ทำไมคนส่วนใหญ่จึงยังพอใจกับชีวิตมนุษย์เงินเดือน
ไม่แน่ใจว่าคุณผู้อ่านรู้จัก Quora.com หรือเปล่าครับ
โควร่าเป็นเว็บไซต์ที่ผมชอบมาก (มีแอพพลิเคชั่นสำหรับมือถือด้วย) เพราะเป็นเว็บไซต์สำหรับตั้งคำถามให้คนอื่นมาตอบ โควร่าจึงเต็มไปด้วยคำถามที่น่าสนใจและคำตอบที่นึกไม่ถึงเต็มไปหมด
มีคำถามหนึ่งที่น่าจะตรงใจกับคนหลายๆ คน
คำถามนั้นคือ ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงพอใจกับการเป็นพนักงานกินเงินเดือน ทำไมถึงไม่มีคนที่อยากรวยมากกว่านี้หรือริเริ่มสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ที่จะเปลี่ยนแปลงโลกมากกว่านี้
และหนึ่งในคำตอบที่โดนใจผู้อ่าน มากที่สุดมาจากคุณ Jennifer Dowdy
"ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่รวยมากๆ อยู่แล้ว ไม่ว่าจะมองจากมุมไหน
ถ้าฉันอยากดื่มน้ำสะอาด ก็เพียงแค่เดินไปในครัวแล้วเปิดก๊อก น้ำที่ไหลออกมานี่เร็วเกินกว่าที่ฉันจะดื่มทันซะอีก แถมราคามันยังถูกเอามากๆ จนฉันไม่เคยต้องกังวลเลยว่าฉันดื่มน้ำเยอะเกินไปรึเปล่า
ถ้าอยากจะหาของกิน ก็เพียงเปิดตู้เย็นดู ถ้าไม่มีอะไรในตู้ ก็แค่เดินหรือขับรถออกไปซื้อ โดยมั่นใจได้เลยว่าจะหาอาหารได้แน่ๆ
เพียงเดินเข้าไปในลานจอดรถแล้วก้มมองพื้นดีๆ ฉันน่าจะเจอเศษเหรียญมากพอที่จะซื้อข้าวหนึ่งมื้อได้เลย แต่ฉันก็ไม่เคยทำแบบนั้นหรอกนะ เพราะฉันไม่เคยลำบากถึงขนาดต้องมาเดินหาเศษเงิน
ถ้าฉันรู้สึกเบื่อๆ ก็แค่กดปุ่มบนกล่องอิเลคโทรนิคส์สองสามที วิดีโอน้องแมวก็โผล่ขึ้นมาให้ดูกันไม่หวาดไม่ไหว ออกจะเป็นเรื่องน่าอายด้วยซ้ำที่ฉันพกกล่องนั้นไว้ในกระเป๋าถือด้วย ส่วนใหญ่มันมีไว้เพื่อความบันเทิง แต่ฉันสามารถใช้คุยกับใครก็ได้ ไม่ว่าจะอยู่ไกลกันแค่ไหนก็ตาม
รอบเมืองของฉันมีห้องสมุดฟรีหลายแห่ง แถมใกล้บ้านยังมีสระว่ายน้ำและสวนสาธารณะที่ไม่ต้องจ่ายเงินอีกต่างหาก
ด้วยค่าแรงขั้นต่ำเพียงวันเดียวก็เพียงพอสำหรับจะไปเที่ยวสวนสัตว์ พิพิธภัณฑ์ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ ดูละครเวที หรือเข้าคลาสเรียนวาดรูปได้แล้ว
ถ้าฉันหิวแล้วขี้เกียจทำอาหารเอง ก็มีร้านมากมายที่พร้อมจะทำอาหารให้กิน สิ่งที่ยากที่สุดคือการตัดสินใจว่าจะกินอะไรดี อาหารพวกนี้ราคามักจะไม่เกินรายได้จากการทำงานสองสามชั่วโมง (แถมกินเหลือแล้วยังห่อกลับบ้านได้ด้วย) ฉันแค่นั่งลง แล้วทุกอย่างก็จะมาเสิร์ฟถึงโต๊ะ แถมยังมีคนคอยแวะเวียนมาเติมน้ำให้เรื่อยๆ ราวกับว่าฉันเป็นราชินีเลยล่ะ
ในหลายประเทศ ค่าแรงวันละสองเหรียญถือเป็นรายได้ที่น่าพอใจ แต่สำหรับอเมริกา เงินสองเหรียญคือทิปที่เราให้เวลาทานข้าวที่ร้านพวกนี้
ถ้าฉันกำลังรีบแล้วเกิดหิวขึ้นมา ก็สั่งให้คนเอาอาหารมาส่งถึงในรถได้ แถมราคาอาหารพวกนี้ก็ถูกกว่าค่าแรงหนึ่งชั่วโมงเสียอีก!
นี่คือวิถีชีวิตที่คนทำงานประจำทุกคนมีได้ ฉันเลยนึกไม่ออกจริงๆ ว่าการมีเงินมากกว่านี้จะทำให้ฉันมีความสุขกว่าเดิมได้ยังไง
เพิ่มเติม: ถ้าอ่านคำตอบนี้แล้วคุณรู้สึกดีก็ช่วยฟังคำแนะนำของฉันหน่อย – หากคุณเป็นชนชั้นกลางในประเทศที่พัฒนาแล้ว คุณก็น่าจะมีเงินประมาณหนึ่งเลยนะ หลังจากที่ใช้เงินในเรื่องที่จำเป็นแล้ว คุณควรจะออมเงินเผื่อเหตุฉุกเฉิน ออมเงินสำหรับวัยเกษียณ และบริจาคเพื่อการกุศลด้วย ฉันคิดว่าการออมเงิน การลงทุน และการให้ทานนั้นเป็นความคิดที่เข้าท่าทีเดียว"
แม้ว่าคำตอบนี้จะมาจากคนที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกา แต่เนื้อหาหลายๆ ส่วนก็สอดคล้องกับวิถีชีวิตของคนไทยเช่นกัน อยากดื่มน้ำก็มีให้ดื่ม เปิดสวิทช์ไฟ ไฟก็มา หิวก็หาอะไรกินได้ตลอด 24 ชั่วโมง เดินทางไปไหนก็สะดวกสบาย ย้อนกลับไปแค่ร้อยกว่าปี คนที่อยู่ในสังคมชั้นสูงยังได้รับความสะดวกสบายไม่เท่าคนธรรมดาอย่างเราๆ ในสมัยนี้เลย
พวกเราส่วนใหญ่ (อย่างน้อยก็คนที่ถือหนังสือเล่มนี้) จึงเรียกได้ว่า “รวยอยู่แล้ว” เพียงแต่ที่ผ่านมาเราอาจไม่เคยเห็นคุณค่าสาธารณูปโภคและความสะดวกสบายที่เรามีเท่านั้นเอง
ส่วนใครอยากจะเลือกที่จะรวยกว่านี้ ไปไกลกว่านี้ ก็เป็นสิทธิ์ของเขา แต่ถ้าเราพอใจในวิถีชีวิตของเราแบบนี้แล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นต้องดิ้นรนจนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองครับ
Anontawong's Musings Classic Post from Aug 2015
Commentary: บทความนี้เป็นบทเปิดของหนังสือเล่มแรกของผม "Thank God It's Monday ขอบคุณโลกนี้ที่มีงานประจำ" ที่วางแผงเมื่อปี 2017 ครับ
- 133
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
