หม้อแกงที่บ้านผมเป็นหม้อเครือบสีน้ำเงินแบบที่เห็นในภาพนั่นแหละ คนแถวบ้านผมเรียกหม้อแบบนี้ไปตามสีที่เครือบมันอยู่ว่า "หม้อเขียว" อาว เครือบสีน้ำเงินทำไมเรียกหม้อเขียว? ก็คนบ้านผมเขาเรียกสีน้ำเงินว่าสีเขียวนี่ ฮา
แต่ไหนแต่ไรมาบ้านผมจะมีหม้อเขียวนี้อยู่ 8 ใบ มีเบอร์ 18, 20, 22 และเบอร์ 24 อย่างละ 2 ใบ เอาไว้ใช้อยู่ในครัวอย่างละใบ และเก็บสำรองไว้อย่างละใบ
ในรอบสองปีมานี้หม้อเขียวค่อย ๆ ทะยอยทะลุบ้าง แตกบ้างไปที่ละใบ ๆ พอที่ใช้อยู่แตกก็เอาที่สำรองมาใช้ ใช้ที่สำรองได้ไม่นานก็แตกอีก จากใบใหญ่ลงไปหาใบเล็กเรื่อย ๆ จนเหลือใบเล็กสุดเบอร์ 18 อยู่แค่ใบเดียว
ที่หม้อแตกพังไปอย่างรวดเร็วไม่ใช่เพราะอะไรหรอก เพราะเวลาผมไม่อยู่บ้านออกไปทำงานกลับค่ำ แม่จะอุ่นแกงเอง เวลาแม่อุ่นแกง แม่จะเอาหม้อขึ้นตั้งบนเตาเปิดแก๊ส ยกเก้าอี้มาตั้งหน้าเตา แล้วแม่ก็ท่องว่า "กำลังอุ่นแกงอย่าไปไหน" เพื่อกันตัวเองเผลอลืมไปทำอย่างอื่นจนหม้อไหม้ แต่พอแม่ท่องเสร็จอย่างนั้นแล้วแกก็จะลุกไปทำอย่างอื่นทันที ฮา มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อได้กลิ่นหม้อไหม้อีกนั่นแหละ ฮา
วันนี้ผมไม่ไปทำงาน จึงถือโอกาสไปหาซื้อหม้อเขียวมาใช้ ในชีวิตก็หนนี้แหละคือหนแรกที่ซื้อหม้อ (เคยแต่ตีไม่เคยซื้อ) ฮา จึงได้รู้ว่าหม้อเขียวแบบนี้นั้นเขาขายเป็นเบอร์ เบอร์ละ 10 บาท หม้อเบอร์ 18 ก็ขาย 180 เบอร์ 20 ขาย 200 เบอร์ 22 ขาย 220 และเบอร์ 24 ก็ขาย 240 เติมเลขศูนย์เข้าที่เบอร์แล้วขาย ว่างั้น ฮา
ก็ไม่มีอะไรหรอก มันคือประสบการณ์เกี่ยวกับหม้อของผู้ชายคนหนึ่งในมุมที่แปลกไปจากที่คุ้นชิน (ชินอยู่แต่กับหม้ออีกประเภท) ฮา ก็เลยมาเล่าสู้กันฟัง เป็นเรื่องเบา ๆ ให้ฟังพอเพลิน ๆ ฮา
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
