อย่าหาว่า...ดราม่า ! 😐
อารมณ์นี้จริงๆมันก่อเกิดในใจข้าพเจ้าตั้งแต่ช่วงเช้าประมาณ8โมงกว่าๆ..ของวันนี้
ด้วยกิจวัฒน์ในทุกเช้า..ข้าพเจ้าจะนั่งอ่านรายงานทางline group.และในวันนี้ก็เช่นกัน...
ณ.โรงบาลเอกชนแห่งหนึ่ง..ติดเขต กทม.
" เวลาประมาณ 02น. มีชายไทยอายุประมาณ50ปี มาพบหมอด้วยอาการปวดไหล่ซ้ายและแขนซ้ายมาก..ต้องการมารักษาฟรี ตามสิทธิ์ที่พึงจะได้รับ..."
เบื้องต้นน้องๆพยาบาลแผนกห้องฉุกเฉินประเมินอาการแล้วไม่เข้าเกณฑ์การรักษาฟรีตามที่รัฐบาลกำหนด .
ดังนั้นจึงต้องมีการประเมินค่าใช้จ่ายในการตรวจรักษาครั้งนี้ให้คนไข้ได้รับทราบ ก่อนที่แพทย์จะทำการตรวจและสั่งยาให้...
สิ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกจุกในอกจากการอ่านรายงานครั้งนี้คือ..
" ผมพึ่งออกมาจากคุก ! ...ไม่มีเงินติดตัวเลย..ญาติก็ไม่มี..แต่ผมปวดไหล่และแขนมาก."
ลำดับต่อไปของน้องๆห้องฉุกเฉินที่จะช่วยแบ่งเบาภาระอันดับต่อไปคือ..การสืบค้นสิทธิ์การรักษาของผู้ป่วยชายท่านนี้ว่ามีสิทธิ์รักษาที่ไหน...สิ่งที่ได้คือ สิทธิ์ที่กรมราชทัณฑ์...
แล้วจะยังงัยต่อ..ในเมื่อได้ออกมาจากตรงนั้นแล้ว...
สิ่งที่น้องๆแผนกห้องฉุกเฉินช่วยได้ณ.เวลานี้นั่นก็คือ..การเรียกแท็กซี่ให้นำส่งผู้ป่วยท่านนี้ไปยัง รพ.รัฐบาล พร้อมกับการเรี่ยไรเงินในกลุ่มที่ขึ้นเวรกัน..ครั้งนี้ได้ประมาณ500บาท...
และนี่ไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งแรกที่น้องๆห้องฉุกเฉินได้แสดงน้ำใจในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน...สังคมจึงน่าอยู่..จนถึงทุกวันนี้..
แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าคิดตั้งแต่อ่านรายงานจบคือ.หลายๆอย่างมันขาดหายไป นั่นคือ..ความเท่าเทียมของคนเรา...
การได้รับโอกาสที่แตกต่างกัน...การได้รับการยอมรับในสังคม...การให้โอกาสกับผู้ไร้โอกาส..
ก็พอเข้าใจว่า..ผู้แกร่งถึงจะคงอยู่ได้...
ถ้านะ..ถ้า เขาเหล่านั้นได้รับโอกาสก่อนออกมาสู่โลกภายนอก...หาลู่ทางให้เขามีทางได้ก้าวเดินไปในทิศทางที่เหมาะสม..มันคงจะดีกว่านี้...การเดินกลับสู่วังวนก็คงจะยากขึ้น..
มนุษย์ทุกคนต้องการได้รับการยอมรับในสังคม..ไม่ใช่หรือ !
ข้าพเจ้าหาได้ดราม่าแต่อย่างใด..😐😐
ยังคงเคารพต่อความคิดของทุกๆคน..
By. Ashi.
โอกาสที่ขาดหายไป...
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
