17 ก.ย. 2020 เวลา 11:30 • ประวัติศาสตร์
“ปอมเปอี (Pompeii)” ดินแดนสาปสูญที่จมอยู่ใต้เถ้าถ่าน” ตอนที่ 4
ชีวิตในปอมเปอี
เมืองปอมเปอี มีชุมชนธุรกิจการค้าที่คึกคัก มีผู้คนทำการค้าหลากหลาย
1
มีงานอาชีพหลายอย่าง ทั้งช่างตีเหล็ก ช่างทำรองเท้า ร้านตัดผม ร้านทำฟัน ร้านขนมปัง
ในเมืองปอมเปอีมีร้านขนมปังกว่า 30 ร้าน และส่วนมากก็มีโรงสีที่ใช้ทำแป้งเป็นของตัวเอง
ร้านขนมปังจะมีเตาที่ทำมาจากอิฐ คล้ายกับเตาอบพิซซ่าในปัจจุบัน โดยร้านขนาดใหญ่จะมีเตาขนาดใหญ่ โดยเตาที่ใหญ่ที่สุดที่เคยค้นพบ ยังคงมีขนมปังอยู่ภายในเตากว่า 81 ก้อน
ร้านขนมปังในสมัยปอมเปอี
สาเหตุที่ปอมเปอีมีร้านขนมปังมากขนาดนี้ ก็เนื่องจากในยุคนั้น มีเฉพาะบ้านคนรวยเท่านั้นที่มีครัวอยู่ในบ้าน คนยากจนไม่มีครัวและต้องฝากท้องไว้กับร้านขนมปัง
นอกจากนั้น ชาวปอมเปอียังชอบดื่มไวน์องุ่น
นอกจากร้านขนมปัง ปอมเปอียังมีร้านเหล้าอีกเป็นจำนวนมาก และมีโรงแรมสำหรับนักเดินทาง โดยโรงแรมมักจะเป็นโรงแรมเล็กๆ มีห้องเพียงไม่กี่ห้อง
สำหรับอาหารที่ชาวปอมเปอีบริโภคในชีวิตประจำวัน ก็ได้แก่เนื้อสัตว์ตามฤดูกาล ผักผลไม้ และซอสปลาที่เรียกว่า “การัม (Garum)”
การัม (Garum)
การัมนั้นทำมาจากปลา นำไปหมักดองในลูกอัณฑะ และมีกลิ่นเหม็นรุนแรง (น่าจะคล้ายๆ ปลาร้า)
ถึงแม้ว่าจะฟังดูไม่ค่อยน่ากิน แต่การัมก็เป็นสินค้าที่กำไรดี โดยก่อนที่ปอมเปอีจะหายไปกับภูเขาไฟนั้น ชายชื่อ “สเการัส (Scaurus)” เป็นผู้ผลิตการัมที่ดีที่สุด และเป็นรายใหญ่ที่สุดในปอมเปอี
สเการัสร่ำรวยจากการทำการัม และเขาก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่หรูหรานอกกำแพงเมือง
เศษการัมที่พบในปอมเปอี
อีกธุรกิจที่เฟื่องฟูในปอมเปอีคือธุรกิจการทอผ้า รวมทั้งธุรกิจซักรีด
1
ในปอมเปอี บ้านเรือนส่วนใหญ่มีขนาดสูงไม่เกินสองชั้น และซากของบ้านเรือนที่พบต่างก็ถูกทำลายไปเกือบจะทั้งหมด
1
สำหรับปัญหาที่สำคัญในปอมเปอีคือปัญหาอาชญากรรม
ในเวลานั้นยังไม่มีเสาไฟฟ้า กลางคืนจึงมืดมาก และการออกมาเดินข้างถนนยามค่ำคืนก็อันตราย และถึงแม้จะมีระบบศาล หากแต่ในเวลานั้นก็ยังไม่มีกรมตำรวจเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนปัจจุบัน
และด้วยความที่อาชญากรรมมีสูงนี้เอง บ้านส่วนใหญ่จึงมีหน้าต่างเพียงบานเดียว และสร้างอยู่บนชั้นสอง
ในปอมเปอี คนรวยและคนจนจะอยู่ในบริเวณเดียวกัน บางครั้งก็ในตึกเดียวกัน
1
แต่คนจนจะได้อยู่ในห้องแคบๆ ซึ่งต้องเบียดเสียดเข้าไปทั้งครอบครัว แต่คนรวยจะสามารถสร้างพื้นที่ขนาดใหญ่ที่หรูหราและสะดวกสบาย
ในสมัยปอมเปอีนั้น การมี “ทาส” เป็นเรื่องปกติ
ปกติแล้ว ทาสจะเป็นคนจากดินแดนที่ถูกยึดครองและกวาดต้อนมา โดยทาสสามารถซื้ออิสรภาพหรือได้รับการปลดปล่อยจากเจ้าของได้
เมื่อทาสเป็นอิสระ ทาสจะมีสิทธิทุกอย่างไม่ต่างจากชาวโรมันคนอื่นๆ ยกเว้นเพียงสิ่งเดียว นั่นคือ “รับราชการ”
ทาสในปอมเปอี
ชีวิตของคนยากจนในปอมเปอีนั้นแตกต่างจากคนรวยอย่างสิ้นเชิง
หลายคนที่พอจะมีทุนอยู่บ้าง ก็อาจจะเปิดร้านค้าเล็กๆ หน้าบ้าน และตนกับครอบครัวก็ต้องอาศัยในห้องเล็กๆ หลังร้าน
บ้านของคนยากจนนั้นไม่มีทั้งห้องครัว ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ อาหารการกินของพวกเขา คือการไปซื้อหาจากร้านที่ทำอาหาร
อาหารที่พวกเขาได้กินก็มักจะเป็นปลา สตูว์ ชีส ถั่ว โดยคนยากจนสามารถนั่งกินที่ร้านหรือซื้อกลับไปกินที่บ้านก็ได้
ร้านขายอาหารในปอมเปอี
ขยะและสิ่งปฏิกูลต่างๆ จะถูกนำมาเทลงกลางถนน รอให้ฝนตกลงมาเพื่อชำระล้าง
ถนนในปอมเปอีนั้น จะมีการสร้างให้สูงขึ้นมาเล็กน้อย เพื่อที่ให้คนเดินได้โดยไม่ต้องเหยียบขยะหรือสิ่งสกปรกต่างๆ
เวลาที่คนรวยออกจากบ้านนั้น คนรวยจะใส่รองเท้าโดยมีคนรับใช้คอยถือรองเท้าแตะ ตามออกไปด้วย และเมื่อถึงจุดหมาย คนรวยก็จะเปลี่ยนมาใส่รองเท้าแตะที่คนรับใช้ถือตามออกมา
นี่คือสังคมในปอมเปอี ในตอนต่อไป ผมจะมาเล่าเรื่องของสถานที่ต่างๆ ในปอมเปอี รวมทั้งความบันเทิงของผู้คนในยุคนั้น
ฝากติดตามด้วยนะครับ
โฆษณา