'ฟังเสียงตัวเองสักหน่อยล่ะกัน'
บริบทในหน้าที่การงานที่ 'เรา' ต้องเป็นผู้วางแผน วางระบบ ทุกอย่าง ให้กับองค์กร ทำให้ภาพจำในการทำงาน เราเป็นผู้ที่จะต้องมีหลักการ มีการวางแผน มีแบบแผน อยู่เสมอ (หรือเป็นมนุษย์ เป๊ะๆๆๆ A lot of เป๊ะ ก็ว่าได้)
ก็นั่นแหละ หมวกใบที่ใส่เมื่อทำงาน
แต่เมื่ออยู่กับตัวเอง ในวันเบาๆ สบายๆ เราเองกลับไม่ต้องการมีแบบแผนใดๆ ทั้งสิ้น (บ้าง) เพราะใน 5 วันต่อสัปดาห์ นั้นได้ใช้พลังอย่างหนักหนา ทั้งพลังจากสมอง ความคิด และอารมณ์
โดยเฉพาะ "อารมณ์" ถ้ารับมือกับอารมณ์ไม่ได้ จะทำให้ทุกอย่างพัง และมันจะเริ่มไม่มีความสุข ใช่แหละ การทำงานในทุกวัน คุณเจอคนล้านแปด
บางคนใจดี และ ใจร้าย
บางคนใจร้าย และ ใจร้าย
บางคนก็ไม่ได้ใจร้าย แต่ก็ปากร้าย
บางคนใจดี และก็ใจดี
ล้านแปดมากจริงๆ และในคนๆ เดียว มีหลายอารมณ์ การนำพาตัวเองออกจากสนามอารมณ์เป็นเรื่องที่จำเป็น แล้วแต่ละคนก็มีวิธีการจัดการอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไป
'เรา' ในช่วงแรกๆ ก็ยากกับการจัดการอารมณ์ในบางเรื่อง แล้วด้วยภาพจำที่เราต้องสั่งการ ต้องมอบหมาย ต้อง 'เป๊ะ' ทำให้หลายครั้ง เกิดความเข้าใจผิด ทั้งด้วยน้ำเสียง คำพูด ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ และแน่นอน มีทั้งคนที่เข้าใจ และ ไม่เข้าใจ (แถมไม่พยายามเข้าใจ)
โทษเค้าได้มั๊ย?
ช่วงแรกๆ ก็โทษนั่นโทษนี่ แต่ก็มีผู้ใหญ่ที่ "ใจดี" + "หวังดี" ได้ติติง ตักเตือน แนะนำ อย่างน้อย เราเองก็รับฟัง
สิ่งนี้สำคัญ "เราเองก็รับฟัง"
เรามองว่า โชคดีนะเนี่ยที่ยังเผื่อความรู้สึกว่า "บางครั้ง เราเองก็อาจจะพลาดโดยไม่ตั้งใจ" ดังนั้น ใครเตือนอะไร จะระงับความขุ่นมัว แล้วถอยมาครึ่งก้าว เพื่อฟังก่อน แล้วคิดตาม และตกผลึกความคิดกับตัวเองให้ได้
แต่บางสถานการณ์ ก็ไม่สามารถที่จะถอยได้ ด้วยปัญหาเฉพาะหน้าที่ต้องจัดการ และหลายครั้งสิ่งที่ต้องแก้ปัญหาไปก่อน คือ งานหลัก หน้างานหลัก และนั่นแหละยิ่งทำให้เราต้องควบคุมอารมณ์ โทนเสียง สีหน้า "ให้ได้" ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมากทีเดียว
กว่าจะมาถึงคำว่า 'ยิ้มหวานๆ ให้กับทุกปัญหา' จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เราต้องฝึก ต้องทบทวน และต้องเข้าใจ แรกเริ่มแค่เราต้องเข้าใจว่า บางครั้งคนที่ผิดพลาด อาจจะเป็นเรา ถ้าเราทบทวนและเข้าใจในตรงจุดนี้ การแก้ไขบางอย่างบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป
แต่บางที กับ บางเหตุการณ์ ก็เลือกที่จะปล่อยไปเลยตามเลย เช่นเดียวกัน เพราะหากเราได้พยายามหลายครั้งแล้ว ยังประสบกับเหตุการณ์เฉกเช่นเดิม บางทีก็อาจอยู่ในบริบทที่ "กู่ไม่กลับแล้ว" ก็ปล่อยวางนะ
สิ่งนี้สำคัญ "เราเองก็รับฟัง"
ไว้จะหาเวลามาเขียนบันทึกเรื่องราวๆ ของการรับฟัง "ตัวเอง" ในหลายๆ โอกาส
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
