19 ต.ค. 2020 เวลา 06:28 • การศึกษา
งานฝึกสมาธิ
การทำใจหยุดใจนิ่ง
เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตเรา
ตราบใดที่เรายังมีชีวิตเป็นมนุษย์อยู่ แล้วก็อยู่ในโลกใบนี้ โลกที่เต็มไปด้วยโลกธรรม ๘ ประการ คือ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีคนสรรเสริญบ้าง นินทาบ้าง มีสุขบ้างทุกข์บ้าง ธรรม ๘ ประการนี้ มีอยู่เป็นของประจำโลกนี้
ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้จะต้องเจอธรรม ๘ ประการ เมื่อเจอแล้วอารมณ์ของปุถุชนย่อมหวั่นไหวยินดีบ้าง ยินร้ายบ้าง เป็นเหตุให้ใจของเรากระเพื่อมอยู่ตลอดเวลา และส่วนมากมักจะเอนเอียงมาสู่ธรรมที่เป็นฝ่ายลบ คือ ฝ่ายความทุกข์ มีเสื่อมลาภ เสื่อมยศ คนนินทาแล้วก็มีความทุกข์ ไม่สบายกาย ไม่สบายใจอย่างนั้น
การฝึกสมาธิทำใจให้หยุดให้นิ่งจะทำให้ใจของเรามีหลักของชีวิต มีหลักของจิตใจ ถ้าเราจับหลักได้ วางใจเป็น ที่มีทุกข์มากก็จะทุกข์น้อย ที่ทุกข์น้อยก็จะหายไปเลย
ความทุกข์มันมีอยู่ทุกขั้นตอนของชีวิต มีอยู่ทุกวัน การฝึกสมาธิ ฝึกใจให้หยุดนิ่งจะทำให้เราหลุดพ้นจากสิ่งเหล่านี้ได้มาก
ยิ่งในวาระสุดท้ายของชีวิต ครั้งหนึ่งในชีวิตเราจะต้องพบต้องเจอ คือการเจ็บไข้ได้ป่วย เราจะต้องไปนอนอยู่บนเตียงคนป่วย ในยามนั้นหมอก็ดี พยาบาลก็ดี หมู่ญาติมิตรก็ดี ได้แต่คอยเป็นกำลังใจ คอยช่วยเหลือเราได้แต่เพียงภายนอกเท่านั้น ถึงตอนนั้นเราจะต้องช่วยตัวของเราเอง ไม่มีใครช่วยเราได้ ในยามนั้นธรรมะจะเป็นที่พึ่งให้เรา มีความจำเป็นสำหรับชีวิตของเราอย่างยิ่ง
ถ้าใจเรามีธรรมะเป็นที่พึ่ง ใจหยุดใจนิ่ง มีธรรมกายเป็นที่พึ่ง มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เราจะปราศจากความกลัวต่อมรณภัย ต่อทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเรา เราจะเป็นคนป่วยที่มีความเข้มแข็ง ที่มีความเบิกบาน องอาจ สง่า ป่วยอย่างสง่า บนเตียงคนป่วยที่ใกล้ต่อมรณภัย
ดังนั้น สิ่งที่เรากำลังฝึกอยู่นี้ มันเป็นวิชชาของชีวิต วิชชาช่วยชีวิตของเราให้มีหลัก ให้อบอุ่น ให้ปลอดจากกังวล ปลอดจากภัยทั้งหลายทั้งปวง เพราะฉะนั้นอย่าดูเบาในการฝึกฝนอบรมใจของเรา เราจะต้องพยายามปฏิบัติให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ เพราะพระธรรมกายนั้นจะเป็นสรณะเป็นทั้งที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย สิ่งอื่นยิ่งกว่านี้หรือเท่านี้ไม่มีแล้ว ธรรมกายเป็นของเลิศ เป็นของประเสริฐสำหรับพวกเราทุก ๆ ท่าน
วันจันทร์ที่ ๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๓๒
คุณครูไม่ใหญ่
โฆษณา