[เรื่องเล่าจากใครคนหนึ่ง] ผมเดินไปยังชั้นวางหนังสือมุมหนึ่งของห้อง ผมกวาดสายตาส่องหาหนังสือเล่มหนึ่ง มันเป็นปกสีเขียวแก่ มีความหนาไม่มากนัก ชะเง้อไปชะเง้อมา ผมก็ยังไม่เจอมันอยู่ดี ผมเลยนึกขึ้นได้ว่า มันเป็นหนังสือที่ผมได้รับมา

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

16 ม.ค. 2021 เวลา 02:29 • นิยาย เรื่องสั้น

ผมเดินไปยังชั้นวางหนังสือมุมหนึ่งของห้อง

ผมกวาดสายตาส่องหาหนังสือเล่มหนึ่ง

มันเป็นปกสีเขียวแก่ มีความหนาไม่มากนัก

ชะเง้อไปชะเง้อมา ผมก็ยังไม่เจอมันอยู่ดี

ผมเลยนึกขึ้นได้ว่า มันเป็นหนังสือที่ผมได้รับมานานแล้ว

คงถูกวางอยู่แถวในสุด ถ้ามองผ่านๆ คงไม่มีวันเจอ

ว่าแล้วผมจึงยกหนังสือทั้งแถวลงมาวางกับพื้น

และผมก็เจอกับเล่มที่กำลังตามหาจริงๆ ด้วย

ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อได้สัมผัสมันอีกครั้ง

ผมเปิดไปหน้าที่ 156 มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่หน้านี้

มันเป็นดอกกุหลาบเหี่ยวๆ แบนๆ ดอกหนึ่ง

พร้อมกับข้อความที่ห้อยลงมาจากกิ่งก้าน

"15-6-58 Happy Anniversary❤️4-Year"

ปี 58 เป็นปีที่ผมได้รับหนังสือหน้าปกสีเขียวแก่

พร้อมดอกุหลาบสีขาว ซ่อนไว้ในหน้าที่ 156

ผมไม่เคยเอะใจเลย ทำไมถึงต้องเป็นหน้า 156

ตอนนี้ผมรู้แล้ว ผมโกรธตัวเองที่เพิ่งรู้เหตุผลของเธอ

ผมไม่เคยคาดคิดเลยว่าวันนั้นจะเป็นครั้งสุดท้าย

ที่ผมจะได้ใช้คำว่าครบรอบระหว่างเราสอง

ผมโกรธตัวเองที่เพิ่งมารู้ค่าของคนๆ หนึ่ง

เมื่อมันได้กลายเป็นความทรงจำไปแล้ว

ผ่านมาแล้ว 5 ปีกับเหตุการณ์เหล่านี้

วันที่ 15-6-63 ผมจึงเปิดมันขึ้นมาอีกครั้ง

ภาพจำทุกอย่าง มันวนกลับมาที่เดิม

ผมไม่รู้ว่าผมกำลังตอกย้ำตัวเองอยู่ทำไมกัน

น้ำใสๆ หยดลงมาจากดวงตาของผม

กระทบกับหนังสือและดอกไม้ดอกนั้น

ภาพจำย้อนกลับมา ผมคิดถึงเธอเหลือเกิน

ผมเสียใจที่รักษาสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผมไว้ไม่ได้

ผมมารู้ตัวเมื่อวันที่สายเกินไปเสียแล้ว

ถ้าเธอผ่านมา ผมอยากให้รู้ไว้ว่า

หนังสือและดอกกุหลาบดอกนั้น

ผมยังเก็บมันไว้หน้าเดิมนะ

และ 156 คือตัวเลขที่ผมจะนำไปใช้

ในชีวิตประจำวันของผมนับจากนี้

ผมขอโทษที่ไม่ลืม

ผมขอโทษที่ตอกย้ำ

ผมขอโทษที่ปล่อยให้เธอจากไป

ขอให้เธอโชคดี เจอกับคนดีๆ ที่ดูแลเธอได้

ผมโกหกไม่ได้จริงๆ ว่าผมไม่คิดถึงเธอ

โฆษณา