อย่ามัวแต่หาเงินทั้งชีวิต เพื่อเอาไปใช้ในห้อง ICU
เศรษฐีแก่ผู้หนึ่ง นอนมองเพดานในห้องสีขาวว่างเปล่า ในรพ.แห่งหนึ่ง เขาป่วยนอนติดเตียงมานานกว่า3เดือนแล้ว...
เขาอุทิศร่างกายให้กับงานอย่างหนัก จนเสพติดกับความสำเร็จกับงาน เขามีเวลาให้กับธุรกิจ มีเวลาให้กับงานตรงหน้า แต่ไม่มีเวลาให้กับครอบครัว หรือแม้กระทั่งเวลาที่จะพักผ่อนเลย ผลก็คือ วันหนึ่งพอตัวเองป่วย ขนาดป่วยเขาก็ไม่มีเวลาไปหาหมอ จนต้องเชิญหมอให้มาตรวจที่บ้าน เพราะไม่มีเวลาจริงๆ
เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาอยู่ในห้องกรอบสี่เหลี่ยมสีขาว เขามองไปรอบๆมีสายระโยงระยางเต็มตัว มีเครื่องช่วยหายใจ มีสายน้ำเกลือเต็มไปหมด มองไปรอบข้างเขารู้สึกเศร้า นี่คงเป็นช่วงเวลาที่เขามีเวลาจริง เพราะเขาไม่ได้ทำงาน แต่เสียดายที่เขามีเวลาเป็นของตัวเองในห้อง ICU เท่านั้น
เมื่อเขาหันไปข้างเตียงก็พบภรรยาและลูกๆของพวกเขา เขาไม่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวนานแล้ว เขาไม่เคยมีเวลาให้กับลูกของเขาเลย เมื่อตื่นมาเขาก็ไปทำงานแต่เช้า กลับดึกจนลูกหลับไปแล้ว เขาทำแบบนี้มานานหลายปี จนลูกไม่มีความสนิทสนมกับผู้เป็นพ่อแม้แต่น้อย เพราะเขามัวแต่ทำงานอย่าหนัก แต่เขาลืมให้ความรักความอบอุ่นแก่พวกเขา เขาเคยใช้เวลาทั้งหมดไปกับทุกสิ่งยกเว้นครอบครัว ในขณะที่เวลาชีวิตของเขากำลังจะหมดกลับมีแต่ครอบครัวที่มาอยู้ข้างๆเขา
แม้ว่าเขาจะมีเงินมากมาย มากพอที่จะหาหมอที่เก่งที่สุด จ้างพยาบาลดูแลตลอด24ชั่วโมง หาโรงพยาบาลชื่อดังที่ดีที่สุด แต่เขาก็ไม่สามารถหายเป็นปกติได้ เขานั้นป่วยหนักเกินที่หมอหลายคนจะรักษาได้
คนเราทำงานเพื่อหาเงินเก็บไว้ใช้ยามแก่เฒ่า แต่คนในยุคสมัยนี้ ทำมาหากินเพื่อเก็บเงิน เพื่อใช้รักษาตัว ในตอนตัวเองอยู่ในห้องไอซียู ถ้าเราอยากจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ต้องระวังอย่าป่วยด้วยโรคเสพติดการทำงาน
จงอย่าทำงานแทบตาย แล้วหลงลืมการดูแลร่างกายตัวเอง....."ต่อให้คุณจะมีเงินมากมายแค่ไหน คุณก็ซื้อสุขภาพที่ดีไม่ได้ "
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
