บ้านแห่งความฝัน
https://www.dooddot.com/intergeneration-family-living/
ผมเชื่อว่าทุกคนมีบ้านความฝันกันทุกคน และ ที่ทำงานอยู่ทุกวันนี้อาจจะ เพื่อใครสักคนที่คุณรัก
ถึงบางครั้งอาจจะท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แค่มีกำลังใจจากบ้านก็กินอิ่มนอนหลับ
ผมรู้ว่าการโตเป็นผู้ใหญ่มันลำบาก ท้อและเหนื่อยกับสิ่งที่ทำแต่พอหันกลับไปที่บ้าน ความเหนื่อยความลำบากมันก็ดูเป็นเรื่องเล็กน้อยลงไปเลย
"การโตเป็นผู้ใหญ่มันลำบากทำไมไม่รู้ว่าตอนเด็กถึงใฝ่หา"
ครั้งหนึ่งสมัยผมยังเด็กผมเห็นเพื่อนเล่นแท็บเล็ต ผมรู้สึกอยากได้มากพอตกเย็น ผมเลยบอกแม่ว่าแม่ผมอยากได้แท็บเล็ต
ตอนนั้นผมจำได้ว่า แม่ก็ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินใหญ่เลยและแม่ก็มีเงินเก็บไม่เยอะ
ด้วยความรักของแม่แม่เลยตัดสินใจที่จะซื้อให้แม่บอกผมว่าแม่มีเงินทั้งหมดแค่ 1,500 บาท แม่ไม่รู้ว่าจะซื้อได้หรือเปล่า
พอจะไปซื้อปรากฏว่าในหมู่บ้านไม่มีขายถ้าจะไปซื้อก็ต้องลงไปซื้อในเมืองแม่เลยซื้อขนมให้ผมแทน
ผมนึกย้อนกลับไป ดีนะที่ไม่มีขายแม่เลยไม่ต้องซื้อให้ผม. ถ้าให้แม่ซื้อให้ผมคงจะรู้สึกผิดเพราะแม่ต้องทำงานลำบากมากเพื่อแค่จะทำให้ผมมีความสุข
ถึงจะเป็นครอบครัวที่ไม่ค่อยมีอะไรมากแม่ก็เลี้ยงผมอย่างดี ดีขนาดที่ทำอะไรไม่เป็นเลยจนถึงป. 5 พอ ป. 6 ผมก็สนิทกับพระอาจารย์คนหนึ่งผมเลยขอไปเป็นเด็กวัด
เลยซักผ้าเป็นหุงข้าวเป็นและอีกหลายอย่างที่ทำเป็นในเวลาที่อยู่ในวัด
และมีอีกอย่างที่ผมชอบคือคำว่าเด็กวัด
เพราะเพื่อนผมจะเรียกให้มันดูเก๋ว่า
"ผู้ช่วยนักบิน" เพื่อนเรีกผมครั้งแรกผมก็งงว่ามันหมายถึงอะไร. พอถึงปัจจุบันผมรู้สึกขำตัวเอง
ช่วงเวลาเด็กของผม ผมถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดเพราะไม่ต้องสนอะไรเยอะ
และการได้อยู่กับครอบครัวก็ถือว่ามีความสุขจากการที่ผมได้ไปเรียนไกลบ้าน พอได้กลับบ้านทีมันรู้สึกมีความสุข
ถึงจะทำงานหนักแต่ก็มีความสุขพอจะลงกลับไปเรียนก็ไม่อยากลงไปบางครั้งถึงขั้นคิดจะลาออกไปเลยก็มี
และปัจจุบันนี้ผมก็ยังพัฒนาตัวเองให้ดี ดีที่สุดเพื่อคนที่ผมรัก. อาจจะเหนื่อยบ้างลำบากบ้างแต่ก็ไม่เคยท้อเพราะยังมีคนรักที่รอเราอยู่
เป็นกำลังใจให้คนที่ทำงานหนักเพื่อใครบางคนนะครับ
อย่าลืมกดติดตามกันด้วยนะครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
