บันทึกไว้ให้จดจำ ขอบคุณช่อง bd ที่เป็นอีกช่องทางให้เราเขียน อ่าน ถูกใจก็ติดตามไม่ถูกใจก็เลื่อนผ่าน ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน (เจ้าค่ะ)
keakai
ออเจ้า...มาอยู่เมืองเบตงได้ปะรมาณ 13 ปี แล้วเจ้าค่ะ
ออเจ้าชอบอากาศและธรรมชาติที่นี่ และชอบผู้ชายที่เมืองนี้ จึงตกลงปลงใจแต่งงานกับเขาเจ้าค่ะ
มีลูกด้วยกัน หนึ่งคนเจ้าค่ะ ชื่อน้องไข่มุก อายุ 13 ปี
น้องไข่มุกเกิดที่ กรุงเทพ รพ.ตากสิน เขตคลองสาน
สิ่งแรกที่แฟนบอกว่าเราจะพาลูกลงมาเบตง หัวใจเราตูมตามๆ 555 คิดในสมองไม่ดีมีแต่โจรใต้ในสมองเต็มไปหมด ทั้งยามหลับและยามตื่นอ่ะน่ะ
วาดภาพน่ากลัวไว้ในสมอง ทั้งยามหลับและยามตื่นก็รู้สึกถึงความน่ากลัว เต็มหัว
จนลูกครบหนึ่งเดือน ออเจ้าก็หอบลูกพร้อมคอมพิวเตอร์หนึ่งเครื่องลงมาเบตง
สิ่งของอื่นๆ ออเจ้าไม่ค่อยสนใจ 555 พอถึงยะลา ออเจ้าตื่นๆ ๆ ๆ ๆ จริงๆ ก็ตื่นตลอด
เพราะอุ้มลูกอ่อนนอนบนรถทัวว์
จากนั้นก็ตั้งใจเต็มที่จ้า.....ว่าจะไม่หลับตลอดทาง เพราะมันคือดินแดนใหม่ที่เราจะ
ต้องจดจำไว้ (จำทางกลับกรุงเทพด้ว555)
ตอนนั้นรถมาถึงเร็ว ตีห้าครึ่งเกือบหกโมงเช้ารถออก ในใจหวั่นๆ แต่แฟนนอนยิ้ม
สบายใจเชียว555 ทกครั้งที่เราหวั่นๆ กลัวๆ เราจะมองหน้าแฟน จากนั้นเราก็อุ่นใจ
ไม่กลัว
พอมาได้สักพัก เริ่มสว่าง โอ้แม่เจ้านี่มันเข้าป่าดงดิบนี่ มีแต่ป่าเขาลำเนาไพร ไม่พอก็มีแต่โค้ง โค้งซ้าย โค้งขวา โอ้ยท้องใส้ปั่นป่วนไปหมดแล้ว ออเจ้าไม่ไหวแล้ว
จะอาเจียนตลอดเวลา (คือออเจ้าเมารถอ่ะ)
เดี๋ยวค่อยมาอ่านต่อนะคะ เรื่องมันยาว (มีอีกเยอะ) เจอทหาร เจอรถถัง เจอปืน เจอคนแปลกๆ อีกเยอะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน พิมพ์เมื่อยมือแล้วอ่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
