🐣ตอนที่ 1🐣
🙏🏼 สวัสดี เราชื่อเป็ดน้อย อายุ 35 แล้วฮะ เราเป็นเด็กตจว.ที่มาใช้ชีวิตคนเดียวในกรุงเทพ เราทำงานเป็น พนง.บริษัทเอกชนที่มีชื่อเสียง แห่งหนึ่ง เงินเดือน สวัสดิการ และโบนัส ถือว่าดีเป็นอันดับต้นๆของเมืองไทยก็ว่าได้ …อ่อ แต่เราเป็น พนง. ระดับท้ายๆนะ เรียกได้ว่า ไม่อยู่ในสายตาหัวหน้าเลยก็ว่าได้
😞ชีวิตประจำวันเราก็เริ่มตั้งแต่ตื่นตี 5 อาบน้ำ แต่งตัว เพื่อให้ทันรถบริษัทตอน 6.30 น. เข้างาน 8 โมงเช้าเลิก 5 โมงเย็น กลับห้องพร้อมแกงถุงตอนเกือบๆทุ่ม ช่วงงานเร่งๆ ได้ออกจากออฟฟิศปาไปเที่ยงคืนก็มี บางวันนั่งน้ำตาไหลในรถ บางวันปล่อยโฮในห้อง มันเหนื่อย มันท้อโดยไม่มีสาเหตุ เรารู้สึกว่าชีวิตการทำงานของเรามันมองไม่เห็น ความสนุก ความท้าทาย หรือความสำเร็จอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย เลยมีคำถามกับตัวเองว่า “เฮ้ยยยยหรือที่เรากำลังเป็นตอนนี้ เรามันห่วยแตก หรือเป็นที่เค้าเรียกว่า หมด Passion วะ???”
🤜🏼 อ่ะตั้งสติใหม่ เราพยายามหา Passion ใหม่ๆให้ตัวเอง โดย สมัครคอร์สเรียนสารพัด รวมถึงหางานใหม่จ้า เราหางานใหม่อยู่เป็นเดือน และแล้วก็ได้ด้วยจ่ะ เป็นบริษัทรถยนต์ต่างชาติ โดยเราต้องเริ่มงานใหม่ภายในเดือน พฤศจิกายน เท่านั้น ดูเหมือนไม่มีปัญหาอะไร แต่เราเองที่โลภ เพราะอีกไม่เกิน 2 เดือน เราก็จะได้โบนัสก้อนใหญ่จากที่เดิม เลยขอต่อรองเริ่มงานใหม่มกราคมเลย เราต่อรองอยู่ 2 วัน ผลคือ “ เราไม่สามารถรอคุณได้ค่ะ “
😢 สรุปชวด!!!! งานที่ใหม่จ้าโฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮเลยจ้า น้ำตาไหลไม่หยุด ต่อให้แม่สิตางค์มาสั่งให้หยุดก็ไม่หยุด ชีวิตดราม่าหนักมากช่วงนั้น
😭 หลังจากนอนเล่นมิวสิคมาทั้งคืน ตื่นมาก็ต้องปาดน้ำตา ถอนหายใจ ไปทำงานด้วยกายหยาบวนไปเวลางานก็จะแอบหางานใหม่ สลับหาทริปสิ้นปี ไปเรื่อยๆ หาไปหามาไปเจอข้อมูลท่องเที่ยว เมือง ฮาร์บิ้น ประเทศจีน เค้าว่าเป็นเมืองที่ติดอันดับโลก ที่หนาวที่สุด เอ๊ะน่าเที่ยวดีอ่ะ แหมมมม๊ แบบนี้ต้องลองดูซักครั้ง เลยหาข้อมูลเรื่อยๆ จนไปเจอลิ้งค์ ของมหาวิทยาลัยในฮาร์บินกำลังเปิดรับสมัครนักเรียนต่างชาติเพื่อเรียนภาษาจีน และจะปิดรับสมัครในอีก 3 วันข้างหน้า !!!!!
🧐 บุญบาป มือลั่น กดเข้าไปอ่านต่อ ดูคุณสมบัติที่รับสมัคร เค้ารับอายุไม่เกิน 35 ไม่จำเป็นต้องมีพื้นฐาน ค่าใช้จ่ายก็ไม่แพง โหหหหหหหหหหห น่าสนใจมาก มารในหัวก็ตีกันทันที ใจคิดว่าตัวเราแก่เกินไปเรียนแล้วเว้ยยยย อายุขนาดนี้ทำงานเถอะ ไปแล้วกลับมาจะมีงานมั้ย เงินเก็บจะพอมั้ย เพราะไม่มีงานเสริม ที่บ้านก็ไม่มีธุรกิจ สรุปแล้วไม่มีอะไรรองรับเลย มองไปทางไหนก็ไม่มี และไม่มีเลยเจ้าค่ะ
😜 เรื่องเรียนวนอยู่ในหัวเราตลอดเวลา โทรไปคุยหลายคนหาซัพพอร์ตความคิดเรา จนสุดท้ายต้องเข้าหา “พระ” ท่านเป็นพระอาจารย์ที่เรานับถือมาจะ 10 ปีแล้ว เล่าให้ท่านฟังจบ ท่านพูดแค่ว่า “ ไอ้เป็ดน้อยเอ้ยยย มันมีไม่กี่คนบนโลกหรอกโว้ย ที่จะได้ใช้ชีวิตจริงๆ คนรวยกว่ามึงบางที เค้ายังไม่มีโอกาสได้ทำเลย มึงคิดแต่จะทำงาน อยากหาเงิน อยากรวยในชีวิต แต่มึงเกิดมา มึงได้ใช้ชีวิตมั่งรึยัง “ แค่ประโยคเดียวเลย เหมือนเราหลุดออกจากทุกความนอยด์ที่เป็นอยู่จริงๆ
🧳 เราย้อนถามตัวเองว่า กูจะอยู่แบบนี้ไปถึงเมื่อไหรวะ และถ้าวันนี้กูไม่ไป มัวแต่รอให้พร้อม ตอนนั้นอายุจะเกินรึเปล่าวะ บลาๆ คิดเยอะมากกกกกกก แต่ เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ ลองดู รีบเปิดคอม กรอกใบสมัครทันที (เพราะกลัวเปลี่ยนใจอีก) รวมๆแล้วใช้เวลาในการตัดสินใจทั้งหมด 2 วัน
🌈 หลังจากนั้น 3 อาทิตย์ เราก็ได้ใบตอบรับจากมหาวิทยาลัย ตื่นเต้นมาก เพราะมันเป็นสัญญาณที่บอกว่า มันถึงเวลาจริงๆแล้วซินะ ถอยไม่ได้แล้ว และขอสั่งตัวเองว่าอย่าถอยเด็ดขาด คืนนั้นนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะ มัวตื่นเต้น ว่าเช้าวันถัดไป เราต้องไปเขียนใบลาออกอย่างเป็นทางการจริงๆ ซักที เราเขียนใบลาออก วันที่ 12 ธันวาคม 2560 โดย มีผล 25 มกราคม 2561
😊 เวลาที่เหลืออีก 1 เดือนในการทำงาน เราไปทำงานแบบมีความสุขมาก เราเอาพวงมาลัยพวงน้อยๆไปลาผู้ใหญ่หลายๆคนที่เรานับถือ เราถือว่าตอนทำงานเราอาจไม่น่ารักในบางครั้ง แต่ก่อนที่จะลาออก เราควรไป โดยให้ทุกคนเค้าเอ็นดู
🐣บทบาทของพนักงานประจำ 7 ปีของเราจบลง แต่การเดินทางครั้งใหม่ของเรากำลังจะเริ่มต้นขึ้นโดย กำหนดการเดินทางของเราคือ 14 กุมภาพันธ์ 2561 เอาล่ะ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้ว ลุยยยยยยย
✨✨✨โปรดติดตามตอนต่อไป ✨✨✨
- 22
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
