“ของขวัญพิเศษวันออกพรรษา”
วันนี้นับเป็นวันออกพรรษาที่พิเศษแตกต่างจากทุกปีที่ผ่านมา ซึ่งส่วนใหญ่จะไปทำบุญกันที่วัดใกล้บ้าน มาปีนี้ได้มีโอกาสมาตักบาตร ฟังเทศน์มหาชาติกัณฑ์ที่ ๑๓ ที่เป็นกัณฑ์สุดท้าย รวมทั้งฟังธรรมะที่มูลนิธิหอธรรมพระบารมี วัดผาณิตาราม แปดริ้ว ที่ลูกชาย & ภรรยารับเป็นเจ้าภาพการเทศน์กัณฑ์นี้
มูลนิธิฯ มีการฝึกปฎิบัติธรรม อย่างต่อเนื่องให้แก่ญาติโยมที่สนใจ ซึ่งที่ผ่านมามีโอกาสมาร่วมเป็นครั้งคราว โดยเฉพาะที่ตรงกับวันแม่ของทุกปี
ด้วยสถานที่ที่สงบ งดงาม ร่มเย็น สะดวก พร้อมการนำปฎิบัติจากพระอาจารย์สุรศักดิ์ & ท่านอื่นที่ง่ายต่อการเข้าถึงแบบผ่อนคลาย ไม่อึดอัดสำหรับผู้มาใหม่ รวมถึงการจัดการที่เป็นระบบทุกขั้นตอนด้วยความเรียบง่าย นับเป็นสิ่งดึงดูดผู้ที่สนใจได้เป็นอย่างดี
ปีนี้มาถึงมูลนิธิฯแต่เช้าตรู่ หลังใส่บาตรเลยมีเวลาเดินชมความงามของสถานที่ได้ละเอียดมากขึ้นกว่าคราวก่อนๆ มีการจัดวางการแสดงรูปปั้น ภาพถ่าย ที่งดงาม ลงตัวในหลากหลายมุมมากยิ่งขึ้น เป็นการวอร์มจิตใจให้ช้าลง สงบ ได้เป็นอย่างดี
บรรยากาศช่วงต้น
ในการเทศมหาชาติกัณฑ์ที่ ๑๓ - กัณฑ์ นครกัณฑ์ - ซึ่งเป็นกัณฑ์สุดท้าย พระอาจารย์ใช้เวลาประมาณครึ่งชม. เล่าเรื่องราวต่างๆในชาดกเกี่ยวกับพระเวชสันดร ได้อย่างน่าฟัง ทั้งท่วงทำนอง น้ำเสียง ตลอดจนเนื้อหา นับเป็นการเติมความรู้ใหม่ในเรื่องดังกล่าวได้อีกนิดจากที่มีเล็กน้อย งูๆปลาๆ & ไม่ค่อยปะติดปะต่อกันนัก ทำให้ไปกระตุ้นตุ่มความน่าสนใจที่จะไปหาความรู้ภาพรวมเพิ่มเติมต่อไป
เทศน์จบ พระอาจารย์ใช้เวลาอีกเกือบครึ่งชม.เพื่อสาธยายธรรมให้แก่ญาติโยม นับเป็นช่วงสั้นๆที่ประทับใจมากที่ท่านได้กล่าวกึ่งสรุปสาระทั้งหมดของทางธรรมมะ ผ่านการเล่าถึงแก่นของเรื่องทั้งหมด อย่างง่ายๆต่อการรับฟัง & เข้าใจ
ที่พอประมวลตามความเข้าใจอันน้อยนิดที่มี & เห็นคุณค่าได้ ดังเช่น
: เป็นการเล่าเรื่องราวจากพระโอษฐ์ของพระพุทธเจ้าโดยตรงเกี่ยวกับอดีตชาติ ที่ผ่านการสะสมบารมี
: ทั้ง ๑๓ กัณฑ์ เป็นเรื่องของการสะสมบารมี
: บารมี ๑๐ เปรียบเสมือนเรือ พาบุคคลจากฝั่งหนึ่งไปอีกฝั่งหนึ่ง เป็นกุศลที่ไพศาล มหาศาล ยิ่งใหญ่ เป็นไปเพิ่อสำเร็จอรหันต์ เพื่อตรัสรู้ แก่บุคคลทุกภพทุกชาติ
: ทั้ง ๑๓ กัณฑ์ สอนให้เข้าใจทั้งสองด้าน ทั้งกุศล อกุศล ได้ดีขึ้น ว่าสิ่งไหนที่ควรทำ สิ่งไหนควรละ
: คิด เห็น ฟัง แตกต่างจาก สิ่งที่คิด สิ่งที่เห็น สิ่งที่รับฟัง
: เห็น ๑๐๐ ครั้ง ก็เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน : ของจากข้างใน-ตัวเรา. ที่ไม่เหมือนเดิม คือ สิ่งที่เห็น สิ่งที่ได้ยิน สิ่งที่คิด : ของจากข้างนอก
: ทุกข์ ไม่ได้เกิดเพราะคิด เห็น ฟัง แต่เกิดจากสิ่งที่คิด สิ่งที่เห็น สิ่งที่ฟัง
: รู้ว่าคิด แต่ไม่จมกับเรื่องที่คิด : “สติ” รู้ว่าความเป็นจริงในแต่ละขณะคืออะไร ทุกข์จะไกลจากเรา เพราะเราเข้าใจความเป็นจริง
: ....
: ....
: เป็นไปเพื่อการขัดเกลาทั้งสิ้น เพื่อไม่มีเหตุปัจจัยไปสู่การเกิดใหม่ทั้งสิ้น แต่ระดับคนทั่วไป ขัดเกลากิเลส เล็กๆน้อยๆ ค่อยๆทำ ฝึกเพื่อให้มีทุกข์น้อยลง ค่อยๆให้กุศลมีกำลังเพิ่มขึ้น
: สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ อบรมเจริญปัญญา ไม่ใช่เพียงรับรู้ เข้าใจ
หลังจบสาธยายธรรม ก็ใช้เวลาอีกช่วงหนึ่งเจริญภาวนานั่งสมาธิ อยู่กับตนเอง ความเงียบสงบ เพื่อรำลึก ผ่อนคลาย อุทิศสิ่งที่ดีงามให้แก่กัลยาณมิตร
มุมงดงามจากศิลปะ
นับเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ค่อนวันเช้าที่ไปเติมเต็มชีวิต ให้คุ้นชินกับชีวิตที่ “ช้าลง เย็นลง สงบลง เบาขึ้น โปร่งขึ้น” ได้เป็นอย่างดี
ขอบคุณลูกๆที่นำพาไปสู่สิ่งดีๆเพิ่มขึ้น รวมทั้งเติมอาหารกายมื้อเที่ยงที่บ้านส้มตำ-คาเฟ่ใกล้ๆ แถวบางนา ที่แปลกหูแปลกตาไปจากความคุ้นชินแบบเดิม
๒ ตค ๖๓
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
