นาฬิกา 10 บาท
พักไปหลายวันเพราะยุ่งๆ อิรุงตุงัง หมดเวลาไปวันแล้ววันหล่าว วันนี้มองไปที่นาฬิกาแขวนผนัง ห้วงความทรงจำครั้งยังวัยเยาว์ ก็ปรากฏขึ้นมา
นาฬิกา 10 บาท
ย้อนไปเมื่อปี 2527 ณ โรงเรียนวัดแห่งหนึ่งของอำเภอปากพนัง ฝั่งตะวันออก
เช้านี้เด็ก ๆ ทุกคนดีใจที่ได้พบกัน ตามประสาของเด็กชั้น ป.1 และฉันก็เป็นเด็กอีกหนึ่งคน มีเพื่อนร่วมชั้นกว่า 30 คน
เป็นธรรมดาของเด็กที่อยู่ชนบท การได้มาพบกันที่โรงเรียนได้เจอเพื่อนใหม่ ๆ ไม่มีความเกลียดชัง เราทุกคนเป็นเพื่อนที่เล่นกันได้ รักกัน ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรให้เล่นมากมาย
เข้านี้ วิชาแรก คือวิชา ภาษาไทย พวกเรามีคุณครูที่เก่งน่ารัก ใจดี พูดเพราะน่าฟัง และที่สำคัญไม่ตีเด็ก
ชั่วโมงแรกผ่านไปด้วยอย่างรวดเร็วมีความสนุกเฮฮา ที่จะได้ขึ้นบทเรียนใหม่ ๆ
บทที่ 9 สีเทาของชูใจ
ระหว่างพักช่วง เสียงเซ็งแซ่ของนักเรียนเจี๊ยวจ๊าว ต้องเงียบลงเมื่อคุณครูวิชาใหม่เข้ามาในชั้นเรียน
วิษณุ (เด็กชายหัวหน้าชั้น) พูด "นักเรียนทั้งหมดตรง," เด็ก ๆ ต่างกุลีกุจอ เข้าที่ของตัวเองพร้อมยืนตัวตรง
"นักเรียนทำความเคารพ" เสียงหัวหน้าชั้นดังมาอีกครั้ง “สวัสดีครับคุณครู” “สวัสดีค่ะคุณครู”
เป็นอันเรียบร้อยว่าตอนนี้คุณครูวิชาคณิตศาสตร์เข้ามาเป็นที่เรียบร้อย และไม่น่าแปลกใจเลยที่เป็นคุณครูคนเดียวกัน เพราะโรงเรียนของเรามีคุณครูไม่เยอะ แต่เต็มไปด้วยคุณครูที่มีเมตตากรุณา
ก่อนเข้าสู่บทเรียนคุณครูก็ทักทายเด็ก ๆ ในขณะทำการขานชื่อ มาครับ มาคะ และสอบถามถึงการบ้าน
และคุณครูได้ชี้นิ้วไปที่บนกระดานดำ ที่มีเข้าสิ่งที่บอกเวลา มีเข็มสั้น เข็มยาว มีตัวเลขเพื่อให้อ่านได้เข้าใจ พร้อมกับพูดว่า
"เจ้ากลมๆ นี่ที่ใช้บอกเวลาเรียกว่าอะไร ใครตอบถูกคุณครูมีรางวัลให้"
เด็กคนที่ 1 ลุกขึ้นตอบตามคุณครูชีนิ้วถาม นากา ครับ
คนที่ 2 นากาครับ
คนที่ 3 นากา คะ
คนแล้วคนเล่า ต่างก็ตอบตรงกันส่า "นา กา," จนคุณครูต้องหยุดชี้
คุณครูยิ้มละมุนละไม พร้อมพูดว่า "อ้าวมีใครจะตอบอีกบ้าง ยกมือขึ้น"
ตอนนั้นฉันไม่รู้คิดยังไง แต่คิดว่าต้องได้รางวัลแน่นอน
พร้อมกับชูมือขึ้น และตอบออกไปแบบเสียงดังฟังชัด
"นา ฬิ กา ครับคุณครู" คุณครูและเด็กเพื่อนๆ พร้อมมองมา ฉันเห็นคุณครูยิ้ม ด้วยรอบยิ้มที่น่าจดจำมาก พร้อมบอกว่าเพื่อนๆ ตบมือให้กับฉัน นั่นเป็นวินาทีแรกที่ฉันจดจำได้ถึงทุกวันนี้ เป็นความประทับใจที่สุด ของเด็กนักเรียนที่สามารถเรียก นากา ว่านาฬิกา ตามภาษากลาง ที่ไม่ใช่ภาษาถิ่นอย่างถูกต้อง
เป็นธรรมดาที่เด็กๆ ทุกคนพวกเราถนัดในภาษาพูดกันมากกว่าภาษาที่ใช้เรียน
รางวัลของวันนี้ คือเงิน จำนวน 10 บาท มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก เพราะ 10 บาท ที่จะได้มาจาก นาฬิกา เรือนนั้นมีค่ามากตามยุคสมัย และมันน่าจดจำมากที่สุด
นากา เป็นคำภาษาถิ่นใต้ ซึ่งมีการตัด คำกลางออก คือ นา ฬิ กา นั่นเอง เด็กๆ อย่างเราก็ไม่คุ้นเคยกันหรอก
นาฬิกา 10 บาท จึงมีที่มาเช่นนี้เอง
เราๆ ก็รู้จักนาฬิกา กันทุกคน แต่สิ่งที่เราหลายคนไม่เข้าใจมันก็คือเวลาของนาฬิกาชีวิตของเรานั่นเอง
ทุกๆ คน ใน 1 วันมีเวลาให้ 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่เวลาของแต่ละคนมีค่าไม่เท่ากัน ใช้งานไม่เหมือนกันด้วย
หากมองเรื่องที่ผ่าน ว่านาฬิกา 1 เรือน มีค่า 10 บาท ผ่านความทรงจำมานานหลายปีเลยทีเดียว เมื่อเอามาหารเศษส่วนวันเวลาที่ผ่านมาแล้วละก็ นาฬิกาเรือนนั้นมีค่าเพียงน้อยนิดมาก ๆ
แต่สิ่งที่มีค่ากว่านั้นคือความทรงจำที่ดี ที่ผ่านกาลเวลาที่ดี แน่นอนว่าสิ่งที่ผ่านมาจะเกิดขึ้นไม่ได้ หากไม่มีคุณครูที่ดี
หลายวันนี้เราก็เสพข่าวปัญหาสังคม ปัญหาการศึกษา คุณภาพของบุคคลากรระหว่างคุณครู และเด็กนักเรียน
ปัญหาหลายด้านของจิตวิญญาณของผู้ประกอบอาชีพในฐานะบทบาท แม่พิมพ์ของชาติลดหย่อนลงไป เพราะอะไร จริยธรรม คุณธรรม หายไปกับกาลเวลาอย่างนั้นหรือ
เด็ก ๆ ก็มีจิตใจ และคุณครูก็มีจิตใจ แต่ใันนี้สังคมเราขาดอะไรไป อะไรละที่ทำให้เราเห็นข่าวแบบนี้ทุกวัน
แน่นอนครับว่าเรื่องราวดีๆ ที่เกิดขึ้นในอีกด้านนึงมุมนึง ระหว่างครู นักเรียน ไม่ได้น่าสนใจกว่าข่าวที่เราเสพอยู่ทุกวันนี้ จนเราทุกคนคิดไปว่านี่คือส่วนใหญ่ในสังคมเราเสียกระมัง
อย่าปล่อยให้เรื่องราว และพฤติกรรมเช่นนี้มาทำให้มุมและเวลาดีๆ ของคุณครูที่ดีๆ หายไปนะครับ ถึงแม้ว่าจะตีเป็นราคาจะน้อยนิด แต่คุณค่าที่ได้ไม่อาจประมาณ ถึงแม้นว่านาฬิกา ราคา 10 บาท ก็ไม่อาจตีประมาณค่าเป็นเวลาที่ผ่านมาได้
บทความนี้ขอระลึกถึงคุณครูผู้เมตตากรุณาทุกคน ที่ได้อบรมบ่มเพาะมาจนบัดนี้
ขอบคุณครับ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
