อ่านข่าวบ้านเรา ถ้าเป็นช่วงนี้ ก็จะเห็นข่าวการเมืองมากเป็นพิเศษ ก็มันระอุซะขนาดนี้ แต่จะร้อนระอุยังไง ก็ไม่ไปไหนนะ หน้าก็ไม่ไหม้ด้วย ก็แหม...หนาซะขนาดนี้ และไม่ว่าจะเป็นช่วงไหน ๆ ข่าวแบบหนึ่งที่เรามักจะเห็นตลอดเวลาเลยก็คือ พวกข่าวหลอกลวง แก๊งต้มตุ๋น มิจฉาชีพ ต้องกราบขออนุญาตแยกข่าวการเมืองออกจากข่าวต้มตุ๋นนะครับ เพราะไม่อย่างนั้น เราจะไม่มีข่าวการเมือง! 555 ข่าวต้มตุ๋นก็พวกหลอกโอนเงิน บอกเอาไปทำบุญ เอาไปซื้อกิจการ เสร็จแล้วก็เชิดหนีไปแบบไร้ร่องรอยหลักฐาน และใครว่าที่อเมริกา ประเทศที่เจริญแล้วไม่มีมิจฉาชีพ ไม่มีแก๊งต้มตุ๋น ถุ๋ย!
วันนี้ผมก็เลยจะมาเล่าถึงเล่ห์เหลี่ยมของมิจฉาชีพแบบฝรั่ง! ฝรั่งมันมีวิธีหลอกต้มตุ๋นเราอย่างไร เหมือนกับของพี่ไทย 4.0 หรือไม่ โดยเพื่อนสนิทของผม ไอ้โจ้นี่แหละที่ไปเจอมากับตัว เกริ่นก่อนว่า สมัยอยู่เมืองที่ไทย โจ้ทำงานถ่ายภาพ ถ่ายวิดีโอ ให้กับรายการโทรทัศน์นี่แหละ ไม่รู้คิดสั้นอะไรถึงเดินทางมาเป็นจับกังแบกจานที่นิวยอร์ก อุ๊ย โดนตัวเองด้วย! 555 แต่ด้วยความขยัน อยู่เฉย ๆ ไม่เป็นของมัน วันไหนที่โจ้ว่าง โจ้ก็จะพยายามหางานเสริมจากเว็ปออนไลน์ หนึ่งในนั้นคือ Linkedin ที่เป็นเว็ปหางาน อารมณ์ก็คล้าย ๆ กับ facebook แต่เป็นแบบเฉพาะทาง พวกคนทำงานเขาเล่นกัน บางทีก็ได้ไปถ่ายมั่ง ไม่ได้มั่งก็ว่าไป
“ทำไรอยู่วะมึง” ผมถาม ตอนเจอโจ้ในห้องนั่งเล่นที่บ้าน
“กูหาจ็อบอยู่” โจ้ตอบ
“มึงจะขยันไปไหนวะ กลัวรวยไม่พออีกเหรอวะ” ผมถาม
“กูไม่ได้ขยัน และกูก็ไม่รวยด้วย แต่กูอยากทำงานที่กูอยากทำ กูเบื่อแบกจาน แบกชามแล้ว แบกจนกล้ามกูจะเป็นปูอยู่แล้วเนี่ย” โจ้ตอบพลางเบ่งกล้ามให้ดู เออ! ใหญ่ แข็งปั๋งจริงด้วย
“สัส กล้ามใหญ่กว่ากูอีก! แล้วหาได้ยังวะ” ผมเปลี่ยนเรื่องถาม
“ส่งอีเมลไปเป็นสิบแล้วเนี่ย” โจ้ตอบทำเสียงเศร้า ก่อนจะเสริมต่อ
“แต่กูมีความเชื่อว่า ตราบใดที่กูยังไม่ล้มเลิก วันนึงกูต้องบินไปคว้าฝันจนได้” โจ้จบแบบหล่อ ๆ คงนึกว่าตัวเองเป็นพี่ตูน Bodyslam ผมก็ได้แต่อวยพรให้มันโชคเลือด เอ๊ย โชคดีนะเพื่อน
จวบจนเวลาผ่านไปสัปดาห์กว่า ๆ ขณะที่ผมกำลังนอนสไลด์มือถือในห้อง โครม! ...โจ้เปิดประตูเข้ามาหาผมในห้องแบบไม่เคาะ ไม่ให้สุ้มให้เสียง เล่นเอาผมตกใจไปหมด
“ไอ้ห่า! จู่ ๆ โผล่เข้ามาตกใจหมด” ผมด่ามันไป
“ดู Pornhub อยู่หรา?” โจ้ตอบกวน ๆ อารมณ์ดีผิดปรกติ
“สัส! เขาบล็อกไปแล้วไม่รู้เร๊อะ” ผมเล่นมุก
“พอ ๆ มุกนี้ ไม่ขำนะมึง นี่โว๊ย! มีติดต่อกลับมาแล้ว!” โจ้ยิ้มแฉ่ง พร้อมโชว์อีเมลในโทรศัพท์ให้ผมดู
“เฮ้ย จริงดิ งานที่ไหนวะ” ผมเผลอตื่นเต้นดีใจไปกับมันด้วย อ่านจะในอีเมลนั้น ได้ความว่า เขาชื่อ Zachary C. เป็นเจ้าของโปรเจ็คถ่ายงานตัวนี้จาก Magazine Online อันนึง ชื่อ New Beauty เขาบอกประทับใจ Portfolio ของโจ้ พร้อมกับอธิบายงานชิ้นนี้ว่า เป็นงานถ่ายวิดีโอช่างทำผม DIY (Do It Yourself) สี่ทรงผม โดยมีกำหนดส่งงานอีกเดือนนึง จะถ่ายเมื่อไหร่ก็ให้ไปจัดตารางวันถ่ายกับช่างทำผมกันเอาเอง รวมถึงรายละเอียดของตัวงานที่เขารับส่งเป็นไฟล์อะไร ความยาวควรประมาณเท่าไร ส่งออนไลน์ทางไหนกัน พร้อมทั้งแนบไฟล์รูปของทรงผมและนางแบบทั้งสี่คน กับรายละเอียดของตัวโปรเจ็คงานนี้แบบ PDF มาให้ด้วย และที่สำคัญที่ทำให้ผมต้องตาโต ก็คือ
“งบ $9,000!” ผมอุทาน พร้อมกับคำอธิบายว่า หลังจากทำสัญญาแล้ว จะจ่ายก้อนแรกเป็นเช็ค $7,000 เพื่อเป็นค่าช่างทำผม ค่า Agent ค่านางแบบ $5,000 ส่วนของโจ้เอาไปก่อน $2,000 เป็นค่าถ่าย ตัดต่อ รวมค่าสตูดิโอที่จะใช้ถ่าย แล้วตอนส่งมอบงานก็จะได้ $2,000 สุดท้าย ถ้าโจ้โอเคกับตรงนี้ ช่วยส่งชื่อจริงกับที่อยู่มาให้ด้วย เพราะต้องใช้ระบุในการทำตัวสัญญา
“เฮ้ย สุดตีนมึง ดีใจด้วย ๆ แล้วนี่ทำสัญญาไปแล้วหรือยัง?” ผมถาม
“ยัง ๆ กูยังไม่ได้่ตอบกลับไปเลย กูตื่นเต้นอ่ะ ไม่รู้จะส่งอะไรกลับไปดี มึงช่วยกูตอบอีเมลหน่อยดิ” โจ้ถาม พลางทำตาปริบ ๆ แบบที่ไม่ได้เข้ากับสภาพหนังหน้ามันเลย
“มึงก็ส่งอีเมลกลับไป ขอบคุณเขาซะ บอกจะทำให้ดีที่สุด ส่วนจะวางแผน ว่าจะถ่ายวันไหนก็เกริ่น ๆ ไปก่อนก็ได้ แล้วอย่าลืมส่งชื่อ กับที่อยู่ไปล่ะ” ผมบอก โจ้รีบนั่งพิมพ์ตามที่ผมบอก
“สาธุ๊... ขอให้ได้ ขอให้โดนเถ๊อะ!” โจ้พนมมือ ก่อนกดส่งอีเมล ไหว้พระไหว้เจ้า ขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เล่นของเต็มที่ เดี๋ยว ๆ นี่ไม่ใช่ขอหวย! แต่ก็เข้าใจมันนะ งานนี้ได้ตั้ง $4,000 นี่นะ ผมเห็นยังอิจฉาแทนเล๊ย รู้งี้กูสมัครมั่งดีกว่า 555
ผ่านไปวันนึง โครม!! โจ้ก็โผล่เข้ามาในห้องผมแบบไม่บอกกล่าวอีกล่ะ
“ไอ้ห่า! กูตกใจ มึงเคาะประตูหน่อย” ผมโวยวาย
“ในที่สุด! ในที่สุด!” โจ้ลิงโลด ไม่สนใจผมเลย
“ในที่สุดไรของมึง ในที่สุดลุงก็ลาออกเร๊อะ?” ผมกวนส้นตอบไป
“มึงอย่าเอาเรื่องประเทศชาติมาล้อเล่น ไม่ขำนะมึง กูคนซีเรียส” โจ้ทำขรึม ก่อนจะเล่าต่อ
“Zach ตอบกลับมาแล้ว” โจ้ตอบพลางโชว์อีเมลให้ผมดู ในอีเมล Zach บอกว่า ส่งสัญญา, ข้อตกลงและหน้าที่ในการถ่ายทำมาให้แล้ว ถ้าโจ้โอเคกับข้อตกลงต่างๆ ก็ให้เซ็นต์แล้วส่งกลับไป พร้อมกับมี เกริ่นข้อมูลของ Modeling Agent ชื่อ Her as Models คนประสานงานชื่อ Josh Q.
“แล้วมึงอ่านสัญญาหรือยัง?” ผมถาม
“อ่านแล้ว แต่...” โจ้บอก พร้อมแต่
“มึงช่วยกูอ่านสัญญาอีกทีได้เปล่าวะ กูกลัวอ่านผิด เดี๋ยวแม่งจับกูเซ็นต์สัญญาทาส” โจ้ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอีกทีนึง ผมเห็นแล้วก็อยากจะเตะมันไปสักที แต่ติดที่มันตัวโตและแข็งแรงกว่าผมมาก 555 ก็ได้แต่ช่วยอ่านสัญญา ซักพักพอผมอ่านจบ
“ก็ดูปรกติ ไม่เห็นมีอะไรผิดปรกติเลย” ผมตอบไปหลังอ่านสัญญาจบ
“งั้นกูเซ็นต์สัญญา ส่งกลับไปเลยนะมึง” โจ้ตอบ พลางขอความมั่นใจ แหม่... ตัวก็หยั่งกับควาย ปรกติก็เป็นคน Self มาก จะมากลัวอะไรแค่นี้วะเนี่ย 555 แต่ก็เข้าใจนะ เพราะงานที่โจ้ออกไปถ่ายปรกติจะได้เงินสด ถ่ายเสร็จก็จบงานไปเลย แต่คราวนี้มีเซ็นเอกสารกันด้วย ผ่านไปสักพัก Zach ก็ส่งอีเมลกลับมาบอกขอบคุณ พร้อมกับบอกว่า ถ้าเอกสารทุกอย่างผ่านเมื่อไหร่ ฝ่ายบัญชีของบริษัทจะส่งเช็คเงินก้อนแรกมาให้ เพื่อให้โจ้เอาไปดำเนินการตามที่แจ้งเอาไว้ โจ้ยิ้มแก้มแทบปริ
เคยเห็นพวกหนังสงครามไหมครับ ที่นางเอกเฝ้าแง้มหน้าต่าง รอบุรุษไปรษณีย์ที่จะมาส่งจดหมาย นั่นล่ะอารมณ์ของโจ้ ณ ตอนนี้ล่ะครับ ชะเง้อแม่งทุกวัน อย่างกับเมียทหาร! วันแรกผ่านไป วันที่สองผ่านไป โจ้ก็ยิ่งเหมือนคนโดนของ คือ อยู่ไม่สุข เดี๋ยวก็นั่งรอ, ยืนรอ, นอนรอ ว่าง ๆ ก็ลงไปเปิดตู้จดหมายเล่น ดูว่าบุรุษไปรษณีย์มายัง มีเช็คมาหรือเปล่า บางทีเราสวนกันตอนก่อนจะไปทำงาน ผมถามว่า
“เป็นไงมึง เค้าตอบอะไรมาหรือยัง?” ผมถาม ก่อนโจ้จะตอบว่า ยังเลย ให้ใจร่ม ๆ ฝ่ายบัญชีงานมันละเอียดอ่อน
“งานมันต้องใช้เวลา ไม่ใช่รัฐบาลนะเว๊ย จะได้ทำงานเร็ว มีประสิทธิภาพ” โจ้เสริม
“นี่มึง พูดจริง?” ผมถาม
“สัส กูประชด!” โจ้ตอบ
ผ่านไปสี่วัน โครม!!! โจ้ก็กระโดดเข้ามาในห้องผมอย่างลิงโลด ดีใจเต็มที่
“มันมาแล้วโว๊ยยยยย....” โจ้เล่าพลางโชว์ กระดาษเช็คเงินล่วงหน้าที่ได้มาให้ผมดู $7,000 อย่างที่คุยตกลงกันเอาไว้ไม่มีผิด
“เหย็ด....เงินจริง ๆ ด้วย แล้วมึงเอาเงินเข้ายัง” ผมถาม
“จะเหลือเร๊อะ! กูเข้าตั้งแต่วินาทีแรกที่แกะซองแล้ว 555” โจ้บอก สีหน้ายิ้มแย้ม ได้เงินเข้าบัญชีแล้วนี่ แต่ผมกลับฉุกใจคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา
“มึงว่ามันแปลก ๆ เปล่าวะ ทำไมเขากล้าเอาเงินมาให้มึงก่อนตั้งเยอะขนาดนี้? เขาไม่กลัวมึงหนีไปเหรอวะ?” ผมถามเพราะสงสัย โจ้เองพอได้ยินก็มีสีหน้าครุ่นคิดนิดนึง
“อืม...มันก็จริงนะ แต่กูเซ็นต์สัญญาไปแล้ว ถ้าหนีกูก็อาจจะโดนเล่นได้หรือเปล่าวะ?” โจ้ตอบ ก่อนจะเสริมต่อ
“นี่มันอเมริกาประเทศเขามีขื่อมีแป ฝรั่งมันคงไม่โกงหรอก เหมือนกับที่เมืองไทยหรอกน่า” โจ้เสริม ก่อนจะย้ายเรื่องไปที่อีเมลต่อ เพราะ Zach บอกให้โจ้ติดต่อกับตัว Modeling ที่ชื่อ Josh กันเองเลย ตามอีเมลที่ให้มาไว้ ว่าจะนััดถ่ายกันวันไหนยังไง
“กูว่างสิ้นเดือนนี้อ่ะ มึงว่างเปล่าวะ ไปช่วยกูถ่ายหน่อยซิ” โจ้ชวน
“$200 เอาป่าวล่ะ” ผมบอก
“$150” โจ้บอก
“100 นึงแล้วกันงั้น” ผมพูดลดราคาตัวเองซะงั้น
“ตกลง ดีล!” โจ้ตอบตกลง
หลังจากนั้นโจ้ก็จองสตูดิโอถ่ายงาน พร้อมนัดกับ Josh นัดกันว่าจะถ่ายวันนี้ เวลานี้ วันไหนใครว่างไม่ว่าง จนสรุปได้วันถ่ายล่ะ เป็นช่วงสิ้นเดือน หลังจากวันที่คุยกันประมาณสองสัปดาห์
“Josh ถามมาว่า เขาจะขอรับเงินก้อนแรกได้เมื่อไหร่ เพราะต้องเอาไปจ่ายค่าตัวนางแบบ, ค่า Agent, ค่าเดินทาง, ค่าขนมเครื่องดื่มระหว่างถ่าย” โจ้บอก ก่อนจะถามผม
“เดี๋ยวกูโอนเงินให้เขาเลยดีป่าววะ” โจ้ถาม ตามประสาคนตรง ๆ ที่ชอบจัดการเรื่องให้มันจบ ๆ ไม่ค่อยชอบให้อะไรมันค้างคา
“เฮ้ย มึงจะรีบไปไหนวะ เช็คที่ไอ้ Zach ให้มา เงินมันผ่านเข้าบัญชีมึงยัง?” ผมถามตามประสาคนขี้ระวัง
“ถ้าเกิดเช็คมันเด้งล่ะ? สูญเลยนะมึง” ผมเสริม โจ้เลยแจ้งกับทาง Josh ไปว่าให้รอก่อน เงินล่วงหน้ายังไม่ถึง รอให้เคลียร์เข้าบัญชีก่อน แล้วจะโอนให้, Josh ตอบมาว่า ไม่มีปัญหา เอาที่สบายใจ โจ้ก็สบายใจ, ผมก็สบายใจ
หลังจากนั้นผ่านไปสองวัน เช็คเงินล่วงหน้าของ Zach ที่โจ้ฝากเข้าบัญชีไปเมื่อวันก่อนก็ผ่านฉลุย ไม่มีปัญหา เงิน $7,000 ก็เข้ามาอยู่ในบัญชีโจ้แล้ว เพื่อความชัวร์ โจ้ถึงขนาดวิ่งไปธนาคารเพื่อให้ช่วยตรวจสอบว่า เช็คใบนี้ของจริง และเงินที่เข้าบัญชีไป $7,000 นั้น ไม่สามารถแจ้งยกเลิกได้แน่ ๆ ใช่หรือไม่
“ฟันธง! มั่นใจได้! พนักงานธนาคารเขาบอกว่า เช็คใบนี้ปรกติทุกอย่าง เงินเข้าบัญชีกูแล้วด้วย ไม่มีปัญหาแน่นอน” โจ้บอกอย่างมั่นใจ
“Josh แม่งถามมาอีกแล้ว ว่าจะโอนเงินค่าตัวนางแบบให้เขาได้เมื่อไหร่ กูโอนเงินให้แม่งเลยดีกว่า” โจ้บอก พลางหยิบโทรศัพท์ เปิด app เตรียมจะโอนเงิน ผมนั่งอยู่หน้าคอมมัน อ่านอีเมลที่โจ้คุยกับ Josh อยู่ ทันใดนั้นเอง
“เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งโอน” ผมหยุดโจ้ ในวินาทีนั้นมัน ไม่รู้อะไรดลใจผม คือ ผมกดเข้าไปดูชื่ออีเมลของ Josh แล้วผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่า ชื่ออีเมลมันไม่ได้ลงด้วย Website ของบริษัท คือ ปรกติแล้วเวลาทำงานกับบริษัทไหน เขาก็จะมี @นามสกุลที่เป็นอีเมลของบริษัท แต่ของ Josh กลับเป็นเหมือนอีเมลส่วนตัวธรรมดา
“@protonmail?” ผมพึมพำ
“โปรตอนเมล? อะไรวะ?” โจ้พูดตาม
“ขอกูเช็คแป๊ป” ผมบอก พลางเริ่มทำตัวเป็นเหมือนกับโคนัน ยอดนักสืบจิ๋ว พร้อมกับเข้าลุงกู เช็ค Proton mail ทันที พร้อมกับพบว่า
“อีเมลปกปิดชื่อ มีสำนักงานอยู่ที่สวิส?” โจ้อ่านลุงกู ผมเริ่มเอะใจล่ะ คันจมูกเหมือนเริ่มได้กลิ่นตุ ๆ ว่าแล้วก็หอน โบร๋ว!!! เฮ้ย ไม่ใช่หมา! แล้วก็เข้าเว็ป herasmodels.com บริษัท Modeling ของไอ้จ็อด ไปเช็ค Site info ที่สามารถบอกความเคลื่อนไหว กับข้อมูลของตัวเว๊ปได้ว่า มีใครเข้าไปอัปเดตอะไรเมื่อไหร่ สร้างเมื่อไหร่ แล้วก็ต้องก็แปลกใจว่า มันเพิ่งถูกสร้างขึ้นมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ และก็ไม่มีการอัปเดตอะไรเลยหลังจากนั้น ยิ่งไปกว่านั้น ผมเข้าไปหาข้อมูลของทั้งคู่ Josh, กับ Zachary ใน Linkedin ก็พบความจริงว่า
“ห๊ะ! อย่างนี้นี่เอง เราเข้าใจแล้ว” ผมทำตัวเลียนแบบโคนัน พลางให้โจ้ดูข้อมูล
“นี่มันหมายความว่าไง? ไม่มีชื่อนี้” โจ้ร้องเสียงหลง เพราะไม่เจอข้อมูลสักอย่างของทั้งคู่ เหมือนกับเวลาหาข้อมูลของนักการเมืองไทยเป๊ะ! ไม่โปร่งใส แต่โปร่งแสง จับไม่เคยได้! 555
“จากข้อมูลทั้งหมดที่หามาได้ เว็บแม่งเพิ่งจะสร้างขึ้นมา และการที่มันถามหาเงินก้อนแรกจากมึงบ่อย ๆ จะให้มึงโอนให้ได้นี่ กูว่าคดีนี้ แม่ง Scam ว่ะ โจ้” ผมสรุป
“แต่...กูมีเช็คเงินสดที่ Zach ส่งมาให้นะ แถมพนักงานที่ธนาคารก็บอกว่า เช็คนี้ปรกติ ไม่มีปัญหาอะไรนะ” โจ้บอก
“ธนาคารจะไปรู้อะไรวะ ถ้าเงินมึงหาย เขาจะเอามาคืนมึงไหมละ? กูว่านะ มึงบอกไอ้จ็อดไปว่า ขออีกสองสามวัน รอเงินเคลียร์ก่อน ไงวันถ่ายมันตอนสิ้นเดือน อีกตั้งเกือบสิบวัน จะรีบไปไหน หรือไม่ก็เดี๋ยวเอาเงินสดให้มันหน้างานเลยก็ได้” ผมบอกพลางเปลี่ยนชื่อ Josh เป็นไอ้จ็อดล่ะ โจ้ลังเลหน่อย ๆ แต่ก็อีเมลไป บอกจ็อดให้รออีกสองสามวันก่อน อ้างว่าเงินยังไม่เคลียร์ตามที่ผมบอก
“มึงแน่ใจนะเนี่ย เดี๋ยวกูอดได้งานนะ” โจ้แอบบ่น
“ถ้ามึงมั่นนัก ก็โอนไปเลยดิ ไม่ใช่เงินกู กูไม่ว่าไรอยู่แล้ว” ผมประชดมันไปดอกนึง
“เออ ๆ กูเชื่อมึง” โจ้เสียงอ่อย
“รอวันสองวัน แม่งคงไม่ตายหรอก มึงเลือกเอาแล้วกัน จะเสียใจหรือจะเสียตังล่ะ? กูขอเอาชื่อคุณปู่เป็นเดิมพัน!” ผมบอกประโยคเด็ดเลียนแบบการ์ตูน
“โคนัน มีปู่ด้วยเหรอวะ?” โจ้ตอบ
“คินดะอิจิโว๊ย ไอ้ห่า!” ผมด่า ก่อนจะกลับไปสไลด์โทรศัพท์เล่นต่อ ส่วนโจ้นั้น แม้กลัวว่าลูกค้าจะไม่พอใจ กลัวอดได้งาน แต่ก็เชื่อผม ยังไม่โอนเงินให้ไอ้จ๊อด โดยบอกขอรอให้ถึงวันจันทร์ก่อน เพราะตอนนั้นวันศุกร์ อ้างเงินยังไม่เคลียร์ไป แหม่ ใครมันจะไปอยากเสียตังล่ะครับ แถมไม่ใช่น้อย ๆ นะนั่น ตั้ง $5,000 ต้องทำงานตั้งกี่เดือนล่ะ กว่าจะได้คืน แต่ความจริงก็ถูกเฉลย แบบไม่ต้องรอนานครับ เพราะแค่ตอนเช้าของวันถัดมา โครม!!! โจ้ก็พุ่งเข้ามาในห้องผมอีก ประตูกูจะพังก็เพราะมึงนี่แหละ ไอ้เวร!
“เหรี้ยโต้ เงินหายไปแล้ว กูตื่นนอน เปิด app จะเช็คดู เช็คแม่งถูกยกเลิกแล้วว่ะ” โจ้เล่าเสียงตื่นเต้น
“นั่นไง กูว่าแล้ว” ผมตอบกลับแบบอารมณ์สงบนิ่ง ก่อนจะเสริมข้อมูลให้โจ้ต่อ
“กูไปหาอ่านข่าวพวกนี้มา พวกเห้นี่จะประกาศรับสมัครงาน พอเหยื่อสมัครมา ก็จะคุยดิบดี แล้วส่งเช็คมาให้เหยื่อก่อน เหยื่อก็เอาไปเข้าธนาคาร พอเงินเข้าเหยื่อก็นึกว่าได้เงินแล้ว มันก็จะบอกให้ช่วยโอนเงินส่วนหนึ่งไปจ่ายค่าอุปกรณ์ ค่าเช่านู่นนี่นั่น เหยื่อเห็นว่าเงินเข้าบัญชีไปแล้ว แถมยังได้เก็บเงินส่วนนึงเอาไว้ด้วยก็ค่อนข้างมั่นใจ ก็จะโอนเงินให้กับพวกเพื่อนของมัน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รู้ว่าเช็คที่ได้มาแม่งโดนยกเลิก สรุปเงินไม่ได้ เสียเวลา เสียค่าโง่ แถมเสียเงินตัวเองไปอีก” ผมเล่าจากที่หาข้อมูลอ่านมา โจ้ได้แต่ผงกหัว ร้องอืม ๆ เกือบพลาดไปแล้ว
“สัส ใครจะไปรู้วะ แม่งจะหาแดกแบบนี้ เกือบโดนฝรั่งหลอกแล้วกู แม่งทำกันได้” โจ้โอด
“ดีนะที่กูเบรกไว้ ไม่งั้นมึงโดนค่าโง่ไป $5,000 แล้ว” ผมเล่าขำ ๆ
“จ่ายค่าตัวกูมาด้วยนะ ร้อยนึง” ผมทวงเงินค่าตัว
“โห ใจคอมึงยังจะเอาเงินกูอีกหรอวะ? ห้าสิบแล้วกัน” โจ้ต่อรอง
“งั้นเอาเบียร์มา สามขวด” ผมลดราคาตัวเองอีกที
“ดีล!” โจ้ตอบตกลง ก่อนจะไปซื้อเบียร์มาฉลองที่ไม่เสียค่าโง่กัน และไม่ได้จบลงที่แค่สามขวดอย่างที่แพลนกันไว
เรื่องราวมันคงไม่จบลงแบบยังยิ้มได้แบบนี้ ถ้าโจ้ไปโอนตังให้เสียก่อน นี่ก็เล่าให้ฟังไว้เป็นอุทาหรณ์สอนใจนะครับ จะไปไว้ใจฝรั่ง บอกเขาว่าประเทศเขาเจริญแล้ว มีขื่อมีแป ไม่โกงหรอก ก็คนมันจะโกง อยู่ที่ไหนมันก็โกงกันได้ครับ นี่ยังดีนะ คนธรรมดาเป็นโจร ดูบางประเทศซิ ตำรวจเป็นซะเอง เสกเป็นผงไตรโซเดียมฟอสเฟตซะเลย โอมเพี้ยง! 555
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
