หลังจากงานอาม่าไม่นาน...
คราวนี้เป็นงานศพของคนรู้จักกัน เป็นทั้งญาติห่างๆแล้วก็เป็นลูกค้ากันด้วย ผมต้องไปงานนี้เพราะป๊าวานให้ไปเป็นมวยแทน รู้แค่ชื่อวัด ไม่รู้ว่าศาลาไหนด้วย
ลื้อเดินไปหาเอาเองแล้วกันนะ ญาติเราไปกันเยอะ ลื้อคงจำได้
เอาล่ะสิกู ดาบหน้าอย่างเดียว
พระสวดทุ่มนึง หกโมงครึ่งผมยังเพิ่งเริ่มบึ่งออกจากบ้าน เพิ่งปิดร้าน ฝนก็ตกพรำๆ รถติดแต่พอวิ่งได้
cr. google.com
วัดไม่ไกลก็จริงแต่ไปไม่ค่อยจะถูก สมัยนั้นไม่มีจีพีเอสแพร่หลาย มีแต่แผนที่กับถามพี่วินเอาเอง
ตายละวา อีก15นาทีพระสวด
จะทันมั้ยเนี่ยกู
มองตรงไปข้างหน้าก็เห็นไฟแดงเถือกแต่ไกล เกิดนึกยังไงไม่รู้ ในใจก็บอกไปว่าถ้าจะให้ผมไปงานให้ได้ก็ขอให้ถนนโล่งไฟเขียวตลอดแล้วกันครับ
นึกเสร็จก็เกิดกำลังใจขับต่อไปท่ามกลางฝน
บ๊ะ เหลือเชื่อ...
ถนนโล่ง ไฟเขียวตลอดทาง!!!
ผมมาถึงพร้อมจอดที่วัดภายในไม่เกิน10นาที!!!
แหล่มจริงไรจริงเลย
5นาทีที่เหลือต้องควานหาเอาเองว่าศาลาไหน
เดินไปก็ เอ ใช่เปล่าหว่า เลยเข้าไปนั่งถามไถ่
ปรากฎว่าไม่ใช่
จึงขอโทษเจ้าภาพแล้วค่อยๆเดินออกมา
เดินไปอีกสักพัก เอ ศาลานี้ใช่มั้ยวะ
เออ ใช่เว้ยกู พอดีเวลาเป๊ะ
cr. LeWreath
ผมมองเข้าไปในศาลาก็เจอญาติอาวุโสที่สนิทกันมากเข้าให้ ค่อยยังชั่ว
ป๊าลื้อไม่มาเหรอวะ
ไม่ได้มาครับ ผมมาแทน พอดีอาซิ้มที่เสียเป็นลูกค้าที่ร้านด้วยครับ
เออ ดีๆ
หลังพระสวดจบก็ขับรถกลับ
สบายๆครับ ไม่ได้รีบร้อนอะไร
แต่ใจน่ะยังนึกอยู่ว่า เอ หรือเขาอยากให้ไปงานเขาจริงๆวะเลยช่วยให้ไปได้เร็ว แต่อีกใจก็ว่าไม่น่าใช่ จังหวะไฟมันได้กับฝนตกรถมันก็น้อยลงเยอะเลยไปได้เร็ว ก็จริงนะ ว่ากันตามเหตุผลก็อธิบายได้เหมือนกัน
แต่เอาเถอะ เอาเป็นว่าผมไปงานนี้ทันก็แล้วกันครับ
ค่อยยังชั่ว
(ปาดเหงื่อแป๊บครับ)
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
