8 ธ.ค. 2020 เวลา 07:15 • ไลฟ์สไตล์
'ไม่ต้องกลัวเสียหน้า'
ตอนที่ 1
วันศุกร์ที่ 4 เดือนธันวาคม พุทธศักราช 2563
เวลา 18.19 น.
จุดรับ : ย่านทาวน์อินทาวน์ ถนนลาดพร้าว
จุดส่ง : เซ็นทรัลเวลิด์ ราชประสงค์
เมื่อผมทราบจุดรับจากแอปแกร๊บที่แจ้งมา ตัดสินใจโทรหาผู้โดยสารเพื่อนัดแนะจุดรับให้ตรงกัน มันช่วยให้ประหยัดเวลา และไม่เสี่ยงที่จะถูกปรับจากการทำผิดกฎจราจร
อีก 20 เมตรก็จะถึงจุดที่เราตกลงกัน ผมเห็นผู้ชายยืนรออยู่ เค้าขยับตัวพร้อมกับโบกมือให้ผมทราบ ผมจอดเทียบริมฟุตบาทเคลื่อนรถให้ชิดจุดที่เค้ายืนรอที่สุด
ผู้โดยสารได้เปิดประตูหน้ารถออก
"ผมขอนั่งหน้านะครับ" ซึ่งผมวางของไว้ที่เบาะหน้า เค้าเห็นและก็ยังยืนยันที่จะนั่ง
"ได้ครับ" ผมเอ่ยพร้อมกับค่อยๆหยิบของไปวางไว้ที่เบาะหลัง
"ไปเซ็นทรัลเวิลด์นะครับ" ผมเอ่ยถามถึงปลายทางอีกครั้งเพื่อเช็คความถูกต้อง
"ใช่ครับ"
เวลาผ่านไปอึดใจหนึ่ง ความคิดในหัวผมก็ผุดขึ้น ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงอยากนั่งข้างหน้า เพราะปกติมีแต่คนนั่งข้างหลัง ยังไม่ทันที่จะสรุปความคิดก็มีเสียงแทรกขึ้นมา..
"ผมนั่งหลังไม่ค่อยได้..เมารถ"
"อ๋อ..ครับ"
"ไปเที่ยวเซ็นทรัลเวิลด์เหรอครับ"
"ผมนัดเพื่อนไว้ครับ"
ผมขอย่อเรื่องให้สั้นๆเลยนะครับ..
น้องคนนี้พึ่งจะแคสงานเสร็จ เค้าไม่ได้เป็นดาราดังหรือคนดังหรอกครับ คนธรรมดานี่แหละแค่สร้างโอกาสให้ตัวเองด้วยการติดตามประกาศหานักแสดงที่ เอเจนซี่ โฆษณา ลงไว้ตามกลุ่มต่างๆในเฟสบุ๊ค เลือกคุณสมบัติที่ตรงกับตนเอง
"น้องเรียนจบนิเทศศาสตร์ที่ไหนครับ"
"ผมเรียนจิตวิทยาครับที่อเมริกา"
ผมงงกับสิ่งที่น้องเค้าเรียนมาและงานที่กำลังทำอยู่ ตอนนี้คำถามที่ผุดในหัวเริ่มระเบิดคล้ายประทัดในช่วงเทศกาล แล้วผมก็ส่งไปก่อนสำหรับคำถามแรก
"ทำไมทำงานไม่ตรงกับที่เรียนมาครับ"
"ถ้าผมจะเป็นนักจิตวิทยา ผมต้องเรียนต่อจนจบปริญญาโทหรือเอก จึงเป็นจิตแพทย์ได้ ช่วงที่อยู่อเมริกาก็ทำงานเกี่ยวกับงานโฆษณามาก่อนงานพวกนี้มันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ค่าใช้จ่ายที่นั่นก็แพง เลยย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย"
"จิตวิทยามันช่วยเรื่องงานที่ทำมั๊ยครับ"
"ช่วยได้ครับ..มันช่วยให้เราฟังคนอื่นมากขึ้น"
แล้วผมก็เล่าให้ฟังว่าเคยรับนักจิตแพทย์ท่านหนึ่ง ผมพอจะสรุปได้ว่า นักจิตแพทย์เป็นอาชีพที่รับฟังและให้คำแนะนำเพื่อให้ผู้เข้ารับการรักษามีความสบายใจขึ้นจากปัญหาที่เผชิญอยู่
"ประมาณนั้นแหละครับ"
"ในฐานะที่คุณเรียนจิตวิทยามา คนที่เป็นโรคซึมเศร้านี่เราจะสังเกตุอย่างไรครับ"
เรื่องราวจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป
เรื่องเล่าหลังพวงมาลัย
โฆษณา