ฤดูเปลี่ยนเวียนวนฝนและหนาว
หมอกพร่างพราวร้าวหนีสุรีย์แย้ม
จินตนาลุกนั่งยังรอนแรม
อยากแต่งแต้มกลอนกานต์ผ่านท้องนา
โตกับทุ่งโคลนดำจำแน่แท้
ทั้งพ่อแม่แค่ตาสีและตาสา
วัยเยาว์พ้นด้นดั้นวันเวลา
กาลนำพาเติบใหญ่ ให้คร่ำครวญ
ยามใดเหงาเศร้าทักมักเหม่อมอง
ไปนั่งส่องท้องทุ่งมุ่งคิดหวน
วันคืนเก่าครั้งก่อนตอนหน้านวล
พี่พี่ชวนถอนกล้าคราฝนลง
ดีใจนักหลังบ้านลานท้องนา
สุขอุราพาใจให้ใหลหลง
ยินกบเขียดเซ็งซ่าแทรกหญ้าพง
ดั่งอนงค์ร่ำไห้ชายจากไกล
พิรุณหยาดหยดลงตรงท้องที่
เร่งเร็วรี่เตรียมการงานหว่านไถ
ไม่นานหนากล้าเขียวก็เรียวใบ
ข้าวต้นใหญ่แตกรวงหน่วงลงดิน
คิมหันต์ผ่านกาลสู่ฤดูฝน
เทวดลวัสสานนานเหลือสิ้น
เหมันต์มาหมอกพราวขาวทั่วถิ่น
เริ่มยลยินเสียงรถเกี่ยวเที่ยวลงนา
โพสพเหลืองเรืองรองมองแล้วท้อ
เหลือแต่ตอซังข้าวหมอกขาวล้า
คลุมแต่ดินสิ้นรวงล่วงเวลา
วรุณมาจะแตกเรียวเขียวอีกที
นับถือนักเจ้าข้าวเม็ดคราวเล็ดร่วง
ยังมีบ่วงไม่ยอมหายพ่ายหลีกลี้
แม้ดินโหยระแหงบิ่นสิ้นวารี
แต่เจ้านี้ไม่นำพาท้าแดดลม
ฤดูกาลลานท้องนาพาให้คิด
เฉกชีวิตคนเราเศร้าสุขสม
ทุ่งสดชื่นข้าวสดใสได้ฝนพรม
เช่นเราห่มความสุขเมื่อทุกข์คลาย
ทุกข์เกาะกินเมื่อไหร่ใจห่อเหี่ยว
ดั่งรถเกี่ยวทุ่งร้าวรวงข้าวหาย
เวิ้งว้างสิ้นดินก็หม่นคนเดียวดาย
เม็ดข้าวรายร่วงเหงาเราเศร้าตรม
เม็ดข้าวน้อยคอยฝนเพิ่มพลสู้
ไม่หดหู่แห้งตายกายทับถม
ยืนต้นต่อเฝ้านาดูน่าชม
ถ้าระทมให้ย้อนยลต้นข้าวเอย!!
#กลอนพาไป
ชอบก็ไลค์
รักก็เลิฟ นะจ๊ะ
🙏🙏🙏😊😊😊
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
