เดิมพันยกที่สอง
ระฆังยกแรกดังขึ้น นักมวยทั้งสองต่างจดมวยออกจากมุมเข้าหากัน
นี่เป็นมวยพิเศษคู่หนึ่ง ฝ่ายหนึ่งเป็นมวยหนุ่มดาวรุ่ง ไอ้กระทิงเปลี่ยวจอมน๊อคเอ๊าท์ อีกฝ่ายคือผม มวยแก่ที่ปกติจะปลดระวางไปแล้ว แปลกใช่ไหม เปรียบมวยยังไง ทำไมเจอกันได้ ปกติการเปรียบมวยจะหารุ่น และนำ้หนักไกล้เคียงกัน เพื่อไม่ให้ได้เปรียบหรือเสียเปรียบกันมาก แต่กรณีคู่ผมพิเศษหน่อย เพราะระยะหลังไม่ค่อยมีมวยระดับแม่เหล็กมาเรียกคนดูให้คึกคักได้ จึงเกิดศึก ”จอมอึด” ที่โด่งดังก่อนยุค 2550 เจอ “จอมน๊อคเอ๊าท์”ดาวรุ่งแห่งยุค
ภาพจากเวปไซด์มวยสยาม
จอมน๊อคเอ๊าท์คือคู่ต่อสู้ผม กำลังเป็นดาวรุ่ง ฝ่านักชกระดับแถวหน้ามาเกือบทั่วยังไม่เคยแพ้ใคร มีสถิติชนะน๊อคมาสิบห้าครั้งในการชกสิบเจ็ดครั้ง ไม่บอกก็รู้ว่ามีอาวุธที่หนัก คู่ต่อสู้ส่วนใหญ่แพ้น๊อก
ส่วนผม ประวัติไม่ธรรมดานะครับถึงยังไม่เคยเป็นแชมป์ แต่ก็เคยถึงชิงมาแล้วหลายครั้ง มีชื่อพอสมควร เครื่องหมายการค้าที่เป็นจุดเด่นของผมคือ ในชีวิตการเป็นนักมวยของผมยังไม่เคยมีใครน๊อคผมเลยแม้แต่คนเดียว ปีหลังๆมานี่อาจจะบอกว่าตกอับมาบ้าง เป็นเหมือนมวยรองบ่อน เป็นบันไดให้ดาวรุ่งไต่ขึ้นไป รุ่นแล้วรุ่นเล่า แต่ถึงอย่างไร ก็ยังไม่เคยแพ้น๊อคเลย คงจะสงสัยว่ามวยแก่ๆอย่างผม ทำไมยังได้ขึ้นชก อาจเป็นเพราะแฟนมวยชอบความทรหดของผม ฉายาจอมอึดของผมได้มาเพราะ ไม่ว่าคูชกผมจะสุดยอดระดับใหน กว่าจะเอาชนะมวยแก่ๆอย่างผม ต้องออกแรงมากกว่าชกกับคนอื่นๆ แฟนมวยมันส์ครับ ไม่มีใครสนใจหรอกครับ ว่าผมต้องลากสังขาร ขึ้นเวทีเจอกับคู่ต่อสู้ที่หนุ่มกว่า แข็งแกร่งกว่าตลอดมา ไม่ผิดอะไรกับการว่ายทวนนำ้ ทวนนำ้ที่เชี่ยวกราก
การชกครั้งนี้ที่ว่าพิเศษคือเงินรางวัลห้าล้านจะได้เฉพาะผู้ชนะตามกติกาพิเศษ สำหรับจอมน๊อคเอ๊าต้องน๊อคผมให้ได้ก่อนยกสองจบลง สำหรับผมถ้ายืนได้จบยกสอง ห้าล้านก็จะเป็นของผม งานนี้จะมีคนต้องกลับบ้านมือเปล่าคนนึง จะเป็นคู่มวยมันส์คู่หนึ่ง นักวิจารณ์มวยส่วนใหญ่ให้ จอมน๊อคเอ๊าได้เปรียบมีลูกหนักและพละกำลังที่หนุ่มกว่า แต่ต้องเจอกับเสือแก่ที่ยังไม่เคยมีใครน๊อคได้ เป็นไปตามคาด แฟนมวยมากันสนามแทบแตก เสียงถกกันอื้ออึง ว่าใครได้เปรียบเสียเปรียบกว่ากัน
เมื่อกรรมการสับมือให้ชกได้ จอมน๊อคเอ๊าก็เดินหน้าเข้่าหาทันทีไม่ยอมให้เสียเวลา ทักทายด้วยหมัดซ้ายขวา ผมฉากออกข้าง แผนผมวันนี้หลักๆคือถอยฉาก ถอยฉาก ตอดไปเรื่อยๆไม่ปะทะโดยตรงให้เวลาค่อยๆหมดไป ซึ่งดูเหมือนมันจะรู้แกว จี้ผมติดๆเป็นเงาตามตัว ไม่ยอมให้ผมหนีไปไหน ถอยวน ผมไม่ยอมปะทะ วนซ้ายไปไอ้กระทิงเปลี่ยวสาดแข้งขวาดัก ผมเกร็งแขนแนบลำตัวแน่นรับลูกเตะขวาเต็มๆ อือม์หนักเอาการ เล่นเอาผมสะเทือนไปทั้งตัว แวบเดียวกันหางตาก็เห็นหมัดซ้่ายเหวี่ยงมาหา ผมย่อเข่าลงอย่างแรง หมัดแหวกอากาศถากหัวไป ความแรงทำเอารู้สึกแสบหนังหัวทีเดียว นี่มันกะจะน๊อคผมเดี๋ยวนั้นเลย ผมเก็บกำลัง ตอดแย๊ปไปเรื่อย ไม่ให้คู่ต่อสู้ทำได้ถนัด
และแล้วกลางยก ผมก็ถูกต้อนเข้่ามุมจนได้ ขณะทีกันพายุแข้ง แวบเห็นหมัดซ้ายที่มาอีกทาง แต่แค่เห็นมันก็เข้าเต็มๆคางซะแล้ว ปลายตาเห็นเงาหมัดขวาอีกหมัดที่ตามมาขณะทรุดตัวเพราะพิษหมัดแรกอยู่ แต่ก็แค่เห็น มันมาถึงโดยผมไม่ทันได้ทำอะไร เป็นครั้งแรกที่ต้องถลาลงกับผืนผ้าใบ ผมยังมีสติพอที่จะเห็นกรรมการปราดเข้ามากันไอ้กระทิงเปลี่ยวออกไป เสียงกรรมการแว่วแว่วนับมา ตาผมยังพร่าอยู่ มันชินแล้วสำหรับผม ผมรู้ว่าผมลุกได้เดี๋ยวนั้น แต่ผมถ่วงเวลาจนได้ยินเสียงนับแปดถึงค่อยลุกขึ้น จอมน๊อคเอ๊าท์ปราดเข้ามาทันทีที่ เมื่อกรรมการให้ชกได้ ผมเข้ากอดเอาไว้ จอมน๊อคเอ๊าท์พยายามสลัดตัวออก แต่ผมกอดแน่น ในที่สุดกรรมการต้องมาแกะออก ก่อนให้ชกใหม่ แค่ยกแรกแรงผมยังไม่หมด แต่ผมก็ไม่ลืมว่าคู่ต่อสู้ที่หนุ่มกว่ากำลังยังสดอยู่ ขณะที่เขาพยายามจะเผด็จศึกให้เร็วที่สุด จึงกระเหี้ยนกระหือรือเข้าบดขยี้ผมเหมือนโกรธแค้นกันมาตั้งแต่ปางก่อน
จุดอ่อนของมวยอายุมากกว่าเริ่มออกอาการ ความเคลื่อนไหวที่ช้ากว่าเพียงเสี้ยววินาที ผลของมันก็คือเป็นรองอย่างไม่มีทางเลี่ยง ผมโดนไปอีกหลายดอก รับทันบ้างไม่ทันบ้างปลายยก ผมลงไปกองให้กรรมการนับอีกครั้ง แต่โชคดีที่ระฆังมาดังหมดเวลา
ที่แล้วๆมา แต่ละนัดที่ผมขึ้นชก ไม่เคยได้จบการชกโดยไม่บอบชำ้ แต่ก็ใช่ว่าจะแพ้ทุกครั้ง ชั่วโมงบินอันยาวนาน ทำให้ผมยังได้ขึ้นสังเวียนพอเลี้ยงชีพตลอดมา ประคองตัวบนเวที เอาความทรหดทดแทนความปราดเปรียว อายุที่เกินพิกัด ทำให้การขึ้นชกแต่ละครั้งต้องใช้สมองมากขึ้น แต่นักมวยก็คือนักมวย หลีกเลี่ยงการปะทะไม่ได้ ยิ่งคู่ต่อสู้เห็นกำลังที่ด้อยกว่า ก็ยิ่งใช้เป็นจุดอ่อนที่จะเข้าโจมตี เจอคู่ต่อสู้การเสียเปรียบทั้งกำลัง และความไว ทำให้มักเลี่ยงไม่ได้กับความบอบชำ้ที่เจอซำ้ซาก จึงอยากออกจากวงการนี้เสียที รางวัลครั้งนี้เป็นโอกาสที่ดีที่จะออกไปจากวงจรนี้
ระฆังยกสองดังขึ้น จอมน๊อคเอ๊าท์ไม่ยอมให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว ถีบนำมาทันทีที่ให้ชก ผมฉากหลบแทบไม่ทัน โดยไม่ให้ผมมีโอกาสตั้งตัว เขาก็คว้าคอจะตีเข่า ปล่อยให้ตีผมมีหวังยืนไม่รอดแน่ แก้ด้วยการตั้งการ์ดสูงหักศอกเข้าปลายคาง จังหวะที่ช้าไปนิดเข้าไม่เต็ม ทำให้แค่สดุดแต่จอมน๊อคเอ๊าท์ยังกางแขนเข้ามาจะคว้าให้ได้ ผมถีบยันไว้ยันได้แค่แวบเดียว เจอสาดแข้งขวาพร้อมต่อยขวา จังหวะทีเซจอมน๊อคเอีาท์ตาม หวังจะเผด็จศึก เตะมาเป็นพายุ ทั้งซ้ายขวาแล้วก็เจอคว้าคอตีเข่าจนได้ ดอกแรก ดอกสอง กำลังที่ยังดีก็ค่อยๆหมด ความจุกเสียดเสียดทำให้เคลื่อนไหวอืดลงไปอีกและแล้วเข่าดอกที่เท่าไรจำไม่ได้ พาผมลงมากองกับพื้นอีกครั้ง ตอนนี้สภาพผมเหมือนมวยอ่อนหัด เพราะโดนถลุงอยู่ฝ่ายเดียว จอมน๊อคเอ๊าชูกำปั้นทั้งสองเดินอาจๆเข้ามุม ขณะกรรมการเข้ามานับ
สิ่งหนึ่งที่คับข้องใจผมที่สุดในอาชีพชกมวยก็คือ การที่มองเห็นโอกาส แต่ทำไม่ได้ จอมน๊อคเอ๊าท์รูปมวยชั้นเชิง ไม่ได้เหนือกว่าผมเลย ผมมองเห็นทุกเม็ดทุกหมัดที่เข้ามา แต่สังขารที่เกินวัยชกมวยทำให้อาวุธที่ออกช้ากว่าที่ควร ถึงผมจะลงให้นับ แต่สติยังดี ถึงตาจะเห็นดาวระยิบระยับ แต่ก็ยังพอเห็นคู่ต่อสู้ที่เตรียมเข้าซำ้
เหมือนเดิม ผมรอจนนับถึงแปดจึงขึ้นยืน มันยังจุกอยู่ แต่บอกแล้วไง ว่าผมคือจอมอึด หนักกว่านี้ผมก็เจอมาแล้ว จอมน๊อคเอ๊าท์ตรงเข้ามาใส่อีกชุดใหญ่ ผมถีบยันอย่างอ่อนแรง ถอยวน รู้สึกสมเพทตัวเอง ที่อยู่ในสภาพเหมือนสมันน้อยโดนเสือไล่ขยำ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมแอบเห็นแววตาที่กังวลของจอมน๊อคเอ๊าท์ นี่เข้ากลางยกสองแล้ว ผมยังยืนอยู่ ผมล้มแล้วก็ยังลุกขึ้นมารับอาวุธไม่มีท้อ แม้ว่าจะเริ่มออกอาการที่แฟนมวยเรียกว่าตูดเตี้ยก็ตาม ตาผมเริ่มปูดบวมมองเห็นแคบเข้า แต่ก็
เดินหน้าสู้ต่อ ฉับพลันผมรู้สึกสะเทือนไปทั้งตัว บอกตัวเองว่าโดนเตะ อือมมันใส่มาสุดแรง เล่นเอาหายใจไม่ออก มันร้าวไปทั้งตัว เชือกกั้นเวทีทำให้ผมยังไม่ล้ม ผมยกการ์ดขึ้นโดยสัณชาติญาณแต่ช้าไปหมัดของคู่ต่อสู้ถึงคางผมก่อน ความรู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมตัวเองมันเป็นอย่างนี้เอง ผมเหมือนไม่มีแขนขาหรือร่างกาย มันโหวงเหวงหวิวๆไปหมดไม่รู้ตัวเองอยู่ที่ใหน ทำอะไรอยู่ ในหูได้ยินเสียงแว่วๆจากที่ไกลๆ เป็นเสียงนับจากกรรมการ ผมตะเกียกตะกายลุกขึ้นโดยสัญชาติญาณ เสียงนับ เจ็ด...แว่วๆ...แปด….สัญชาติญาญทำให้ผมยืนมั่นเก็บอาการขาขวิด กรรมการให้เช็ดนวมแล้วชกต่อได้ เสียงในสนามอื้ออึงฟังไม่ได้ศัพท์
ผมปล่อยให้ถูกเตะอีกครั้งเพื่อเข้ากอดคู่ต่อสู้ไว้ ถ่วงเวลาให้ประสาทความรู้สึกคืนมา แต่จอมน๊อกเอ๊าท์ ไม่ยอมพิสวาทด้วย กระแทกเข่าเหน็บบ้างกระชากคอบ้าง ผมเริ่มได้สติ ตาที่ปิดเกือบสนิทมองเห็นแค่แนวนอนแคบๆเริ่มหายจากภาพซ้อนมาเป็นปกติ แววตาของจอมน๊อกเอ๊าท์จ้องเขม็งเร่งเข้าทำแรงขึ้น ดุดันมากขึ้น หมัดทุกหมัดเน้นที่จุดน็อคอย่างเดียว ผมเหลือบดุเวลาเหลืออีกครึ่งยก พยายามกรรเชียงสุดฤทธ์ แต่ไอ้กระทิงเปรี่ยวจอมน็อคเอ๊าท์ไม่เปิดให้ผมหนีง่ายๆ ต้อนเข้ามุมด้วยกำลังที่เหนือกว่า ไม่ไหวละ เวลานาทีครึ่งเมื่อตอนอยู่ข้างล่างนั้น มันแทบจะผ่านไปไวไม่รู้ตัว ไม่เหมือนบนเวที มันแทบจะนานเหมือนปีเมื่อเวลาตกเป็นรองคู่ต่อสู้อยู่ ผมมีโอกาสถูกน๊อคเป็นครั้งแรกในชีวิต หากปล่อยให้ตัวเองถูกต้อนอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อคิดได้ก็หันมาโต้กลับแลกหมัดกัน ผลัวะ เสียงแข้งไอ้กระทิงเปรี่ยวซัดเข้าชายโครงอีกแล้ว แม้จะไม่เต็มแข้ง เพราะอยู่ในระยะชิดตัวมากสายตาและสติที่เริ่มพร่าเลือน หายใจแทบไม่ออกแต่ก็ยังทันเห็นหมัดขวาตรงที่แหวกอากาศมา ผมทิ้งเข่าลงตามสัณชาตญาน หมัดถากหนังหัวไปจนรู้สึกแสบ ขณะที่แขนมันยังคาบ่า ผมก็กัดฟันทะลึ่งตัวขึ้นพร้อมกับศอกขวาเสยตรงขึ้นเข้าใต้คางของมันอย่างเหมาะเจาะ มันแรงจนตัวเองรู้สึกไหล่สท้านพร้อมกับรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหน้ามืด
“แขนมันตก” ผมตะโกนบอกตัวเองในใจ แขนซ้ายเหนี่ยวคอมันลงมา พร้อมกับกระชากเข่าสวนเข้าหน้าไอ้กระทิงเปรี่่ยวซำ้ สุดแรงเกิด
คนทั้งสนามเงียบกริบไปชั่วขณะ ตะลึงกับภาพที่เกิดขึ้น อย่างไม่เชื่อสายตา ไอ้กระทิงเปรี่ยวจอมน๊อคเอ๊าท์ทรุดฮวบลงต่อหน้าผม เหมือนต้นไม้ที่โดนโค่น ผมฝืนยืนโงนเงน มองกรรมการปราดเข้าไปนับ หนึ่ง……..สอง…….สาม……สี่…….ห้า……..ก่อนที่วาดมือทั้งสองข้าง จับแพ้ให้พี่เลี้ยงรีบขึ้นมาพาไปปฐมพยาบาลด่วน
ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อกรรมการมาชูมือผม เป็นการบอกว่าการชกสิ้นสุดลงโดยผมชนะน็อค ภาพที่เห็นสุดท้ายคือ พี่เลี้ยงผมโดดขึ้นเวทีมาด้วยใบหน้าที่ดีใจสุดขีด ก่อนที่ความรู้สึกได้ดับวูบลง
หนังสือพิมท์ยังลงข่าวอยู่หลายวัน ยังอัศจรรย์กับการชกนัดนั้น มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงผลที่เกิดขึ้นว่าฟลูค หรือไอ้กระทิงเปรี่ยวจอมน๊อคเอ๊าท์แพ้น๊อคจริง เพราะถูกหามลงจากเวที จากเข่าของ”จอมอึด” ที่ใช้ความเก๋า ฉวยโอกาสที่มีเพียงเสี้ยวของเสี้ยววินาที ใช้ศอกและเข่า เข้าจุดสลบ จน”จอมน๊อคเอ๊าท์”หลับกลางอากาศ เซียนมวยที่เสียพนันยังช๊อคกับวินาทีที่เหมือนไอ้จอมอึดกำลังจะแพ้น๊อค กลับพลิกล๊อคครั้งมโหฬาร เป็นที่พูดถึงไปหลายปี
ท่าฟันศอกและเหนี่ยวคอคู่ต่อสู้มารับเข่าสวยใช่มั้ยครับ แต่น้อยคนจะรู้ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นแท้จริงแล้วเกิดจากความพยายาม ฝึกเพื่อปิดจุดอ่อนที่พละกำลังของคนอายุแก่เกินค่าเฉลี่ย มันคือท่าหนึ่งในหลายๆท่า ที่ผ่านการซ้อมมาเป็นพันๆครั้ง เพื่อรอจังหวะและเวลาที่ถูกต้อง มันจึงดูมหัศจรรย์ เหลือเชื่อ เวลาที่ใช้ออกมา เหมือนกับอีกหลายๆเรื่อง ที่เราพบแต่ไม่รู้เบื้องหลังความสำเร็จ ที่เกิดจากการทุ่มเทด้วยชีวิต เราเห็นเพียงแค่ความสำเร็จเบื้องหน้าและรางวัลที่เขาได้รับ ซึ่งความเป็นจริง ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆแค่ชั่วข้ามคืน ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เกิดจากการพยายามพัฒนาตัวเองทั้งนั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
