รีวิว Real Steel | ศึกกำปั้น(หุ่น)ของฉันกับพ่อ (10/10)
เมื่อ Charlie Kenton (Hugh Jackman) ผู้ชายที่ไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จในชีวิตการค้ากำปั้น(หุ่นยนต์) และทำท่าจะก่อร่างสร้างหนี้ให้ตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ เขาตระเวนพาหุ่นของเขาไปโดนขยี้เสียพังยับเยิน แต่ด้วยความที่มองทุกอย่างเป็นเงิน ทำให้เขายังคงอยู่มาได้ ซึ่งจริงๆ ก็คงอีกไม่นานหรอก กำลังกรอบได้ที่ละ
ชีวิตของอดีตนักมวยที่เคยมีชื่อ(พอประมาณ)ในอดีต ปัจจุบัน อาศัยอยู่ในสนามมวยเก่าๆ ของลูกสาวเจ้าของค่าย Bailey Tallet (Evangeline Lilly) ที่คบๆ กันอยู่ แต่เมื่อได้รับรู้ว่า Max Kenton (Dakota Goyo) ลูกชายวัยสิบเอ็ดที่เขาเคยทิ้งไปต้องกำพร้าแม่กระทันหัน และเขาคือญาติที่สนิทที่สุดที่ไม่พร้อมจะดูแลลูกชายคนนี้
แต่เหตุการณ์กลับทำให้เขาต้องมาดูแลอุปการะแมกซ์เป็นการชั่วคราวในชายคาของสนามมวยที่เขากำลังเป็นหนี้พอกพูน สภาวะความรักก็กำลังสั่นคลอนด้วยเพราะหุนหันไม่รอบคอบที่รังแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลงไป และยังมีปมขัดแย้งของพ่อกับลูกเข้ามาอีก ยังโชคดีอยู่บ้างที่ความเป็นเด็กก็ดูจะเข้ากันได้ดีกับหุ่นยักษ์นักต่อสู้ แมกซ์ชื่นชอบหุ่นตัวใหม่ และสองพ่อลูกก็ออกไปสู้ด้วยกัน
ที่นั่น พวกเขาได้เรียนรู้อะไรหลายต่อหลายอย่าง ที่ทำให้ผู้ชายคนหนึ่งได้เปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนใหม่ ได้กำลังใจในการใช้ชีวิตจากลูกที่ตัวเอง…ทิ้งไป
ในระหว่างร่องรอยทางเดินเหล่านั้น พวกเขาได้พบกับหุ่นยนต์ตัวหนึ่งเข้าโดยบังเอิญ “Atom” คือชื่อของมัน หุ่นรุ่นเก่าที่มีบางสิ่งพิเศษ มันช่วยสร้างความสัมพันธ์ที่แสนวิเศษ และยังสร้างปรากฏการณ์สำคัญๆ บนสังเวียนการต่อสู้อีกด้วย ผมชอบหน้าตาของมัน แม้จะดูเก่าๆ แต่มันลักษณะเหมือนนักมวยไทยยังไงก็ไม่รู้แฮะ บริเวณหน้ามันเหมือนเอาผ้าอะไรสักอย่างคาดหัวไว้
บทบาทที่ทั้งสองตัวนำทำเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็น Hugn Jackman ที่ส่งอารมณ์ให้อย่างดีต่อ Dakota Goyo ผู้แสดงบทบาทเป็นลูกชาย งานนี้เจ้าหนูได้เกิดแน่ ไม่ว่าจะด้วยความน่ารัก และแววตายามจ้องมองพ่อของตัวเอง มันดูจริงอย่างมากเลยทีเดียว
หลายคนอาจจะเดินเข้าโรงไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยความคาดหวังว่าจะไปดูหนังแอ็คชั่นไซไฟสนุกๆ มันๆ แต่สิ่งที่เขาได้พบจริงๆ กลับเป็นการผสมผสานของความเป็นไซไฟ, แอ็คชั่น และดราม่าที่ลงตัวสุดๆ หนังเอาเราอยู่ในทุกช่วงเวลา ทำให้เรานั่งลุ้นไปกับเกมการแข่งขันได้ทุกครั้ง และทำให้อิ่มเอิบใจทุกครั้งในความสัมพันธ์ที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่องของสองพ่อลูก เรายิ้มตามในทุกรอยยิ้ม เราน้ำตาไหลได้ในทุกฉากซึ้ง หนังสลับสับเปลี่ยนอารมณ์ไปมาตลอดเวลา นั่นยิ่งตอกย้ำให้เราเข้าถึงว่า คนเราพบพานเรื่องราวหลายอย่าง มีทั้งสุข มีทั้งเศร้า มีทั้งเสียใจ และมีทั้งมันสะใจ ไม่มีช่วงไหนของหนังที่น่าเบื่อเลย
ชาร์ลีอาจเป็นพ่อที่ขี้แพ้ เคยละทิ้งทุกอย่างที่ไม่มีค่าควรสนใจ แต่แล้วเมื่อเจอกับแมกซ์ผู้เล็งเห็นความเป็นฮีโร่ที่อยู่ข้างในเขา หนังเรื่องนี้จึงมีพลังและมันขยับขยายฟูฟ่องพองโตขึ้นมา แม้บางเรื่องราวอาจจะเกินจริงไปบ้าง แต่ทุกความรู้สึกจากแววตาของเด็กน้อย Goyo มันทำให้เราอินไปได้อย่างไม่ทันรู้ตัว “ศึกหุ่นเหล็กกำปั้นถล่มปฐพี” เป็นหนังที่ไม่ควรลุกออกไปฉี่แม้สักวิเลยจริงๆ
ผมขอแนะนำให้คุณเข้าไปดูกับตาตัวเองสักครั้งครับ!
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
