🎍💕🧶 เพื่อนๆคะ แอบสงสัยกันบ้างมั้ยคะว่า...
เมื่อถึงวัยหลังเกษียณนั้น เราจะใช้ชีวิตกันเช่นไร??? 😊☘🍂
แน่ะๆ... อย่าเพิ่งโวยกันสิคะ ว่าอีกตั้งนาน๒นาน จะรีบสงสัยไปไย?
ก็ดิชั้นเป็นมนุษย์สายพันธุ์ไฮเปอร์นี่คะ วันๆจะคิดเป็นก็แต่เรื่องที่ชวนป่วนหัวขะหมอง
ถ้าไม่เช่นนั้น จะมีสมญานาม 'เจ้าปัญหา' อย่างที่เป็นอยู่ทุกๆวันนี้ หรอกเหรอคะเพื่อนๆ 🍭😄🍁
และที่จู่ๆ ก็คิดเรื่องขึ้นมา นั่นเพราะวีคเอนด์ที่แล้ว มีเหตุได้ไปแวะเยี่ยมเยียน อจ.ทันตแพทย์ที่เคารพรักท่าน๑
ที่แม้ท่านจะเกษียณจากงานราชการไปตั้งหลายปี แต่ภาระงานแห่งชีวิตของท่าน ยังคงมากมายหลายหลากอย่างน่าทึ่งที่สุดเลยล่ะค่ะเพื่อนๆ
🏖☘🥰
จริงๆแล้ว ดิชั้นควรจะเรียกท่านว่า 'อาจารย์' แต่ครั้งที่ดิชั้นเริ่มทำงานใช้ทุนวิสัญญีฯแบบใหม่ๆถอดด้าม เผอิญได้ไปสนิทสนมคลุกคลีกับกลุ่มพี่ๆ ทันตแพทย์รุ่นเดอะของ รพ.
จนกระทั่ง แม้ว่าท่านพี่ๆจะมีอายุล้ำหน้ากว่าดิชั้นไปหลายทศวรรษ แต่ท่านเหล่านั้นก็พอใจที่ให้ดิชั้นเรียกว่า 'พี่' 🤩💟
แถมไปๆมาๆ ทุกท่านระดับอจ.แพทย์ในรพ.ศูนย์ฯ ที่ทำงานร่วมกัน ก็กลายเป็นพี่ๆของดิชั้นไปหมดเลย แหะๆ
เค้าล่ะเขิลล์ใจจุง เป็นเด็กใหม่แท้ๆ แต่ทำยังกะไม่มีค่อยสัมมาคารวะไงก็ไม่รู้ ง่ะ งิงิ
ดังนั้น วันนี้ดิชั้นจะมาเล่าถึงชีวิตที่น่าทึ่ง ของพี่หมอฟันวัยใกล้เลข๗ ที่ดิชั้นเรียกว่า 'พี่แป๊ว'
ก่อนอื่นนะคะ ขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่พี่แป๊วยังสาวๆ และเพิ่งจบเฉพาะทางด้าน 'maxillofacial' มาใหม่ๆ
ซึ่งในยุคสมัยนั้น หมอฟันที่จบเฉพาะทางด้านmaxillofacial รึ 'การผ่าตัดกระดูกใบหน้า' มีเพียงนับคนได้ในประเทศไทย
แต่พี่แป๊วของดิชั้น ก็ไฟแรงซะจนสามารถบุกเบิกให้มีเปิดการเรียนการสอนเฉพาะทางด้านนี้ ให้กับหมอฟันรุ่นน้องๆในรพ. 😷🏩⏰
และถ้าจำไม่ผิด รพศ. ที่พี่เค้าประจำการ น่าจะเป็นที่แรกๆของประเทศ ที่เปิดtrainingหลักสูตร 'maxillofacial' ในระดับของรพ.รัฐฯ
เพราะในยุคนั้น มีเปิดสอนแค่ภายในรร.แพทย์ หรือมหาวิทยาลัยเท่านั้นค่ะ
ซึ่งถ้าจากความเห็นส่วนตัวดิชั้นนะคะ แค่งานประจำรพ.รัฐฯก็หนัก ( จะตายชักอยู่แล้ว ) พี่แป๊วยังจะอุทิศตนเปิดงานสอนเพิ่มเข้าไปอีก
อืมม์นะ!!! ถ้าเป็นดิชั้นเองคงบอกลา รึไม่ก็... ขอตายแพร้พค่ะ อิอิ 😊💗☺
พี่แป๊วจึงทำทั้งงานประจำ & งานสอน &งานวิจัย จนกลายเป็น 'อจ.แม่' ของเหล่าเด็กๆหมอฟันเฉพาะทางหน่วย maxillofacial อยู่นานหลายทศวรรษเชียวล่ะค่ะ
แถมที่น่าทึ่งไปกว่านั้นก็คือ โปรแกรมการสอน 'ทันตแพทย์เฉพาะทาง' ของพี่แป๊ว จะมีการเข้าค่ายธรรมมะที่สวนโมกข์ฯด้วยค่ะ
ซึ่งดิชั้นเคยติดตามพี่แป๊วไปร่วมเข้าค่ายกับน้องๆหมอฟันเค้าด้วยค่ะ ใช้ชีวิตกินนอนในวัดรวม ๓วัน มีทำวัตรเช้า &เย็น 🌿🧭🌈
พอช่วงกลางวัน ก็มีการสนทนาธรรมตามสถานที่ต่างๆ ภายในสวนโมกข์ฯอันแสนสงบและร่มรื่น
ทำเอาเด็กโข่งอย่างดิชั้นติดใจมากๆเลยค่ะ ทำเอาต้องตามพวกหมอฟันรุ่นเด็กๆไปเข้าค่ายสวนโมกข์ฯด้วยทุกๆปี
แต่นั่นคือเหตุการณ์ที่ผ่านมานานหลายปีแล้วล่ะค่ะ
งั้นเรากระโดดข้ามกลับมายังวันเวลาปัจจุบัน ที่พี่แป๊วในวัยเกษียณซึ่งทุกวันนี้ นอกจากจะเป็นอจ.พิเศษประจำคณะทันตแพทย์ ในมหาวิทยาลัยประจำภูมิภาค 🏫💕⏳
แต่สิ่งน่าสนใจอย่างที่สุด สำหรับดิชั้นนั้นก็คือ พี่แป๊วเปิดเรือนไม้หลังเก่าของคุณพ่อที่ล่วงลับไปแล้ว และรีโนเวทให้เป็นบ้านหนังสือแสนน่ารักและร่มรื่น
ตั้งชื่อว่า 'บ้านหนังสือสายอักษร'
เพื่อให้เด็กๆในละแวกชุมชนรอบๆ ได้เข้ามาอ่านหนังสืออันมากมายในบรรยากาศดีๆ รวมทั้งได้เล่นสนุกๆ ภายในบริเวณบ้านของพี่เค้า
และดิชั้นขอนำเสนอ ภาพบรรยากาศเพียงบางส่วน ที่พวกเราไปเยือนถึงเรือนชานอันน่ารักของพี่แป๊วค่ะ
และนี่ถือเป็นส่วน๑ ที่จะเป็นไอเดียสำหรับมนุษย์ไฮเปอร์เช่นดิชั้น จะได้คิดเล่นๆต่อไปถึงวันข้างหน้า
ก็อยู่ป่วนโลกมาเกินครึ่งชีวิตแล้วนี่คะ ขอคิดวางแผนอะไรเล่นๆ ในวันแห่งวัยเกษียณบ้าง น่าสนุกดีออกค่ะ 🥰🎶
อ้อๆ หากเพื่อนๆบางท่าน เกิดอยากจะรู้พิกัดของ 'บ้านหนังสือสายอักษร' แห่งนี้
งั้นแอบใบ้นิด๑ ก็แล้วกันค่ะ
ว่าเมื่อกว่า ๓ปีก่อน มีข่าวดังเล็กๆประจำภูมิภาค 🧭💗☘
ที่รายงานถึง ทพญ.ผู้๑ ได้บริจาคที่ดินมูลค่าไม่น้อยกว่า ๘หลัก ให้แก่เทศบาลเมืองนครศรีฯ เพื่อให้เป็นสาธารณประโยชน์แก่ชุมชน & จังหวัด
นั่นล่ะค่ะ คือ พี่แป๊ว ผู้แสนน่ารักและน่าเคารพของดิชั้นเอง 🤗💟⏰
แล้วเพื่อนๆล่ะคะ? เริ่มคิดแบบดิชั้นกันรึยัง? ว่าเราจะใช้ชีวิตในวัยหลังเกษียณอย่างไรกันดี...??
ค่อยๆคิดไปเล่นๆดูนะคะทุกๆคน
c U next time
สวัสดีค่าา... 🌈😷🍁
- 10
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
