[EP119] อย่าเลย ขอบใจ - อัสนี วสันต์ โชติกุล
สำหรับผมแล้ว ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในโลกใบนี้ครับ
...มันทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงตัวเองได้
...มันทำให้เราพร้อมสู้กับสิ่งที่เราไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับมันมาก่อน
...มันทำให้เราเป็นคนรักตัวกลัวตาย
...มันทำอะไรต่อมิอะไรให้กับคนเราได้ อย่างมหาศาล และไม่น่าเชื่อว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นได้
...นั่นแหละครับ มันคือความรัก
มันน่าแปลกตรงที่มันดูเหมือนว่าไม่มีตัวตน จับต้องไม่ได้ และพิสูจน์ได้ยากว่ามันมีอยู่จริง
แต่ประเด็นที่มันน่าสนใจก็คือ มันกลับกลายเป็นสิ่งที่เรารู้สึกถึงได้อย่างง่ายๆเฉยเลย แถมเรายังมีความเขื่อว่ามันอยู่กับเราได้ตลอดเวลา ทุกครั้งที่เรารู้สึกถึงมัน มันจะแสดงตัวให้เราอุ่นใจได้เสมอ
แต่ความรักมันไม่มีรูปแบบตายตัวหรอกครับ เพราะแต่ละคู่มักจะมีความแตกต่างกันไปตามความเป็นปัจเจกบุคคลของแต่ละคู่ครับ
บ่อยครั้งที่ผมมักจะเห็นคนที่รักกัน บางคู่ก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ครับ บางคู่อาจจะทำได้แค่คิดถึงกันห่างๆ แค่ย้อนถึงคืนวันดีงามเหล่านั้นก็อาจจะเพียงพอแล้วครับ
อย่างในเพลงนี้ก็เช่นกันครับ คือคนสองคนยังคงรักกันแหละ โดยที่ทั้งๆที่เลิกกันไปแล้ว ซึ่งก็ยังมีความห่วงหาถึงอีกฝ่ายว่ายังสบายดีอยู่หรือเปล่า แต่จะให้กลับไปหากันเพื่อรักกันอีกครั้ง เค้าก็เลือกที่จะไม่ทำครับ
เมื่อฟังเพลงนี้ดูแล้ว เพลงนี้ก็สามารถทำให้เราเข้าใจ และเปลี่ยนมุมมองของความรักไปบ้าง และไม่ว่าแต่ละคู่จะมีรูปแบบในความรักเป็นเข่นไร ความรักก็มักเป็นสิ่งที่งดงามอยู่เสมอครับ
สำหรับเพลงนี้แล้ว ผมว่าร้องยากระดับนึงเลย แต่ด้วยความที่ชอบเพลงนี้มาก จึงทำให้ผมพยายามที่จะร้องมันให้ดีเท่าที่ใจอยากให้เป็น...ซึ่งนี่มันจะเรียกว่าไช่ความรักหรือเปล่า 🙂
#ร้องเองแหละ #smule