3 พ.ย. 2020 เวลา 13:21 • ปรัชญา
จำครั้งสุดท้ายที่คุณมีความสุขได้ไหม....?
ณ ครั้งสุดท้ายของความสุขใจคุณเป็นอย่างไร ?
ใจคุณแยกออก หรือ หลอมรวม ?
คุณรู้สึกโดดเดียว หรือ เชื่อมโยงกับอะไรบางอย่าง ?
เมื่อใจเบิกบาน คุณกักขังตัวเองในความคิด หรือ ทั้งหมดของคุณเป็นอิสระ ?
Cr. pexels.com
อัตตา (ความรู้สึกถึงตัวกูของกู) คือการแยกออก
ผืนดินและฟ้าที่เคยเป็นหนึ่งเดียวกันถูกแยกออกในนาม “ประเทศ”
มนุษย์ผู้มีลักษณะทางกายภาพเหมือนกันถูกแยกออกด้วย “เชื้อชาติ”
การแยกออกเป็นการเพิ่มอัตตา “ตัวกูของกู” โดยอัตโนมัติ
สำหรับเต๋า การละอัตตา คือ การหลอมรวม
การละอัตตาทำให้ตัวกูของกูหลอมรวมกับสรรพสิ่ง
นั้นคือสภาวะของความสุข....
Cr. pexels.com
สมติฐานนี้อาจพบได้ในผู้ไร้ซึ่งอัตตา…
ความสุขใน “ความเป็น” ของคนไร้ซึ่งอัตตามักจะล้นออกจนทำให้ “ความเป็น” ของคุณ “เคลื่อน”
คือ ทำให้คุณมีความสุขไปด้วย
ยกตัวอย่างเช่น....
เด็กน้อยผู้ไม่รู้ว่าตัวเองมีตัวตน
เด็กๆเหล่านี้คือแหล่งที่มาของความสุข รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทารกสามารถ “เคลื่อนความเป็น” ของตัวคุณ
ส่งผลให้คุณสัมผัสความสุข
Cr. pexels.com
อีกตัวอย่างเช่น คนชราผู้เต็มไปด้วยตัวกูของกู
สีหน้า ท่าทาง ของท่านเหล่านั้นเชิญชวนให้เราสัมผัสถึงความทุกข์ในบั้นปลายชีวิต
ต่างจาก คนชราผู้ปลงแล้ว ละแล้วซึ่งอัตตา
สีหน้า รอยยิ้ม น้ำเสียง ของท่านเหล่านั้นเชิญชวนให้คุณสัมผัสถึงความสุขในบั้นปลายชีวิต
เมื่อสภาวะความสุขมันคือการหลอมรวม
ความสุขในบั้นปลายชีวิตจึงไม่ใช่จุดจบ แต่มันคือจุดเริ่มต้น เป็นสภาวะเดียวกับตอนเราเป็นทารก
สภาวะซึ่งความเป็นตัวกูของกูไม่มี จนการหลอมรวมในสรรพสิ่ง คือ ธรรมชาติของคุณ
ทุกสิ่งเชื่อมโยงกัน ในการเชื่อมโยงนั้นแหละเต๋า...
โพสต์นี้เป็นตอนสุดท้ายในซีรีย์เต๋า หนทางไร้ปลายทางครับ
ขอบคุณทุกท่านมากครับที่ติดตามจนถึงตอนสุดท้าย
ผมอยากจะแนะนำคลิปนี้...
คลิปนี้จะทำให้คุณเข้าใจความสุขมากขึ้นครับ.....
เครดิต: Osho, and Recorded Books, Inc. Tao : The Pathless Path. INSERT-MISSING-SERVICE-NAME. New York: St. Martin's Press, 2016.
SUDDEJ แปล+วิเคราะห์
โฆษณา