ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนที่โหยหาวันศุกร์
มันอาจจะคล้ายๆ กับใครหลายคน
ผมล้า ผมเหนื่อย ตลอดทั้งสัปดาห์ร่างผมดั่งคนไร้วิญญาณ
เย็นวันศุกร์ หลังเลิกงาน ไม่รอช้าผมรีบตอกบัตรก่อนใคร
เดินออกมาพร้อมกับเป้ใบใหญ่ๆ ใบนึง เพื่อนร่วมงานต่างพากันสงสัย ไอ้หมอนี่มันจะรีบไปไหนของมัน แลดูรีบเร่งไม่สนใจใคร
18.25 น. ผมมุ่งตรงไปยังจุดจำหน่ายตั๋วรถทัวร์ ที่มีป้ายเขียนว่า "กรุงเทพ-แม่ฮ่องสอน"
...ครับ ผมกำลังพาตัวเองขึ้นรถทัวร์ข้ามคืนไปแม่ฮ่องสอน ขณะนั้นผมก้มลงมองตั๋วในมือที่มีเพียงใบเดียว เสียงในใจกลับลังเล แล้วตั้งคำถามที่ไม่น่าถามขึ้นมาทันใด
"มึงแน่ใจหลอวะที่จะเดินทางไปคนเดียว???"
"เฮ้ออออออออ" ผมถอนหายใจอย่างหนักหน่วง เหมือนกับหอบเอาลมหายใจทั้งสัปดาห์มาปล่อยที่นี่ประมาณนั้น
ผมยืนทะเลาะกับตัวเองอยู่สักพัก มีรถทัวร์ป้ายที่ตรงกับตั๋วในมือ วิ่งเข้ามาเทียบชานชาลาที่ผมยืนทื่ออยู่พอดี
"ผู้โดยสารที่จะเดินทางไปแม่ฮ่องสอน เชิญขึ้นรถชานชาลาที่32 ค่ะ"
เจ้าหน้าที่ประกาศเป็นครั้งที่ 3 ผมเพิ่งรู้สึกตัว ผมเหมือนหลุดเข้าไปในภวังค์ที่ไหนสักแห่ง ใจผมล่องลอย แล้วไปเที่ยวคนเดียวครั้งนี้ผมจะรอดไหมเนี่ย!!!
19.00 น. ล้อเริ่มเคลื่อนตัว ออกจากสถานีขนส่งหมอชิต ผมปรับอารมณ์ตัวเองใหม่ แต่มันก็ยากเหมือนกันนะ
เพราะผมลืมไปแล้วว่าอาการดีใจ ความรู้สึกตื่นเต้น การมีความสุขมันเป็นยังไงกัน
รถเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ประกอบกับผมที่กำลังนั่งจูนตัวเองอยู่บนเก้าอี้ ด้วยท่านั่งขัดสมาธิทั้งตัวหันไปทางหน้าต่าง เอาจริงมันก็ใช้เวลาคุ้ยความรู้สึกดีๆ เหล่านั้นก็นานพอสมควรเหมือนกันนะ
โอเคตอนนี้ ผมทิ้งทุกอย่างไว้ทางหน้าต่างหมดล่ะ รู้สึกดีขึ้นบ้างแล้ว ผมเกิดอาการตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยนึง
ได้นั่งทบทวน ได้อยู่คนเดียว ได้นั่งคุยกับตัวเอง ผมกลับตกใจที่เคยทำร้ายจิตวิญญาณของตัวเอง ผมปล่อยให้ใจผมตายด้านได้ยังไงกัน ผมทำให้ตัวเองจมอยู่กับความด้านชาต่อความรู้สึกขนาดนี้เลยหรอ
เช้าของวันถัดมา : ถึงจุดหมายปลายทาง "แม่ฮ่องสอน" ผมตบหน้าตัวเองซ้ายที ขวาที กลัวว่าตัวเองจะฝันไป ที่จู่ๆ มาโผล่แม่ฮ่องสอนตัวคนเดียว
"ฮ่าาาาาาาาาาาาา ถึงแม่ฮ่องสอนแล้วโว้ยยยยยยย"
เสียงหัวเราะด้วยความสุขและตื่นเต้นดังขึ้นจากผม จนทำให้คนรอบข้างหันมามองเป็นจุดเดียวกัน
ผม คนที่มีความรู้สึกคนเดิมกลับมาแล้ว ตอนนี้ผมตื่นเต้น ผมดีใจ ผมมีเสียงหัวเราะ ผมยิ้มออกเมื่อเท้าเหยียบลงกับพื้นถนนของที่นี่
ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพ ที่นี่ไม่ต้องคิดเรื่องงาน ที่นี่ไม่ต้องโดนใครด่า ที่นี่ไม่มีมลพิษทางคำพูด ที่นี่มีแต่ผมกับความสุข
3 วันที่นี่ผมต้องใช้มันให้คุ้ม เพื่อที่กลับไป ผมจะจัดการบาล้านซ์ชีวิตใหม่ แล้วผมจะกลับไปเป็นคนใหม่ที่มีความสุขกับตัวเอง กับสิ่งรอบข้าง ที่ไหนที่เป็นมลพิษทางจิตใจ ผมจะเอาตัวเองออกมา ไปเจอกับอะไรใหม่ๆ บ้าง ผมจะไม่กลับไปเป็นคนด้านชาต่อความรู้สึกอีกต่อไปแล้ว...
หลังจากที่ผมกลับจากแม่ฮ่องสอนในวันนั้น
ผมกลายเป็นคนที่รักการออกเดินทาง
ผมกลายเป็นคนที่ชอบพบปะกับคนใหม่ๆ
ผมกลายเป็นคนที่ชอบทำกิจกรรมที่หลากหลาย
ผมกลายเป็นคนที่มีความสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมา
และอยากกระซิบบอกว่าหลังจากนั้นผมกำตั๋วเดินทางทุกเย็นวันศุกร์เลยนะ!!!
#ฝากทุกคนอย่าเป็นเหมือนผมคนเก่าเลยนะ
#ใช้ชีวิตให้คุ้มและมีความสุขครับ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
