# กระดาษโน้ตของเอดิสัน
ไม่มีใครหรือผู้ใดมีอำนาจมากพอที่จะปิดกั้นความฝันของคุณได้ เว้นเสียแต่ว่าคุณจะมอบอำนาจนั้นให้เขาเอง อ่านเรื่องราวต่อไปนี้แล้วคุณจะเข้าใจ
*****
เย็นวันหนึ่งในขณะที่ โทมัส เอดิสัน กลับมาถึงบ้านหลังจากเลิกเรียน เขาก็รีบยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้แม่ของเขา
พร้อมบอกแม่ไปว่า “ครูของผมให้กระดาษแผ่นนี้กับผมมา ครูยังบอกอีกว่าให้ผมส่งกระดาษนี้ให้แม่อ่านเท่านั้น” เมื่อได้ฟังแบบนั้น เธอก็รีบเปิดออกดู แล้วน้ำตาของคนเป็นแม่ก็หลั่งไหลออกมาไม่ยอมหยุด
ขณะที่เธออ่านจดหมายเสียงดัง ถึงเนื้อภายในโน๊ตนั้นว่า “ลูกชายของคุณเป็นอัจฉริยะ โรงเรียนแห่งนี้เล็กเกินไปสำหรับเขา และไม่มีครูที่ดีมากพอสำหรับฝึกเขา โปรดสอนเขาด้วยตัวคุณเอง”
หลายปีต่อมา แม่ของเอดิสัน ก็เสียชีวิตลง และเขาก็มีชื่อเสียงในฐานะนักประดิษฐ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งในศตวรรษ
แต่แล้ววันหนึ่ง ในระหว่างที่เขากำลังนั่งนึกถึง เรื่องครอบครัวในวัยเด็กอยู่นั้นเอง เขาก็ได้สังเกตเห็นกระดาษโน๊ตแผ่นหนึ่งที่ดูคุ้นตา มันถูกพับเก็บไว้ที่มุมลิ้นชัก เขาจึงเดินไปหยิบกระดาษโน๊ตแผ่นนั่นขึ้นมา
ซึ่งข้อความภายในกระดาษโน๊ต เขียนไว้ว่า “ลูกชายของคุณติดยา เราจะไม่ปล่อยให้เขามาโรงเรียนได้อีกต่อไปแล้ว”
ทันทีที่อ่านจบ เอดิสัน ก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าเสียใจเป็นเวลาหลายชั่วโมง เพราะเขาจำได้แล้วว่า กระดาษโน๊ตแผ่นนี้คือกระดาษโน๊ตแผ่นเดียวกันกับที่เขายืนให้แม่ของเขาเมื่อตอนยังเป็นเด็กนั้นเอง
จึงทำให้ทันทีที่เขาตั้งสติ โทมัสจึงได้เขียนข้อความหนึ่งลงในสมุดบันทึกของเขาเพื่อเตือนตัวเองไว้ว่า “โทมัส อัลวา เอดิสัน เป็นเด็กติดยา และมีแม่ผู้เป็นฮีโร่ สร้างเด็กคนนี้ให้กลายเป็นอัจฉริยะแห่งศตวรรษ”
ดังที่ เบนจามิน แฟรงคลิน กล่าวไว้ว่า “เมื่อคุณก้าวผิดพลาด คุณอาจตั้งตัวใหม่ได้ในไม่ช้า แต่ถ้าหากคุณกล่าววาจาผิดพลาด คุณอาจต้องนั่งเสียใจไปชั่วชีวิต”
แปลและเรียบเรียงโดยเรื่องเล่าจากดาวนี้
ที่มา:
อ่านบทความเรื่องเล่าจากดาวนี้เพิ่มเติมได้ที่
หากชื่นชอบก็อย่าลืมกด Like กด Share เพื่อเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ สามารถแชร์แนวคิด มุมมองดีๆ ได้ใน Comments นี้เลย 😄