#คนไม่ส่งเสียง
ใช่ว่าไม่ทำอะไร ใช่ว่าไม่มีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลง
เพียงแต่คนที่เงียบงัน....
นั้น กำลังสร้างสรรค์กำลังใจอย่างเงียบ ๆ
คิดแตกต่างนั้นไม่ผิด
แต่ จะผิดก็ต่อเมื่อรับความแตกต่าง
ของกันและกันไม่ได้
กลับกัน
ถ้าความแตกต่างนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถให้ผล
ดีและเป็นประโยชน์ต่อคนส่วนรวมได้
เรายังจะยอมรับข้อแตกต่างนั้นอยู่ไหมนะ?
คำตอบก็คือ
คงรับไม่ได้จริงไหมครับ?
เช่น คนนึงบอก ข่มขืน เท่ากับประหาร
คนนึงบอก ข่มขืน อย่าประหารเลย จงเมตตาเค้าเถอะ..
( แบบไหนถูกแบบไหนผิดกัน ? )
เหมือนในสถานการณ์บ้านเมืองเรานี้
ไม่ว่าจะฝั่งใหน ๆ คสช รัฐบาล - นักศึกษา ประชาชน
ล้วนคือ “ มนุษย์ “ เท่ากัน
มีสิทธิ์ที่จะคิด
มีสิทธิ์ที่จะทำหน้าที่ของตนให้ถูกต้อง
แล้วมึงทำอะไร...?
ถ้าถามผม ผมไม่ทำอะไรครับ
ผมแค่ซักผ้า ถูบ้าน ล้างจาน ทำงาน
ทำหน้าที่ของผมให้ที่ดี ในแบบที่ถูกต้อง
ผมทำหน้าที่ คือ รักษาใจ และ ชีวิตให้ไม่เดือดร้อนสังคมและที่สำคัญต่อใจของตัวผมเอง
( ใช่ครับมันอาจหมายถึงการเห็นแก่ตัวเอง..จริงๆในเชิงความคิด )
แต่ผมอยากให้หยุดการทำงานของ”สมองสักนิดก่อน”
ผมอยากเชิญชวนให้ “พวกเรา”
มาเห็นแก่ตัวกัน ให้มากๆ
แหนะ...บอกว่าอย่าพึ่งใช้สมองคิดไง..ฟังก่อนสิครับ!
ปะโถ่...เดี๋ยวป่ะ ดีด! มะกอก เลยนี้... เอามือมา
ฟังก่อน
#เห็นแก่ตัว ของผมหมายถึง
พวกเราทุกๆคนรู้หน้าที่
ของตัวเอง เห็นจิตใจตัวเองก่อนจะคิดไป
เห็นใจใคร....
เพราะเมื่อเราเห็นใจตัวเองได้ เราจะเห็นใจคนอื่นได้
ไปตามลำดับ..แต่!! ต้องเห็นใจตัวเองให้ได้ก่อน
ถ้าเรามัวแต่ไป สังเกตใจคนอื่น
คิดแทนคนอื่น ต้องแก้ตรงนั้น
ตรงแก้คนนี้ ต้องแก้จุดนั้น ต้องแก้จุดนี้
กลายเป็นคนอื่น หรือ ระบบก็ไม่ดีไปสะหมด....
แบบนั้นมันผิดสิ...
แบบนู้นมันแย่นะ...
เปรียบเสมือนการแก้ปัญหาด้วยการ
จะทำผ้าขาวที่เปื้อน
ด้วยการเอาโคลน ล้าง คราบโครน
แล้วเมื่อไหร่มันจะสะอาดล่ะครับ..
ถ้าพวกเรากลับมารู้หน้าที่ของตัวเอง
เป็นแม่ ก็ทำหน้าที่ของแม่ ที่ดี
เป็นพ่อ ก็ทำหน้าที่ของพ่อ ที่ดี
เป็นลูก ก็ทำหน้าที่ของลูก ที่ดี
เป็นนักเรียน ก็ทำหน้าที่ของนักเรียน ที่ดี
เป็นแม่ค้า ก็ทำมาค้าขายให้ดีไม่เอาเปรียบคนซื้อ
เป็นคนซื้อ ก็ไม่เอาเปรียบแม่ค้า เป็นคนซื้อที่ดี
หรือแม้แต่เป็น #นายก ก็ทำหน้าที่ของนายกที่ดี
- เอ้า....ก็นี้มันไม่ดีอ่ะ!!! จะให้ทำยังไง!!
เราต่างโยนลูกบอลของการเห็นแก่ตัวเองไปให้คนอื่น
มาหลากหลายยุคสมัย ....
[#ผมคนนึงที่ไม่ได้ไปแสดงออกอะไร ]
ในการร่วมเปลี่ยนแปลงประเทศ ครั้งนี้ก็จริงอยู่
แต่ใช้ว่าผมไม่ได้ทำอะไรเลย...
ทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน
ประชาชนแม่ค้าขายส้มตำ
พ่อค้าขายผ้า แม่ค้าเขนหาบเร่ขายปากิมไข่เต่า..
ดารา นักแสดง นักเขียน ผู้กำกับ หรือ
ข้าราชการ และ องค์กรส่งเสริมสังคม
#ทุกคนมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด
ในความรู้สึกของผม...
เพียงแต่การแสดงออกอาจไม่จำเป็นต้องใช้ร่างกาย
ไปร่วมชุมนุมก็อาจเป็นได้
ผมแค่อยากเชิญชวนให้ มองเห็นแก่ตัวเองกัน
ทุกๆคนมองเห็นตัวเอง แล้วผมเชื่อว่า..
ทุกๆคน จะทำหน้าที่ของตนเองได้ถูกต้องอย่างถึงที่สุด
................... “ สบตากับความรู้สึก.. “
ปล. ที่สถานการณ์เป็นแบบนี้
เพราะพวกเราไม่ใช่หรอ ที่นำพามาจนถึง ปัจจุบัน...?
ประเทศไทยใครๆก็รัก
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
