"....แผ่นฟ้าเรียกคืนเอาสายฝนชุ่มฉ่ำไปจากแกไวกว่าปีกลาย ทั้งๆ ที่ข้าวในนาเช่าของแกเพิ่งจะส่งรวงพ้นกาบใบ หากปีนี้เมล็ดลีบก็จะขายไม่ได้ราคา และคงไม่พ้นต้องเอ่ยปากขอผ่อนผันหนี้สินจากมัน ลำพังแกเอง อดบ้าง ก็หาได้อุทธรณ์ แต่อีก 4 ชีวิตที่แกต้องเลี้ยงดู ไม่เคยให้แกได้มีข้ออ้างเอาตัวรอด..."
ข้าพเจ้าตั้งใจจะเขียนเรื่องราวของเฒ่าคำพูน ตัวละครเอก ที่มีชีวิตเต้นเร่าอยู่ในหัวของข้าพเจ้ามากว่า 2 เดือนออกมาให้เสร็จสิ้น แต่เขียนได้เท่านี้ก็มีอันต้องยุติ ด้วยเกรงว่าจะเป็นการทรมานแกจนเกินไป
ในหัวของข้าพเจ้า เฒ่าคำพูน ถูกขึงพรืดไว้กับขื่อคาและถูกโบยตีด้วยแส้ของระบบทุนอย่างไร้ปรานี แม้ข้าพเจ้าจะเปิดโอกาสให้แกได้มีทางเลือกบ้าง แต่ก็เป็นทางเลือกที่จะนำแกไปสู่หนทางอันอับจนยิ่งขึ้น
สุนัขจนตรอกยังมีโอกาสรอดมากกว่าแก
แรกเริ่มเดิมที ข้าพเจ้าหมายมั่นจะเขียนให้แกใช้ชีวิตอยู่อย่างเดียวดายทว่าสงบเย็นท่ามกลางดงดอย หากินสมถะ และให้แกครอบครองที่นามรดกไม่กี่มากน้อยพอปลูกข้าวประทังชีวิต
....ต่อมาข้าพเจ้าคิดว่าชีวิตใครที่อยู่ลำพังมันช่างบัดซบสิ้นดี จึงให้แกต้องเลี้ยงดูเมียที่เจ็บออดๆ แอดๆ อยู่ตาปีตาชาติ กับหลานๆ ชายหญิงหน้าตามอมแมมอีก 3 คน ที่ลูกสาวของแกเอามาทิ้งไว้ให้ ก่อนจะหายสาบสูญไปในเมืองใหญ่อย่างถาวร แม้จะมีอีก 4 ปากท้องต้องเลี้ยงดู แต่แกก็มิได้ตำหนิข้าพเจ้าในข้อนี้ แกยังอยู่อย่างเป็นสุขและพอเพียงท่ามกลางธรรมชาติ
ความไร้ศรัทธาต่อมนุษย์บางจำพวกหรือด้วยเกรงว่าเรื่องราวชีวิตของแกจะจืดชืดจนเกินไป ข้าพเจ้าจึงสร้าง "คุณนายชะเอิบ" ขึ้นมา กำกับให้หล่อนเล่นบทผู้ดีแปดสาแหรกเก้าไม้คาน ตัวแทนของอำนาจเงิน และไม่ลืมที่จะผลักไสให้เฒ่าคำพูนต้องเข้าไปรู้จักกับนาง ......ไม่นานหลังจากนั้น ชีวิตของเฒ่าคำพูนก็เปลี่ยนแปลง ที่นามรดกของแกก็เปลี่ยนมือ ด้วยจนต่อเล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงของคุณนาย
หลังสูญเสียที่นาไป ก็ไม่ปล่อยให้แกได้หายใจหายคอ ข้าพเจ้าหยิบเอาเรื่องจริงของการเอารัดเอาเปรียบในสังคมเมืองโยนเข้าไปในชีวิตแกอีก ละเลงและย่ำยีชีวิตแกเป็นว่าเล่น พรากเอามิตรสหายที่มีอยู่น้อยเต็มทีไปจากแกทีละคนสองคน ส่วนอีก 4 ชีวิตที่บ้าน ก็ยังไม่เคยให้แกได้มีข้ออ้างเอาตัวรอด.......
ข้าพเจ้าโบยตีแกด้วยถ้อยคำ หมายให้แกเจ็บปวดจนสาแก่ใจ แต่เหตุใดคนที่ร่ำไห้ออกมา
กลับเป็นข้าพเจ้าเอง
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
