่า ความรักถึงแม้จะสวยงาม ก็เหมือนกุหลาบที่มีหนามเช่นกัน บางครั้งความรัก ก็อาจจะแฝงไปด้วยสิ่งต่างๆ ทั้งดี และไม่ดี อยู่ที่เราจะเจออะไร มีทั้งความสุขและความทุกข์ ความรักและความผูกผัน ที่ใช้เวลากันนานกว่าจะได้มาก็ยังทำให้เรา..
รู้สึกถึงคำว่า "เสียดายเวลา เสียดายอนาคต เสียทุกอย่างที่ได้สร้างกันมา ที่สำคัญคือ เสียใจ" ไม่มีใครทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ที่อยากจะเจอคำเหล่านี้ แต่คนทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ เลือกใช้ชีวิตไม่ได้ เลือกที่จะเป็นไม่ได้ ทำให้ต้องเผชิญแต่คำว่า "ยอมรับความจริง"
ในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น ความไว้ใจ ไม่ใช่เป็นสิ่งไม่ดีแต่เราควรจะคบใครแล้ว ไม่ควรที่จะไว้ใจเค้าทั้งหมด ควรมีความคิดและการสังเกตุ อย่าปล่อยให้ความไว้ใจและความรักมาบดบังจนทำให้เรามองไม่เห็นสิ่งที่คนรักเราทำหรือหวังอะไรในตัวเรา สังเกตุดูว่า..
หากมีใครที่ทิ้งคุณไปอย่างเย็นชา
นั้นคือสิ่งเราควรทิ้งความไว้ใจระวังและสังเกตุว่า
วัตถุประสงค์ของการกลับมาคืออะไร?
ในมุมมองของเขา เราคือคนรัก
หรือแค่เป็นตัวที่ยังมีประโยชน์กับเขาอยู่
จะได้ไม่ถูกหลอกว่ารักแต่ใช้เราเป็นแค่ที่พัก
บางคนใช้ความรักเพื่อหาผลประโยชน์ให้ตัวเอง
เป็นการกระทำที่เลือดเย็นในแง่ของคนที่ขาดความอบอุ่นจากคนที่รักไปแล้ว
ความรักทำให้ชีวิตตกต่ำได้ในอีกมุมหนึ่ง
อาจเป็นเพียง ความหลงที่ใส่หน้ากาก ชื่อความรัก
บางครั้งคำว่าระแวงในสิ่งที่ควรระแวงมันก็ทำให้เราไม่เป็นคนโง่ในสายตาอีกคนหนึ่ง หากเราจะให้ความไว้ใจ คนรักของเราได้นั้น แบบ 100% มันคงไม่มี เพราะทุกคนมีอารมย์และความคิดต่างกัน ถ้าคิดจะไว้ใจต่อให้เรามีพยานรักแล้ว อย่าคิดว่าบางอย่างที่ไม่คาดคิดจะไม่เกิด..
สุดท้ายยังไงทุกคนก็ต้องมีความรักเพราะความรักคือสิ่งสวยงาม แต่ควรจะรักให้เป็น ผมก็เช่นกันครับ ..
รักเอย..
ปัจฉิมลิขิต
เขาย่อมเปรียบเทียบความว่ายามรัก
แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นรักจางห่างเหินไปเนิ่นนาน
แต่น้ำตาลว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล”
สุนทรภู่ ตอนหนึ่งของเรื่องพระอภัยมณี
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
