ช่วงที่ผมยังไม่มีลูก เวลาที่ผมไปทำงานต่างประเทศแต่ละครั้ง ด้วยความที่ผมเองก็ไปแต่ที่เดิม ๆ บ่อย ๆ เข้าก็ไม่รู้จะไปไหน ผมก็จะวนเวียนเดินอยู่แค่ซุปเปอร์ ห้าง ตลาด ซึ่งสถานที่เหล่านี้ แหละครับ ที่ทำให้ผมได้พบกับภาพที่ติดอยู่ในความทรงจำของผมมาจนทุกวันนี้
ภาพนี้ถ่ายที่ foodcourt ประเทศญี่ปุ่น เป็นภาพของคุณพ่อ กำลังดูแลป้อนข้าวลูก 3 คน เป็นชาย 2 คน หญิง 1 คน แว่บแรกที่ผมเห็น ถึงกับอุทานกับตัวเองว่า โห ชีวิต ทำไมดูยุ่งเหยิงยังงี้
ออกตัวก่อนนะครับว่า ผมเองไม่ได้มีความรักเด็กเลย ออกไปทางรำคาญ เพราะตัวผมค่อนข้างหวงพื้นที่ส่วนตัว ต้องการเวลาของตัวเอง เป็นคนมีกิจกรรม ชอบเล่นกีฬา ชอบทำนี่ทำนั่นตลอด เรียกว่าอยู่เฉยๆไม่ได้ การมีลูก คือสิ่งที่ทำให้ผมต้องหยุดทุกอย่าง แล้วไหนจะต้องรับผิดชอบอะไรอีกมากมาย เอาจริงๆคือตอนนี้สบายอยู่แล้ว ทำไมต้องมีภาระ นั่นคือความคิดของผมในตอนนั้น
ภรรยาของผม คุณพินทุ์ เป็นคนรักเด็ก จิตใจดี บางครั้งผมเห็นภรรยาเล่นกับหลาน เล่นกับลูกเพื่อน นางดูมีความสุขมาก นางเคยบอกกับผมว่า อยากมีลูก แต่ถ้าผมไม่อยากมีก็ไม่เป็นไร
นี่คือสิ่งเดียวที่ภรรยาผมเอ่ยบอกความต้องการขึ้นมา หลังจากคบและแต่งงานกันมาหลายปี ผมเลยคิดว่า การมีลูกอาจจะทำให้ภรรยามีความสุขมากขึ้น ..ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องคอยตอบพ่อแม่ว่าเมื่อไหร่จะมีหลานให้ ..มานึกได้ทีหลังตอนรับปากกับภรรยาไปแล้ว ว่าลืมภาพความยุ่งเหยิงที่ญี่ปุ่นไปได้ยังไง พยายามนึกปลอบใจตัวเองว่า เอาน่า แค่คนเดียว คงไม่ยุ่งมาก นั่นตั้งสามคน !!!
หลังจากมีลูกแล้ว 2 คน ผมเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาเจอรูปนี้ในเฟสบุ๊ค ขึ้นมาเตือน ว่าเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ผมถ่ายรูปนี้มาแล้วลงแคปชั่นว่า
"สุดยอดมนุษย์พ่อ แค่เห็นก็เหนื่อยแล้ว ดีนะยังไม่มีลูก"
ผมเองมองภาพเดิมนั้นอีกที กลับรู้สึกแตกต่างไปจากเดิม ไม่ได้รู้สึกเหนื่อย รู้สึกแย่อะไร กลับรู้สึกอบอุ่น และอิจฉาที่เค้ามีลูกเกาะติดตัวอยู่แบบนั้น และรู้สึกทึ่ง ที่เค้าเลี้ยงลูกได้โดยที่ลูกไม่ร้องเลย ไม่งอแงเลยสักคน ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเอง ทานข้าว และนั่งเก้าอี้ทานด้วยซ้ำ ไม่ต้องวิ่งป้อนแบบบ้านเรา
ถามว่าทุกวันนี้ เวลาทานข้าว บ้านผมยุ่งกันแค่ไหน บอกได้เลยว่ามาก พี่เพอร์ซีย์กินแค่ผัก ไม่ชอบเนื้อสัตว์ แถมทานน้อย ส่วนน้องพิพนั้น อืม.. เอาเป็นว่า ตั้งแต่มีพิพ ข้าวพี่ไม่เคยเหลือ หลายครั้งต้องสั่งเพิ่ม เพราะทานเยอะกว่าพี่ ลูก 2 คน คนละแบบ นั่งทานที่โต๊ะ โต๊ะก็เละ เดินทาน บ้านก็เละ แต่สิ่งที่ได้กลับมา มันอยู่ในอกเนี่ยครับ มันชื่นใจ ที่เห็นเค้าเติบโต เห็นเค้ามีความสุข
ให้กลับไปนั่งทานข้าวคนเดียวอีก ผมไม่เอาละครับ ผมขออยู่แบบนี้ ยุ่งๆแบบนี้นี่แหละครับ กินกันไป กระเตงกันไป อยากยุ่งแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้ลูกโตเลยด้วยซ้ำ นึกขำตัวเองที่วันนั้นยกมือถือขึ้นมาถ่ายภาพพี่เค้าไว้ โดยไม่นึกว่าวันนึงจะมานั่งยิ้ม ชื่นชมพี่เค้าที่เลี้ยงลูกเก่งขนาดนี้
"ภาพเดิมที่เคยมองแล้วยี้ วันนี้กลับมองแล้วเยิฟ"
#CraftDad #กระเตงลูกเที่ยว #izzie
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
