เรื่องราวของ
ชาร์ลี แชปลิน ตลกผู้เป็นตำนาน
จากหนังสือ อัตชีวประวัติ. ชาร์ลี แชปลิน
ตอนหนึ่งเขาเล่าว่า
ตอนสมัยผมยังเด็กผมไม่รู้เลยว่าบ้านผมถึงวิกฤติ ผมทำเป็นลืมๆความทุกข์ และทุกวันหลังจากเลิกเรียนผมจะช่วยแม่ทำงานบ้านด้วยการเอาขยะไปทิ้งบ้าง ตักน้ำสะอาดมาใช้บ้าง
ครั้นทำเสร็จผมจะรีบไปบ้านครอบครัวแมกคาร์ธีซึ่งเป็นเพื่อนของเเม่ เพื่อจะไปเล่นกับลูกชายของเขาซึ่งมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม
เพราะครอบครัวแมกคาร์ธีเป็นครอบครัวที่มีอันจะกินเมื่อเทียบกับผม และผมก็จะเล่นกับเพื่อนจนมืดค่ำ แล้วพวกเขาก็จะชวนผมกินข้าวบ้านนี้บ่อย ๆ
แต่บางวันผมก็อยู่บ้าน แม่ก็จะต้มน้ำชาทอดขนมปังในผมกินกับน้ำจิ้มเนื้อ ซึ่งเป็นอาหารที่ผมชอบกิน และผมก็ชอบที่จะอยู่บ้านมากกว่า
ไปบ้านแมกคาร์ธี
อีกวันผมเลิกจากโรงเรียน ผมก็กลับเข้าบ้าน แม่หันกลับมาจ้องหน้าผมอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า
" ทำไมไม่ไปบ้านแมกคาร์ธีละ"
ผมถึงกับน้ำตาคลอเมื่อได้ยินประโยคนี้
แม่หันไปมองหน้าต่าง แล้วพูดขึ้นว่า "ไปบ้านแมกคาร์ธีเสียสิ" ไปกินข้าวอาหารที่บ้านโน้นที่นี่ไม่มีอะไรกินหรอก
ผมรู้ว่าแม่พูดด้วยความข่มขืน แต่ผมโต้ไปว่า ไปก็ได้ถ้าไม่อยากให้ผมไป
แม่ยิ้มน้อยๆแล้วลูบหัวพูดขึ้นว่าดี ๆ ไปเถอะลูก
ผมบอกแม่ว่าผมอยากอยู่บ้านกับแม่ครับ
แต่แม่กลับไล่ให้ผมไปและแล้วผมก็ไปด้วยความไม่สบายใจเพราะไม่อยากทิ้งแม่ไว้คนเดียว
# บอกตรงๆนะครับอ่านแล้วน้ำตาร่วงเลย
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
