แมวน้อยคอยรัก :EP1 : ถูกเท
"โหม้ววววๆๆ"
ผมตะโกนสุดกำลังเท่าที่หลอดเสียงเล็กๆของผมจะทำหน้าที่ได้ ผมไม่รู้ว่าใครจะได้ยินเสียงผมบ้าง ขณะนี้รอบตัวผมนั้นดูเหมือนมืดสนิท มีเพียงแสงสว่างเป็นเส้นๆ อยู่ที่ด้านหนึ่ง ผมยืนอยู่บนซากก้อนหินที่ขรุขระ แมลงตัวเล็กๆ วิ่งวนอยู่รอบตัว ไกลออกไปผมได้ยินเสียงดังคำรามเป็นระยะ ๆ เสียงเล็กบ้างเสียงใหญ่บ้าง เสียงส่วนใหญ่ค่อนข้างหงุดหงิด ไม่เป็นมิตรกับผู้คน หลายเสียงโกรธ...กราดเกรี้ยว บรื้นนนนๆๆๆ ตลอดเวลา ไม่รู้จักเหนื่อย เสียงเก่าไป เสียงใหม่มา เหมือนมีชีวิต ผมรู้สึกกลัวจนอยากซุกอกแม่ ฟังจากเสียงดูเหมือนว่ามีความเคลื่อนไหวอยู่รอบตัวผม
ท่ามกลางเสียงอันหลากหลายเหล่านี้ผมพยามยามเงี่ยหูฟังเสียงของแม่ แม่ที่ผมเพิ่งดูดนมอย่างอิ่มหนำเมื่อไม่นานมานี้ ความทรงจำสุดท้ายคือผมหลับไปในขณะที่นมของแม่ยังอิ่มอุ่นอยู่ในปาก ไออุ่นของแม่ยังโอบกอดผิวกายของผม จู่ ๆ ผมตื่นมาตรงนี้ ตรงที่ผมมองไม่เห็นแม่ แม่ไม่เห็นผม ที่ที่ผมจะไม่ได้เอิบอิ่มกับนมของแม่อีกต่อไป แม่ผมไปไหน ไม่คิดถึงผมเลยหรือ ใครจะลูบเลียตัวผมเมื่อผมเล่นมอมแมมกลับมา ใครจะกล่อมผมนอนตอนกินนม เพราะตอนนี้ผมก็หิวนมแล้ว แม่อยู่ไหน แม่เคยเรียกให้ผมกินนมนี่นา...แม่จะหาผมเจอไหม แม่จะรู้ไหมว่าผมอยู่ตรงนี้ มืดเหลือเกิน ใครจะมองเห็นผมบ้างไหม ผมหิว...
"โหม้วววๆๆๆ"
ผมตะโกนเต็มกำลังเพื่อให้แม่รู้ว่าผมอยู่ตรงนี้ ผมหวังว่าเสียงนี้จะทำให้แม่จะรู้ว่าผมอยู่ไหน ผมหิวนมมาหลายชั่วโมงแล้ว ผมรู้ว่าแม่จะตามหาผมพบเสมอไม่ว่าจะแอบอยู่มุมไหน แม่จะตามกลิ่นผมจนเจอ แล้วคาบคอผมไปวางไว้ในที่ที่ปลอดภัยสำหรับเราสองแม่ลูก แต่สองวันแล้วไม่มีวี่แววของแม่ แม่อยู่ไหนๆ
"โหม้ววววๆๆๆ"
ผมรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีอยู่ในเวลานี้ตะโกนอีกครั้ง เผื่อแม่จะได้ยินเสียงผมบ้าง ผมส่งเสียงร้องอีกหลายครั้ง ....ในที่สุดผมก็ผล็อยหลับไปพร้อมกับร่างกายที่อ่อนล้าที่ห่อหุ้มท้องอันว่างเปล่า
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
