เพียรยังไง?
An apprentice spending his effort
อรุณสางสว่างมา เณรน้อยติดตามหลวงตาไปบิณฑบาตเป็นประจำทุกเช้า หลังเสร็จภัตกิจแล้วเป็นอันจะต้องถูกใช้ให้ไปล้างบาตรและกวาดใบไม้ ชีวิตดำเนินอย่างนี้มาเสมอ
สายวันหนึ่ง เณรน้อยต้องล้างบาตรและจานชามกองโตด้วยความเหน็ดเหนื่อย เสร็จแล้วรีบไปคว้าเอาไม้กวาดมากวาดใบไม้ให้ทั่วบริเวณเพื่อความสะอาดน่าเลื่อมใส ยิ่งทำก็ยิ่งรีบ ยิ่งรีบก็ยิ่งเหนื่อย ยิ่งเหนื่อยก็ยิ่งท้อ เมื่อมองไปยังชานกุฏิ เห็นหลวงตานั่งจิบน้ำชาท่าทางไม่ทุกข์ร้อนสิ่งใด เปรียบกับตัวเองที่อายุยังน้อยแต่ต้องทำงานหลายอย่าง ในใจก็มีความรู้สึกค้านขึ้นมา
หลวงตานั่งจิบน้ำชาอยู่บนชานกุฏิ เห็นเณรน้อยกวาดใบไม้ด้วยจิตใจขุ่นมัว ฝุ่นก็ฟุ้งคลุ้งไปทั่วบริเวณ จึงเรียกเณรน้อยให้เข้ามาพักดื่มน้ำชา
“หลวงตาครับ หลวงตาปฏิบัติธรรม ต้องใช้ความเพียรอยู่หรือ?” เณรน้อยถาม
“ใช้อยู่” หลวงตารินน้ำชายื่นส่งให้เณรน้อย
“ใช้ความเพียรยังไงขอรับ?” เณรกราบหลวงตา ใช้สองมือประคองรับน้ำชามาดื่ม
“เมื่อกระหายก็ดื่มชา เมื่อง่วงล้าก็พักนอน” หลวงตาตอบ
เณรน้อยก้มกราบขอขมาหลวงตาแล้วจึงกลับออกไปกวาดใบไม้ต่ออย่างไร้ฝุ่นด้วยใจสงบเยือกเย็น
หมายเหตุ Ordinarility
แปลงมาจากข้อความ original ที่ว่า
"เมื่อหิวก็รับประทานข้าว เมื่อง่วงเหงาก็เข้านอน"
ผู้คนส่วนใหญ่เมื่อรับประทานข้าวไม่ได้รับประทานข้าว เมื่อนอนไม่ได้นอน จึงนอนไม่หลับ เหตุก็เพราะมัวแต่คิด ข้าวทั้งชามจะอร่อยได้พอสักสามคำก็หาไม่ จิบชา กวาดใบไม้ รีดผ้า อาบน้ำ ขับรถ ทำงาน ก็เป็นเช่นเดียวกัน
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
