เรื่องเล่าที่ 5
หลังจากห่างหายไปนานนะครับ เนื่องจากผมไม่ค่อยได้มีเวลาเท่าไหร่ เพราะช่วงท้ายปีต้องรีบปั้นงานให้กับผู้บังคับบัญหาเห็นบ้าง เพื่อเงินเดือนจะขึ้นเกิน%ที่ควรจะได้รับ5555
ในช่วงวันหยุดปีใหม่ที่ทุกคนกำลังตื่นตระหนกอยู่กับสถานการณ์โควิดที่ระบาดในรอบ2 ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวเชียงใหม่ ''คนเดียว'' ในช่วงที่คนไม่ค่อยได้ไปไหนกัน
สิ่งแรกที่ทำให้ผมตกใจเลย คือเมื่อผมไปถึงสนามบินดอนเมือง สนามบินคือเงียบมาก คนแทบจะไม่มี เหมือนเป็นสนามบินล้างยังไงยังงั้นเลย
สนามบินดอนเมือง
กลายเป็นภาพที่ผมไม่คุ้นตาเท่าไหร่ในทุกครั้งที่มาสนามบินดอนเมือง
เอาละครับถึงตรงนี้ก็ช้าดีกว่า พาไปดูสถานที่แรกที่ผมไป ในวันแรก นั้นก็คือ ดอยผ้าห่มปกนั้นเองครับ
ดอยผ้าห่มปก
ดอยผ้าห่มปก
ดอยผ้าห่มปก
ดอยหลวงเชียงดาว
ดอยผ้าห่มปก ซึ่งเป็นดอยที่สูงอันดับ 2 ประเทศ รองจากดอยออินทนนท์ เป็นที่ๆ ผมอยากไปมาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีโอกาส พอมีก็ดันต้องมาคนเดียว ความตื่นเต้นเลยมีอยู่เต็มเปี่ยมเลยครับ ทั้งการแวะหามุมสวยของยอดดอยเชียงดาวเพื่อถ่ายรูป(เพราะเป็นทางผ่านและผมชอบเชียงดาวเป็นการส่วนตัวมากๆ) ไหนจะต้องตื่นตี4 เพื่อเดินขึ้นยอดดอยผ้าห่มปกแบบมืดๆ คนเดียว ไม่มีไกด์ ไม่มีเพื่อนเดิน บอกเลยว่าเกือบหลงป่าอยู่เหมือนกันครับ แต่สนุกมากและผมคงจำวันนั้นแบบไม่มีวันลืม
การเที่ยวคนเดียวในครั้งนี้ สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกเลยคือ ผมเริ่มชอบมันขึ้นเรื่อยๆ ครับ เหมือนเป็นการตามใจตัวเองแบบไม่มีขัดแม้แต่นิดเดียว ไม่ใช่ว่าไปเที่ยวกับเพื่อนจะไม่สนุกนะครับ แต่มันคนละฟิลกัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
