30 ต.ค. 2020 เวลา 09:01 • ปรัชญา
สิ่งที่เราต้องการจริงๆ ในเวลาท้อ ก็คือกำลังใจ
เพียงแต่เราอาจจะเจอมันได้ในหลายรูปแบบ
อาจจะเป็นใครสักคนที่อยู่ข้างๆ อย่างใกล้ๆ
และคอยตบหัวไหล่เบาๆ
อาจจะเป็นน้ำเสียงที่แสนจะอบอุ่นจากคนไกล
พร้อมถ้อยคำปลอบโยนที่ทรงพลัง
อาจจะเป็นใครสักคนที่เรายังเห็น ในทุกครั้งที่มองหา
อาจจะเป็นความทรงจำอันตรึงตราที่แสนดี ในทุกๆ นาทีที่คิดถึง
บ้างเป็นกำลังใจ ที่อาจจะถูกส่งมาจากคนภายนอก
แต่มันสำคัญที่เรา ก็ต้องรู้วิธีการสร้างกำลังใจให้ได้ภายในใจ
ในวันที่เราล้ม ไม่มีอะไรที่สำคัญเกินไปกว่า
การจะทำอย่างไร ให้เราสามารถกลับมาลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
ในวันที่เราเหนื่อย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า
การจะทำอย่างไร ให้เราสามารถกลับมามีเรี่ยวแรงและพละกำลัง
ในชีวิตของคนเรา อาจจะมีบางความต้องการที่เหมือนกัน
แต่มันก็มีอยู่ไม่น้อย ที่ความต้องการของคนเรานั้น มันต่างกัน
วันนี้ ตอนนี้ เวลานี้ ..
ถ้าเราเจ็บ เราเหนื่อย เราเมื่อยล้า
ถ้าเราทุกข์ เราเศร้า เราเฉยชา
อยากให้ลองถามตัวเองดูว่า ..
มันเป็นเรื่องที่เราต้องการจริงๆ หรืออย่างไร
มันคือสิ่งที่เราอยากจะรู้สึกและอยากจะให้เป็นอย่างนั้นหรือ
ถามตัวเอง ตอบตัวเอง บอกตัวเอง
และขอให้คุยกับตัวเอง ด้วยความเคารพในตัวเอง
ด้วยความจริงใจกับตัวเอง
อย่ากอด อย่าเกี่ยว อย่าเก็บสิ่งใด
หากมันคืออะไรๆ ที่เราไม่ต้องการ
ขอให้ปล่อยทิ้งและวิ่งผ่าน
เพื่อให้เวลา ได้พัดพามันออกไปจากใจ
ต้องการสิ่งใด ก็พยายามองหาสิ่งนั้น
ไม่ใช่ต้องการสิ่งใด แต่กลับพยายามไขว่คว้าในสิ่งตรงข้าม
เก็บมันจนเต็มและรกสมอง
เต็มทั้งสองมือ ยึดถือจนล้น จับไปถึงใจ
แล้วสุดท้าย ก็ยังไม่รู้ว่า ..
นี่ตัวกูกำลังถืออะไร แล้วจะถือเอาไว้ทำไม
คำถามที่สำคัญที่สุด
ในเวลาที่ทุกอย่างเหมือนจะไม่มีทางออก
ก็คือ เราต้องการอะไร จากเรื่องที่เราเจอ เราเห็น เราเป็นอยู่
แม้บางปัญหา มันอาจจะมีทางเข้ามาจากภายนอก
แต่ทุกทางออก มันย่อมจะเริ่มต้นจากภายในเสมอ
คิดช้าๆ ทบทวนดีๆ
ค่อยๆ หาคำตอบให้ตัวเอง
แล้วหลังจากนั้น ก็ค่อย ๆ คัดกรองและแยกแยะ
ว่าอะไรคือสิ่งควรค่าที่เราต้องการจริงๆ
และอะไรคือสิ่งไร้ค่าที่เข้ามาเพื่อหลอกตา หลอกใจ
จะเก็บทิ้ง หรือจะเก็บไว้
ก็เลือกกันให้ดี ๆ ก็แล้วกันนะ!
.
cr: PagePhomeng
โฆษณา