19 ธ.ค. 2020 เวลา 03:10 • ปรัชญา
กาลเวลาหนึ่งอสงไขย
ข้าพเจ้ายังเยาว์นักเมื่อเผลอคิดถึงเรื่องเวลาที่ผันเปลี่ยนไปตามกาล
ในหนึ่งชั่วอายุคนนั้นหาได้มีเวลาเท่ากันทั้งหมดทุกคนไม่ นาฬิกาชีวิตที่กำลังเดินไปอย่างช้าๆนั้น ย้ำเตือนว่าเรามีชีวิตบนโลกนี้ไม่เท่าเดิมเสียแล้ว
ในวัยนี้ข้าพเจ้ามีความฝันมากมายหลายหลากแต่ก็ต้องชะงักด้วยเหตุผลบางประการ
ขณะที่เวลานั้นเวียนว่ายไปตามทางของมันข้าพเจ้ารู้ตัวอีกทีก็หมดวันไปเสียแล้ว สิ่งที่อยากทำกลับกลายเป็นว่าต้องพักไว้เสียอย่่างนั้น
หากคนเรามีชีวิตเป็นนิรันดร์ก็คงจะดีมิใช่น้อย เราไม่ต้องหนีจากความตายและไม่จำเป็นต้องกังวลว่ามีสิ่งไหนที่เรายังไม่ได้ทำก่อนจากโลกนี้ไป
กลับกันหากเราเป็นคนเดียวที่ครอบครองความอมตะนั้นไว้เพียงผู้เดียวเป็นหรืออาจเป็นผู้มีชีวิตยืนยาวสักหนึ่งอสงไขย คราอยากจะตายก็ตายไม่ได้ การมีชีวิตที่อมตะนั้นอาจจะเป็นทุกข์เสียมากกว่า
เราต้องทนเห็นคนที่รักของเราจากไปคนแล้วคนเล่า เราต้องเริ่มสร้างความสัมพันธ์ใหม่และเมื่อถึงเวลาอันควรเราก็ต้องเฝ้าดูการหายไปของความสัมพันธ์นั้น
ตอนยังเด็กข้าพเจ้าถวิลหาความเป็นนิรันดร์ ตอนนี้ข้าพเจ้ากลับมองความตายเปรียบเสมือนปลายทางที่เราทุกคนต้องไป
เมื่อเวลาเปลี่ยนไปความคิดของคนเราก็เปลี่ยนไปตามกาล
หากข้าพเจ้ามีชีวิตสักหนึ่งอสงไขยจริงดังนั้น ข้าพเจ้าคงสับสนในความคิดของตัวเองเป็นแน่แท้

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา