ปาราวตี ฉบับร้อยแก้ว จากส่วนหนึ่งของเรื่อง อินทรปรัสถา
เจ้านางน้อย ต้นตำหรับเรื่องปาราวตี
ต้องเร็วกว่านี้อีก ปาราวตี เจ้าไหวหรือเปล่า
ข้ายังไหว ท่านพี่ เราใช้เวลาเดินทางมาทั้งวัน โดยไม่ยอมแวะพัก ข้าว่าเราหาที่พักก่อนดีหรือไม่ หนทางข้างหน้ายังเหลืออีกไกลนัก
อดทนอีกนิดนะยอดรักของข้า ข้ามเนินเขาข้างหน้าไป เราก็จะเข้าเขตเมือง ประทายสมันแล้ว
หนุ่มสาวสองคนนี้ แต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบชาวบ้านทั่วไปไม่เป็นที่แตะตาผู้พบเห็น มีเพียงห่อผ้าคนละใบสะพายหลังและดาบคนละเล่ม กำลังเร่งฝีเท้าเดินทางอย่างเร่งรีบเพื่อจะไปให้ถึงเชิงเขาพนมรุ้งก่อนเวลาพลบค่ำ
“ข้าว่าเราพักกันก่อนเถิดท่านพี่ปานฑพ ตลอดเส้นทางที่เราเดินทางมา ข้าเห็นจะมีบ้านเรือนหรือชุมชนอื่นอันใดอีกไม่ อย่างน้อยก็คงพ้นหูพ้นตา เหล่าเสนาทหารองค์รักษ์ของ องค์เจ้าอยู่หัวนเรนทราทิตย์ มาไกลมากพอแล้ว”
เรายังมิอาจไว้ใจอันใดได้หรอก น้องพี่ เพราะตอนนี้เราเองยังอยู่ในเขตเมือง อินทรปรัสถา พระราชอำนาจขององค์เจ้าอยู่หัว นเรนทราทิตย์ อยู่
ถ้าหากมีใครหรือ อ้าย อี นังใด มาพบเห็นเจ้ากับข้า ณ.ตอนนี้ มิแคล้วเราอาจต้องโดนจับตัวกลับไปรับโทษทัณฑ์ ที่นคร อินทรปรัสถา เป็นแน่แท้
ขอเจ้าอดทนอีกสักหน่อยเถิดนะ ยอดชู้รักของพี่
ข้าจะยอมเชื่อท่าน ท่านพี่ปาณฑพ หากแม้นครั้งนี้เราสามารถกลับไปยังพระนครได้ ต่อไปในภายภาคหน้า ถึงตาย ข้าจักไม่ยอมพรากจากท่านไปอีกเป็นอันขาด
ข้าก็เช่นกัน ปาราวตี ยอดที่รักของข้า หากแม้นองค์เจ้าอยู่หัว นเรนทราทิตย์ ทรงตามมาชิงเอาดวงใจกลับคืนไปนครอินทรปรัสถาอีก ข้าจะขอยอมตายปกป้องป้องดวงใจของข้าเช่นกัน
พูดจบ ปานฑพ รูปงามก็ดึงตัวนางปาราวตี เข้ามากอดแนบชิดลำตัว พร้อมบรรจงจุมพิตที่หน้าผากของนางเบา ๆ
นางน้อย ยอดรักของข้า หากแม้นชาตินี้ ข้าต้องสูญเสียเจ้าไปอีกครา ข้ายอมสู้จนตัวตาย เพื่อนางอันเป็นหัวใจของข้า “ปาราวตี”
ปานฑพ ค่อยผลักนางอันเป็นที่รักออกห่างตัวแต่สองมือยังประคองไหล่หญิงสาวอันเป็นที่รักไว้
เจ้าพร้อมเดินทางต่อแล้วใช่หรือไม่ ถ้าเราไปได้เร็วพอ ณ.ยอดเขาแห่งนั้น มีปราสาทเก่าแก่แห่งหนึ่งตั้งอยู่ เป็นที่บำเพ็ญเพียรของเหล่านักพรต เราอาจขอท่านพักอาศัยสักคืน รุ่งเช้าค่อยเดินทางต่อ
ข้าพร้อมแล้วท่านพี่ แต่ท่านแน่ใจได้อย่างไรว่า นักพรตบนยอดเขาแห่งนั้นจะไม่นำเรื่องราวของเราไปเล่ากล่าวให้ทาสบริวารขององค์เหนือหัวทรงรับทราบ
เจ้าไม่ต้องกังวลอันใดไปหรอกยอดรักของข้า สถานที่แห่งนั้นไร้ผู้คนทั่วไปนานแล้ว
อีกทั้งยังมีแค่นักพรตที่ท่านไม่ยุ่งเกี่ยวกับทางโลกอาศัยบำเพ็ญเพียรอยู่ แถมองค์เจ้าเหนือหัว ชัยวรมันที่ 2 ท่านยังทรงห้ามให้มนุษย์ผู้ใดเข้าไปรบกวนการบำเพ็ญเพียรของเหล่านักพรตท่านอีก ข้าว่าเราจะปลอดภัย ณ.ที่ตรงนั้น เพราะคนทั่วไปล้วนเกรงกลัวพระอาญากันถ้วนหน้า
เช่นนั้นเราควรรีบเร่งเท้ากันเถิดก่อนจะมืดค่ำไปกว่านี้
เจ้ากล่าวได้ถูกต้องแล้ว ยอดรัก ข้าว่าตอนนี้เราน่าจะเดินทางมาได้ครึ่งค่อนทางแล้ว คงใช้เวลาอีกไม่กี่ชั่วยาม ก่อนตะวันดับเราก็คงถึงยอดเขาพอดี
โปรดรออ่านต่อฉบับหน้า แต่!!! ไม่ทราบว่าตอนใหนนะ
เรื่องย่อ ปาราวตีและปานฑพ คู่รักสองเมืองที่หมั้นหมายจะได้แต่งงานกันเพื่อเชื่อมแผ่นดินให้เป็นแผ่นทองเดียวกัน แต่รักไม่สมหวังเพราะ เพราะเจ้าชัยวรมันที่ 2 ทรงต้องการรวบรวมผ่นดินทั่วล้าเข้าใว้ใต้การปกครองของนครมหิธรปุระระ แห่ง อาณาจักรกัมพุช ได้ทรงมอบหมายให้แม่ทัพคู่พระทัยนามว่าเจ้านเรนทราทิตย์แห่งนครอินทรปรัสถา รวบรวมหัวเมืองน้อยใหญ่ในเขตแขมร์เลิงเพื่อให้เข้าสวามิภักดิ์ต่ออาณาจักรยโสธาราปุระ ทุกเมืองยอมแต่โดยดี ยกเว้นอาณาจัก 2 แห่งที่ไม่ยอมเข้าสวามิภักดิ์ เจ้านเรนทราทิตยืจึงเข้าทำศึกตีเอาเมืองทั้ง2เป็นเมืองขึ้น
คราวนั้นปานฑพในฐานะพระคู่หมั้นนางปาราวตีได้นำทัพมาปกป้องพระนครทั้ง 2 แห่งแต่พ่ายแพ้แก่ทัพเจ้านเรนทราทิตย์ พอจบศึกเจ้านเรนทราทิตย์ ทรงมิได้ทำอะไรกับเชลยทั้ง 2 เมือง เพียงแต่นำเอาตัวเจ้านางปาราวตีกลับไปนครอินทรปรัสถาด้วย และให้ทั้ง 2 เมืองขึ้นตรงต่อนครอินทรปรัสถา ภายใต้การปกครองของนครมหิธรปุระ แห่งกำพุชประเทศอีกที
เชื่อกันว่าเจ้านเรนทราทิตย์ทรงรักและเอ็นดูนางน้อยปาราวตียิ่งนัก เพียงแค่นางน้อยบ่นอยากได้อะไร ก็จักหามาให้โดยไม่ปริปาก คราหนึ่งนางอยากได้น้ำหอมของชาวตะวันตก เลยออกอุบายให้เจ้านเรนทราทิตย์ไปหามาให้
เดาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะที่สามีไปหาน้ำหอมมาให้นางก็นัดแนะกับอดีตคนรักพากันหลบหนีกลับพระนคร แต่โชคร้ายที่สามีกลับมาทัน....เรื่องก็เลยจบไม่ค่อย happy ending สักเท่าไหร่......ที่เขียนมาทั้งหมดนี้คือมั่ว จับแพะชนแกะไปทั่ว ถามหน่อยถ้าเรื่องแนวแบบนี้คุณชอบอ่านกันมั่ย
🙄🙄🙄รักกดไลท์ ใช่กดแชร์ กดติดตามเพจไว้ จะได้ไม่พลาดเรื่องดีๆจากเรา หรือ ร่วมสนับสนุน เพจตำนานอีสานใต้ผ่าน "ทรูวอลเลตหรือพร้อมเพย์" ได้ที่เบอร์ 0820379563 😍😍😍😍ขอบคุณล่วงหน้าครับ😂😂😂
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
