คนเราเกิดมา ย่อมโหยหาความรักอยู่แล้ว ไม่ว่าจะความรักรูปแบบไหน
แต่วันนี้...มาขอพูดความรักในเชิงชู้สาว จากประสบการณ์ทั้งทางตรงและทางอ้อม
ความรัก...คือสิ่งสวยงาม แต่มันก็ไม่สวยงามตลอดเวลา...มันจะมีอุปสรรคมาทดสอบเราเสมอ ถ้าเราผ่านมันไปได้ นั่นทำให้ความรักของคุณมีค่าและมั่นคงขึ้นเรื่อยไป จนผันสถานะกลายเป็นของขวัญในชีวิต ที่เรารู้สึกอบอุ่น และมีความสุขทุกครั้งที่เปิดมัน เปรียบเสมือน เราได้รับของขวัญในเทศกาลต่างๆฉันใดก็ฉันนั้น...
แต่ความรัก....ที่ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเหนื่อย ยิ่งอยู่ยิ่งท้อ ยิ่งทำยิ่งหดหู่ ยิ่งไร้ความหมาย ความรักแบบนี้คือเวรกรรม ที่เราอาจเคยทำไว้ในอดีต จงปล่อยวางแล้วก้าวถอยออกมา...มาอยู่ในจุดที่เรากลับมารักตัวเองดีกว่า
ถ้าคุณอยากรู้ว่าความรักของคุณเป็นแบบไหน...ไม่ยากเลย...เพียงแค่คุณถามใจตัวเอง(อย่างเป็นกลางนะ) ว่าคุณอยู่แล้วเหนื่อยไหม อยู่แล้วอึดอัดไหม อยู่แล้วเป็นตัวเองหรือไม่ อยู่แล้วชีวิตมันดีขึ้น สบายใจขึ้น หรือหนักกว่าเดิม เครียดกว่าเดิม เป็นภาระกว่าเดิม...คุณก็จะได้คำตอบ....
แต่ถ้าคุณหลอกตัวเองในคำตอบ...แน่นอนผลมันก็จะย้อนมาทำร้ายคุณเอง...ถึงวันนั้นคุณอย่ามาร้องไห้เสียใจ...กล่าวโทษว่าเขาทำร้ายคุณเลย....เพราะจริงๆแล้วถ้าคุณนึกดูดีๆ...คนที่ทำร้ายคุณ...คือตัวคุณเองทั้งนั้นที่เปิดโอกาสให้เขาเข้ามาทำร้าย...
ท้ายที่สุดแล้ว...ขอแนะนำว่า....ก่อนที่คุณคิดจะรักใคร...คุณควรรักตัวเองให้เป็นก่อน...คุณควรรู้จักให้เขาก่อน ด้วยความจริงใจ....แล้วคุณจะได้รับสิ่งตอบแทนที่จริงใจกลับมาในสักวัน...เมื่อวันนั้นมาถึงคุณก็จะรู้จักกับความรักที่ชื่อว่าของขวัญ