4 พ.ย. 2020 เวลา 01:49 • ไลฟ์สไตล์
กลับมายืนที่เดิม...
ที่ ๆ เคยได้รับความรู้ ความทรงจำที่ดี
เพราะป็นแหล่งเรียนรู้ที่ช่วยเติมเต็มชีวิตอีกด้านหนึ่ง
ทำให้ฉันได้ใช้ศักยภาพของตนเองอย่างเต็มที่
ฉันได้มาค้นหาเป้าหมายชีวิต
เรียนรู้ความหมายของชีวิตจากคนที่หลากหลายภูมิภาค และแตกต่างด้วยสถานะทางครอบครัว
เหมือนจำลองโลกใบน้อย ๆ ให้กับฉันและที่นี่เอง... ที่ทำให้ฉันได้รู้ว่า...
ฉันควรจะเดินต่อไปในทิศทางใด... และอย่างไร
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
ต้นจามจุรีที่ยืดสูงขึ้นอีกเท่าตัว... ราวกับจะเอื้อมไปแตะท้องฟ้าให้ได้
อาคารเรียนมีเครื่องปรับอากาศทุกห้อง
ต่างจากสมัยที่ฉันเรียน เพราะเราจะคุ้นชินกับเสียงพัดลมที่หมุนติ้วเพื่อดับความร้อนยามอากาศอบอ้าว
วันใดที่ได้เรียนวิชาคอมพิวเตอร์ ฉันจะดีใจเป็นพิเศษเพราะได้เรียนในห้องแอร์เย็นสบาย
ทำให้เราได้เห็นคุณค่าในสิ่งที่เราหาได้ยาก
ในทางกลับกัน... สิ่งของใด ๆ ที่เราไม่ต้องแสวงหา มีคนหยิบยื่นให้อย่างง่าย ๆ
เราจึงละเลย เพิกเฉย ไม่สนใจใยดี
ทำราวกับสิ่งนั้นไร้ซึ่งความหมาย
คงเหมือนกับอากาศที่เราหายใจได้แบบฟรี ๆ ไม่ต้องซื้อหา
เราจึง Take it for granted
ถ้าเราทำตัวแบบ "อากาศ" ฉันใด
เราก็คงถูกคนอื่น Take us for granted ฉันนั้น
ห้างสรรพสินค้าที่รายรอบอาคารเรียนอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้การนั่งใต้ต้นไม้ตามซุ้มของกลุ่มต่าง ๆ ที่รุ่นพี่รุ่นน้องได้ทำกิจกรรมร่วมกัน
การซ้อมเชียร์ ร้องเพลง เล่นดนตรี
ซักถามการบ้าน ทำรายงานกลุ่ม ฯลฯ
ทำให้พวกเราได้เรียนรู้ "ทักษะชีวิต"
เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนเข้าสู่โลกของการทำงานในชีวิตจริง
ตึกใหม่ ๆ ที่สูงเสียดฟ้าหลายแท่ง เหมือนป้อมปราการที่มั่นคง
ทำหน้าที่ประกาศ "ความสำเร็จ" ให้กับวงการศึกษา
และนำมาซึ่ง "ความภาคภูมิใจ" ของผู้ที่ได้เข้ามาศึกษาในสถาบันแห่งนี้
วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป...
แต่ "อุดมการณ์" ที่จะสืบทอดปรัชญาแห่งการเรียนรู้... ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
"ความมุ่งมั่นตั้งใจ" ที่จะรับใช้สังคม ประเทศชาติ... ยังคงเต็มพื้นที่ในใจฉันเช่นเดิม
ไว้มีโอกาส ฉันจะกลับมาเยือนอีกนะ
กลับมารับ "พลังบวก"
และย้อนรอย "วันวานที่ดี" ที่ฝังรากลึกในจิตวิญญาณของฉัน
ที่ทำให้ฉันก้าวมาถึงจุดนี้ได้อย่างภาคภูมิใจว่า...
ฉันได้สืบทอดอุดมการณ์ของสถาบันการศึกษาที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย
ใต้ร่มจามจุรี
โฆษณา