สมมุติว่าคุณจับเชือกแขวนอยู่บนบ่อน้ำแห่งหนึ่ง ทางรอดมีเพียงทางเดียวคือปีนเชือกออกมาจากบ่อน้ำ แต่ตอนนี้คุณแทบไม่เหลือแรงรั้งมือไว้กับเชือก ด้านล่างก็มืดมากจนมองไม่เห็น
คุณจะทำอย่างไร?
ถ้าเป็นผม ผมจะปล่อยเชือกนั้น
https://in.pinterest.com/pin/564075922050306408/
แน่นอนว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้น แต่ถ้าเปรียบเปรยกับชีวิตจริงที่คุณต้องอยู่ในวิกฤตที่ลำบากใจ หาทางออกไม่ได้เลย อับจนหนทางที่จะสู้กับสถานการณ์นั้น
ซึ่งการตัดใจก็เปรียบเสมือนการปล่อยเชือก
ถ้าคุณต้องตกลงไปกระทบพื้นข้างล่างที่มองไม่เห็น คุณอาจคาดคะเนว่าตัวเองจะบาดเจ็บหรือเปล่า
ไม่หรอกครับ
พื้นที่ว่าลึกยังไม่ลึกเท่าจิตของเราที่ปรุงแต่งมันขึ้นมาหรอก
เราอาจจะอยู่สูงแค่ 30 เซนติเมตร แต่เพราะความไม่รู้ เราจึงหวาดกลัวว่าเรากำลังจะตาย
ความกลัวที่แท้จริงไม่ใช่ความกลัวว่าพื้นนั้นจะสูงแค่ไหน แต่มันคือความกลัวเพราะมองไม่เห็นนั่นเอง
ลองตัดใจปล่อยเชือกหรือที่ยึดเหนี่ยวนั้น อาจบาดเจ็บน้อยกว่าที่คิด และเมื่อคุณถึงพื้นจะทราบว่ามันไม่ลึกอย่างที่คิดเลย จงพักให้หายเหนื่อยแล้วปีนเชือกนั้นอีกครั้ง
คุณอาจได้หนทางใหม่ๆ ในการออกไปจากบ่อน้ำแทนการปีนเชือก หรือได้สะสมกำลัง แทนที่จะเสียเวลาไปกับการเหนี่ยวรั้งมันไว้
จาก : มุมมอง
หนังสือ : เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
