"เงี่ยน" กับความหมายในบริบทที่เปลี่ยนไปในทางที่เลวลง
(บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหมายของคำในภาษาไทย)
การเปลี่ยนแปลงความหมายของคำนั้นเกิดขึ้นในทุกยุคทุกสมัยล้วนเกิดจากการใช้และความเข้าใจที่แตกต่างกัน ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้คำนั้นเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น หรือเลวลง เกิดจากบริบทในการใช้ของผู้ใช้ภาษาว่านิยมสื่อความหมายในประเภทใดบ้าง บางคำเป็นความหมายในทางที่ดี แต่ผู้ใช้นิยมใช้ในบริบทในทางที่ไม่ดี จึงทำให้คำๆนั้นมีความหมายที่เลวลงโดยปริยาย
เช่น คำว่า "นักเลง" ความหมายที่แท้จริงของคำนี้หมายถึง ผู้เชี่ยวชาญหรือฝักใฝ่ในสิ่งนั้น เช่น "นักเลงเพลงพื้นบ้าน" (ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องของเพลงพื้นบ้าน) "นักเลงพระ" (ผู้เชี่ยวชาญในการสะสมพระเครื่อง) เป็นความหมายที่แท้จริงของคำนี้คือ ผู้เชี่ยวชาญในด้านต่างๆ ซึ่งใช้ในบริบททั่วไปสำหรับคนในยุคก่อนๆ
ต่อมาจึงมีการใช้คำศัพท์ว่า "นักเลงหัวไม้" แปลว่าผู้เกะกะระราน ชอบใช้ไม้เป็นอาวุธในการข่มเหงรังแก ต่อมาจึงเหลือคำว่า "นักเลง" เพียงคำเดียวที่มีความหมายดังกล่าว จึงทำให้ความหมายเปลี่ยนไป บริบทการใช้เปลี่ยนไป ทำให้กลายเป็นคำที่มีความหมายเลวลงในปัจจุบัน
คำว่า "เงี่ยน" จึงเป็นคำๆหนึ่งที่ความหมายเดิมในทางที่ดี แต่เปลี่ยนแปลงในความหมายที่เลวลง เช่นคำว่า "นักเลง" บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความหมายของคำว่า "เงี่ยน" กับความหมายในบริบทที่เปลี่ยนไปในทางที่เลวลง
"เงี่ยน" ไม่ใช่ คำเลวอย่างที่คิด บ่อยครั้งที่คนส่วนใหญ่มักจะพบเจอคำนี้และเข้าใจความหมายในทางที่ไม่ดี ซึ่งหมายถึง อาการอยากมีเพศสัมพนธ์ในความหมายที่เข้าใจในปัจจุบัน และจัดเป็นคำต้องห้ามที่ไม่ควรใช้ ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่เลวลง ซึ่งเกิดจากบริบทการใช้ที่เปลี่ยนไปในยุคปัจจุบันอย่างแท้จริง
คำว่า "เงี่ยน" มีความหมายว่า อยาก หรือ กระหาย ใช้ในบริบททั่วไปในสมัยก่อนเป็นความหมายในทางปกติ "เงี่ยนยา" (อยากยา) "เงี่ยนน้ำ" (กระหายน้ำ) ดังปรากฏในนิราศเมืองแกลงของสุนทรภู่ ความว่า
สงสารแสงแข็งข้อจนขาสั่น
เห็นเรือหันโกรธบ่นเอาคนหลัง
น้ำจะพัดปัดตีไปสีชัง
แล้วคลุ้มคลั่งเงี่ยนยาทำตาแดง
จากบทประพันธ์มีความหมายว่า นายแสง คนพายเรือมีอาการอยากยา ซึ่งเป็นคำที่ใช้ทั่วไปในบริบทของคนสมัยก่อนโดยไม่ใช่คำหยาบโลน จากตัวอย่างข้างต้นเห็นได้ว่าเป็นคำที่ปรากฏในวรรณคดีเอกของสุนทรภู่ จึงไม่ใช่คำที่มีความหมายเลวอย่างแน่นอน
ธุรกิจสื่อลามก
การใช้คำอย่างแพร่หลายตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันทำให้ความหมายของคำนั้นเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ปัจจัยที่ทำให้เกิดความอยากนั้นมีมากขึ้น มากกว่าอาหาร และยา เมื่อยุคปัจจุบันเต็มไปด้วยสื่อมากมาย ในช่วงปี ค.ศ.1990-2000 เป็นต้นไปเกิดธุรกิจในด้านมืด คือ ธุรกิจสื่อลามก ในรูปแบบ VCD-DVD จึงทำให้เกิดการใช้คำในลักษณะที่เปลี่ยนไป เริ่มนิยมใช้ในบริบทของอาการอยากมีเพศสัมพันธ์แต่ยังไม่แพร่หลายเพราะเป็นสื่อที่จำกัดเฉพาะกลุ่ม
นับตั้งแต่ปี ค.ศ.2000-ปัจจุบัน เริ่มมีอินเทอร์เน็ตใช้ ผู้คนสามารถเข้าถึงสื่อสังคมออนไลน์ได้อย่างแพร่หลายและมากยิ่งขึ้น จึงทำให้เกิดการใช้คำในลักษณะที่เปลี่ยนไป มีการใช้อย่างแพร่หลาย ทำให้เกิดการใช้ในบริบทที่เปลี่ยนไป คือใช้ในอาการอยากมีเพศสัมพันธ์อย่างเห็นได้เด่นชัด รวมถึงปัจจัยอื่นๆ เช่น คนรุ่นหลังอาจไม่เข้าใจที่มาและความหมายเดิมจึงทำให้เกิดการใช้ในลักษณะดังกล่าวต่อๆกันมา ทำให้มีความหมายที่แคบลง และเลวลงในที่สุด
การเปลี่ยนแปลงในทางที่เลวลงนั้น ส่งผลให้ความหมายในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ปี 2554 มีความหมายว่า อยากจัด, กระหายจัด, มีความรู้สึกอยากหรือกระหายเป็นกำลัง, (โดยมากใช้เฉพาะของเสพติดและกามคุณ) โดยจำกัดความเพื่อบ่งบอกให้มีความหมายในทางที่ไม่ดี
อย่างไรก็ตามผู้ใช้ภาษาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ความหมายของคำเปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าปัจจุบัน เราจะไม่สามารถใช้คำดังกล่าวในความหมายเดิมได้ แต่เราสามารถศึกษาที่มาและความหมายของคำอื่นได้ เพื่อไม่ให้เกิดการใช้ภาษาในทางที่ผิด และเพื่อเป็นการอนุรักษ์ภาษาไทยซึ่งเป็นภาษาที่มีความงดงามให้คงอยู่สืบไป
อ้างอิง :
คำไทย. (2562). ช่วงภาษาโบราณวันละคำ. [ออนไลน์].เข้าถึงได้จาก :
(สืบค้นเมื่อ 18 ม.ค. 63)
ที่มารูปภาพ :
- 8
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
