คุณเชื่อในพรหมลิขิตหรือไม่..?!?
ก่อนหน้านี้เรามีอาการแพนิค และซึมเศร้าเล็กน้อย จนต้องได้รับการทานยาและเข้าพบหมอจิตแพทย์
ซึ่งสาเหตุหลัก ๆ จะมาจากจิตใจ ที่รู้สึกผิดหวัง ไม่พอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ วิตกกังวล จากการที่คิดเยอะ และไม่รู้จะไปทางไหน รู้สึกว่าแบบไหนก็ไม่ดีสักอย่าง
สิ่งที่ตัวเองอยากให้เป็น ก็ยากเย็นซะเหลือเกิน...
เพราะมันคือการฝากหัวใจตัวเองไว้ให้คนอื่นดูแล..
มันทำให้เราอยู่ตัวคนเดียวไม่อยากอยู่คนเดียว เรารู้สึกอยู่คนเดียวไม่ได้ แต่.....หมอ และทุกคนบอกว่า
“เราต้องอยู่คนเดียวให้ได้!” นั่นทำให้เราแพนิคหนักเข้าไปอีก
สุดท้ายเราบอกตัวเองว่า ถ้าตอนนี้เราอยู่คนเดียวไม่ได้ ก็คือไม่ได้ป่ะวะ เราจะฝืนตัวเองทำไม ว่าตอนนี้เราต้องอยู่ได้
ทำไมวะ ทำไม อ่อนแอ ก็ยอมรับดิวะ ว่าตัวเองอ่อนแอ
ยอมรับก่อน แล้วเดี๋ยวจะเข้มแข็งขึ้นมาเอง
พอแล้วก็การบอกให้ตัวเองพร้อมรับมือทุกอย่างเสมอ..
หลังจากนั้น...เราก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองดีขึ้น
จิตใจดีขึ้น มีความสุขขึ้น เพื่อที่ใจจะได้เข้มแข็งขึ้น
แล้วพรหมลิขิตก็เดินทางมาถึง
วันจันทร์ที่ผ่านมาไถฟีดใน Facebook Page
“เค้าเรียกผมว่าแมว” ....
แล้วเราก็ได้เจอประกาศอันนี้จากการแชร์โพสต์นึงในเพจเค้า
ตอนนั้น ไม่รู้คิดอะไรอยู่ มันเหมือนอะไรสักอย่างบอกเราว่า
ลองดูไหม คอมเมนท์ไปก่อน เพราะคนที่ขอน้องไปเลี้ยงเยอะมาก คงไม่ได้หรอก แค่เมนท์เอง
ไม่ได้ถามตัวเองด้วยซ้ำว่าพร้อมไหม...รู้แค่ว่า ลองก่อน
ไม่ได้...ไม่เป็นไร ถือว่าได้ลอง..
หลังจากเมนท์ไป ไม่นานเลย พี่เจ้าของโพสต์ก็ขอเบอร์มา
เพื่อติดต่อ และตกลงรับน้องหลังจากนั้นไม่เกิน ครึ่งวันเช้า
ทั้งที่มีคนมาคอมเมนท์เยอะมาก Inbox ก็เยอะมาก
แต่พี่เค้าก็เลือกเรา....โดยระหว่างทางมีเวลาแค่ 3 วัน อังคาร-พฤหัส เท่านั้น เป็นช่วงเวลาเตรียมของเพื่อน้อง ทั้งกรง ทั้งอาหาร ชามข้าว-น้ำ และกระบะทราย รวมตั้งชื่อน้อง
สุดท้ายเราก็ได้ชื่อนี้มา ฮัค / Hug / ฮัก
Hug ที่เป็นได้ทั้งกอดของเรา เป็นต้าวความฮัก และหวังว่าจะเติบโตไปอย่างแข็งแรงเหมือนฮัค
โดยเราไม่ได้ถามพี่เค้าเลยว่าทำไมถึงเลือกเรา จนถึงคืนพฤหัส ก่อนถึงวันศุกร์ที่จะส่งตัวน้อง
เราขอบคุณพี่เค้าที่เลือกเราดูแลฮัค
พี่เค้าบอกว่ารู้ไหม มีคนติดต่อพี่มาเยอะมาก ทั้งในคอมเมนท์ และInbox แต่พี่ไม่ได้คุยกับใครเลย พี่ทักน้องคนเดียว
เราถามเค้าว่าทำไม?
พี่เค้าบอกว่ามันเป็นเซนส์แหละ มันบอกว่าต้องเป็นคนนี้ ที่อยากจะเอาน้องให้ไปดูแล
ใจเรารู้สึก ตกใจ ประหลาดใจ ซึ้งไป แบบเฮ้ยยยยยยยยย
เราเองก็ไม่คิดเมนท์โพสต์ไหนเหมือนกัน ขนาดแมวในหมู่บ้านเค้ามีให้อุปการะแมวเด็ก แค่ก่อนหน้านั้น 2 สัปดาห์ เรายังไม่ได้สนใจขนาดนี้เลย
ถ้ามันไม่ใช่โชคชะตา..พรหมลิขิตแล้วอะไรล่ะ
ทำให้เรามาเจอกัน
1st Day...Hug with his big Bro.
แต่นั่นแหละ โชคชะตานำพาให้เรามาเจอกัน
ส่วนการอยู่ด้วยกันคือเรื่องของเราทั้งคู่แล้วล่ะ ...
แต่ที่เรารู้แน่ๆ คือ เมื่อเราตัดสินใจอะไรไปแล้ว เราเต็มที่ให้ถึงที่สุด ให้น้องมีความสุข ให้เรามีความสุข เราจะเติบโตและเข้มแข็งไปด้วยกัน
สุดท้ายนี้ ฝากไว้ด้วยคำคมกาละแมวที่ว่า
“มุแงวเด็กในวันนี้ จะเป็นมุแงวผู้ใหญ่ในวันหน้า”
มีปัญหาอีกเยอะ ที่เราให้เจอและแก่และแก้ไปด้วยกัน
ดังนั้นเข้มแข็งนะตัวเรา 🥰❤️😌
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
