Blockdit Logo
Blockdit Logo (Mobile)
สำรวจ
ลงทุน
คำถาม
เข้าสู่ระบบ
มีบัญชีอยู่แล้ว?
เข้าสู่ระบบ
หรือ
ลงทะเบียน
ปุญ's Diary by แม่ป๋อม
•
ติดตาม
28 ธ.ค. 2020 เวลา 22:27 • นิยาย เรื่องสั้น
บันทึกเรื่องประทับใจ
ครั้งเป็นอาสาสมัคร พาเด็กพิเศษไปเที่ยว..
▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️
หลายคนคงทราบว่าแม่ป๋อมมีโอกาสทำงานกับเด็กด้อยโอกาส เด็กพิเศษและคนป่วยสมองเสื่อม ทั้งช่วงที่เป็นอาสาสมัคร ในงานประจำที่ทำอยู่ตอนนี้ และแนวทางการเลี้ยงปุญ จากการคุยกันที่เพจคุณกู๊ดช่วง Good to talk to เมื่อวันหยุดที่ผ่านมา
ตอนที่ 1
https://www.blockdit.com/posts/5fe666ced780f501a07116b9
ตอนที่ 2
https://www.blockdit.com/articles/5fe77d84e0a8d70cc19d9408
▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️
เรื่องประทับใจที่จะยกมาเลยไม่พ้นเหตุการณ์ในหน้าที่ วันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนและเขียนเป็นบันทึกไว้ ดังนี้..
▫️🌼▫️
เมื่อไม่นานมานี้ อ่านเจอข้อมูลของหน่วยงานช่วยเหลือเด็กพิการหน่วยงานหนึ่งของเมือง พบว่าเขาเปิดรับอาสาสมัคร ดูแลเด็ก ๆ เวลาออกเดินทาง หรือเที่ยวนอกสถานที่ มีค่าตอบแทนให้อาสาสมัครเหล่านั้นแต่ก็ไม่มากนัก แต่เห็นว่าน่าสนใจดีมาก ทั้งได้ประสบการณ์ใหม่ ได้ฝึกภาษา เปิดโลก และเป็นแบบฝึกหัด ให้เราเปิดใจให้กว้างขึ้น
เมื่อวานมีโอกาสไปเที่ยวกับทริปแรก ...
เป็นทริปที่ต้องเดินทางโดยรถไฟ เราพาเด็ก ๆ ไปสนามเด็กเล่นในร่มของเมืองใกล้ ๆ ใช้เวลาตั้งแต่เช้าจนบ่ายจัดถึงกลับ
มีผู้ดูแล 3 คน เป็นเจ้าหน้าที่ประจำของหน่วยงานนี้ 2 คน และอาสาสมัคร 1 คน มีเด็ก ๆ ร่วมเดินทางด้วย 12 คน อายุระหว่าง 8 -14 ปี เด็ก ๆ มีปัญหาหรือความพิการแตกต่างกันไป แต่ทุกคนดูแลตัวเองได้ตั้งแต่เรื่องเดิน กิน ร่วมถึงการเข้าห้องน้ำ หน้าที่ของผู้ดูแลส่วนใหญ่คือดูเรื่องความปลอดภัยระหว่างการเดินทาง หรือระหว่างทำกิจกรรมเท่านั้นเอง
ความผิดปกติของเด็กบางคนเห็นได้อย่างชัดเจนจากรูปร่างภายนอก หรือกริยาที่แสดงออกว่า "แตกต่าง" จากเด็กปกติทั่วไป แต่เด็กบางคนดูไม่ออกว่ามีความผิดปกติส่วนไหน อย่างไร เพราะความผิดปกติเหล่านั้นซ่อนอยู่ในสมองส่วนการรับรู้และการเรียน จึงจำเป็นที่จะต้องได้รับการสอนในแบบพิเศษ เพื่อให้เด็กเหล่านี้อ่านออกเขียนได้ ทำงานร่วมกับคนอื่นและดูแลตัวเองได้ในอนาคต
▫️🌼▫️
กลับมาถึงบ้าน สามีถามว่า "เหนื่อยไหม" ตอบทันทีว่า "ไม่เลย" เพราะพบว่า .. เด็ก ๆ น่ารัก รู้กติกา ให้ความร่วมมืออย่างดี เรียกว่าไม่มีใครดื้อเลยสักคน
ที่ประทับใจมากคงเป็นการดูแลซึ่งกันและกันของเด็ก ๆ ...
อาจเพราะรู้ว่าพวกเขาแตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ และพวกเขา "เหมือนกัน" เขาจึงรักกันมากเหมือนพี่เหมือนน้อง ...
เดินจูงมือกันไปไม่ปล่อย ช่วยถือของให้กันและกัน เรียกเพื่อนให้เข้ากลุ่มเมื่อเห็นว่าอยู่ไกลเกินไป เสียสละที่นั่งให้เพื่อนที่มีความจำเป็นมากกว่า รวมไปถึงดูแลกันและกันเรื่องการ ถอด-ใส่เสื้อผ้า ถุงเท้า ร้องเท้า สำหรับคนที่ต้องการความช่วยเหลือ ... เหล่านี้เป็นภาพประทับใจ
เด็กคู่ที่ประทับใจที่สุดคงเป็นเด็กชายฝาแฝด อายุ 13 ปี..
เจ้าหน้าที่ท่านที่ไปด้วยกันเล่าให้ฟังว่า จริง ๆ คุณแม่คลอดน้องออกมาเป็นแฝด 3 เด็กผู้ชาย 2 และเด็กผู้หญิง 1 ... เด็กผู้หญิงไม่มีความผิดปกติใด ๆ แต่เด็กผู้ชายทั้งคู่เป็นออทิสติก ทั้งสองคนดูแลตัวเองระดับพื้นฐานได้ดี และไม่มีปัญหาการเข้าสังคม ...
คนที่มีปัญหาน้อยกว่า เป็นคนที่เรามีโอกาสทำความรู้จักก่อน ... ถ้ามองผ่าน ๆ จะพบว่าน้องเป็นเด็กเริ่มหนุ่มที่หน้าตาดี อารมณ์ดี จนเมื่อได้คุยกันจึงสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ ...
น้องเข้ามาทักทาย และถามว่ามาจากประเทศอะไร เมื่อรู้ว่ามาจากเมืองไทย ข้อมูลที่น้องรู้ทำให้เราแปลกใจ ถึงน้องจะไม่เคยไปแต่ก็รู้จักกรุงเทพฯ ธงชาติ อากาศ อาหาร เอาเป็นว่าข้อมูลพื้นฐาน น้องรู้หมด ยิ่งไปกว่านั้นน้องยังชอบที่จะพูดภาษาอังกฤษกับเราอีกด้วย ... น่าทึ่งมาก
ส่วนพี่ชายฝาแฝดที่มีปัญหามากกว่า ถึงจะช่วยเหลือตัวเองได้ทุกเรื่อง และไม่มีปัญหาในการเข้าสังคม รวมถึงเข้าใจและยอมรับกติกาในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้ดีระดับนึง ดังนั้นเรื่องการเดินทาง ขึ้นลง-รถไฟสาธารณะ มารยาทการรอและการนั่งโต๊ะอาหาร น้องทำได้ดีเหมือนเด็กปกติทั่วไป ที่โชคร้ายกว่าน้องชายฝาแฝดคือ พูดไม่ได้ ...
แต่น้องชอบยิ้มและส่งเสียง "ไฮ" ทักทายพร้อมเข้ามาขอแตะมือ (แบบเอามือตบกัน) เป็นแบบนี้ตลอดวันที่เราอยู่ด้วยกัน ... น่ารักดี
เจ้าหน้าที่คนเดิมเล่าเพิ่มว่า ปกติน้องจะอารมณ์ดี แต่ก็มีเหมือนกันที่หงุดหงิด และเมื่อพูดหรือสื่อสารอะไรกับใครไม่ได้ สิ่งที่แสดงออกจึงรุนแรง หยิก ขวน ทุบ ตี กัดคู่กรณี ... เหล่านี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว
▫️🌼▫️
วันทำงานเป็นอาสาสมัครจบลงไปด้วยความรู้สึกดี ... ดีที่ได้ให้ยังไม่มากเท่า "ดีที่ได้รับ" ... มากกว่าที่คิดไว้หลายเท่านัก
นอกจากนั้นยังได้คิดและย้ำกับตัวเองว่า เป็นความพิเศษ (จากใครสักคนหรือหลายคน ที่อยู่ที่ไหนสักที่) ของเราที่เกิดมา "ปกติ" และเป็นความพิเศษยิ่งขึ้นไปอีกที่ลูกเราก็เกิดมา "ปกติ" ด้วย ...
จำไว้แบบนี้ความรู้สึก "พอ" ไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้ก็เกิดขึ้นในใจได้ง่าย ๆ ทันที
จบบันทึก
▫️ 🌼 ▫️
เรื่อง ปลายปี 2015
รูปเมื่อปุญอายุประมาณ 7 ขวบ
▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️
ขอบคุณพี่อู๋ สำหรับการชวนมาร่วมกิจกรรมดีต่อใจ ทั้งผู้เขียนและผู้อ่าน.. กิจกรรมนี้ค่ะ
https://www.blockdit.com/posts/5fe8c4316c08790cd317ffcb
และการรวมเรื่องที่เพื่อน ๆ เพจอื่นเขียน ตามอ่านได้ที่นี่นะคะ
https://www.blockdit.com/posts/5fead9c9eb42a80546242a03
ขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคน ที่แบ่งปันเรื่องดี ๆ นี้ เพื่อเปิดมุมมองชีวิต และเป็นกำลังใจให้กันและกัน.. ดีต่อใจมากมายสำหรับช่วงเวลาที่ยากลำบาก ในสถานการณ์ที่ไม่ดีนักตลอดปีที่ผ่านมาสำหรับใครหลายคน
ขอบคุณทุกคนมาก ๆ อีกครั้งค่ะ
▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️ 🌼 ▫️
บันทึก
29
82
9
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
รูปเล่าเรื่อง
29
82
9
โฆษณา
ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
© 2024 Blockdit
เกี่ยวกับ
ช่วยเหลือ
คำถามที่พบบ่อย
นโยบายการโฆษณาและบูสต์โพสต์
นโยบายความเป็นส่วนตัว
แนวทางการใช้แบรนด์ Blockdit
Blockdit เพื่อธุรกิจ
ไทย