สิ่งใดกันแน่ที่เปลี่ยนคนคนหนึ่งให้กลายเป็นเป็นปีศาจฆาตกรต่อเนื่องที่สังหาร
และคร่าชีวิตเพื่อนมนุษย์หลายต่อหลายชีวิตอย่างโหดเหี้ยมทารุณ?
📌 หรือคำตอบที่แท้ทรูของคำถามเหล่านี้จะซุกซ่อนอยู่ภายในสมองของพวกเราเอง
ฆาตกรต่อเนื่องหรือ Serial Killer คำๆนี้ถูกเรียกเป็นครั้งแรกว่า Serienmörder ในภาษาเยอรมันในคดีฆาตกรรมต่อเนื่องนาม ปีเตอร์ เคอร์เทน (Peter Kürten)
ชายผู้ถูกเรียกขานว่า แวมไพร์แห่งดุสเซลดอร์ฟ
ปีเตอร์ เคอร์เทน "The Vampire of Düsseldorf"
โดยนิยามของฆาตกรต่อเนื่องนั้นมีความแตกต่างกันบ้างในรายละเอียดเล็กน้อย
แต่โดยหลักแล้ว คนที่จะถูกเรียกว่าฆาตกรต่อเนื่องจะต้อง ฆาตกรรมเหยื่อตั้งแต่
2 รายขึ้นไป โดยผู้กระทำคนเดียวกันหรือกลุ่มเดียวกัน
เป็นการกระทำต่างกรรมต่างวาระ มีการเว้นช่วงพักระหว่างการก่อเหตุ
แต่ไม่พิจารณาระยะเวลาในการเว้นช่วงก่อเหตุว่าต้องนานเท่าใด
และไม่คำนึงว่าจะมีมูลเหตุชักจูงใจจากแรงกระตุ้นทางเพศ ทางจิต เศรษฐกิจ
ความรัก หรือความสงสาร
ริชาร์ด รามิเรซ "The Night Stalker"
ฆาตกรต่อเนื่องบางรายจะมีรูปแบบในการเลือกเหยื่อและวิธีการลงมือก่อเหตุอย่างเห็นได้ชัดอย่างเช่น Jack the Ripper ก็จะเลือกลงมือกับเหยื่อที่เป็นโสเภณี
หรืออย่าง Ted Bundy จะเลือกเหยื่อที่เป็นนักศึกษาและมีลักษณะภายนอก
ที่คล้ายกับคนรักเก่าของเขา อย่างไรก็ตามฆาตกรต่อเนื่องบางราย
ก็ไม่ได้มีแพทเทิร์นในการลงมือเป็นรูปแบบตายตัว
ธีโอดอร์ โรเบิร์ต บันดี้ "Ted Bundy"
มีความพยายามอย่างต่อเนื่องยาวนานในการค้นคว้าศึกษาถึงสาเหตุของการกำเนิดฆาตกรต่อเนื่อง ด้วยความร่วมมือจากทั้งแพทย์ จิตแพทย์ นักอาชญาวิทยา และผู้เชี่ยวชาญในด้านสาขาต่าง ๆ ทำให้ในปัจจุบันเราได้ทราบว่า นอกจากปัญหาสังคม ปมในวัยเด็กแล้ว ความผิดปกติทางสมองอาจเป็นอีกหนึ่งกุญแจสำคัญในประเด็นนี้
เอ็ดเวิร์ด ธีโอดอร์ กีน "The Butcher of Plainfield"
จากการศึกษาข้อมูลภาพสแกนสมองด้วยการสแกน MRI ของทีมวิจัย
นำโดย เคนท์ คีล (Kent Kiehl) นักประสาทวิทยาได้พบข้อมูลที่น่าสนใจว่า
สมองของนักโทษที่ก่อคดีฆาตกรรมมีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับ
นักโทษที่ติดคุกเพราะก่อคดีอื่นๆ ยิ่งไปกว่านั้นทีมวิจัยยังได้พบอีกว่า
เมื่อเปรียบเทียบระหว่างฆาตกรที่ก่อเหตุฆาตกรรมธรรมดา กับฆาตกร
ที่ลงมืออย่างโหดร้ายหรือฆาตกรต่อเนื่อง ลักษณะสมองของพวกเขา
แตกต่างกันอย่างมีนัยยะสำคัญ
ภาพสแกนตัดขวาง ส่วนหนึ่งของงานวิจัย UChicago neuroscientist กิจกรรมในสมองของนักโทษคดีฆาตกรรมเปรียบเทียบกับนักโทษคดีความรุนแรงอื่นๆ Image courtesy of Sajous-Turner et al.
ประการแรกเลย สมองกลีบหน้าผากส่วนหน้า (Prefrontal Cortex) ซึ่งเป็นสมองส่วนที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการคิด วิเคราะห์ วางแผน
ฆาตกรต่อเนื่องจะมีขนาดของสมองส่วนนี้ที่เล็กกว่าปกติ
และตอบสนองต่อการควบคุมแรงกระตุ้นทางอารมณ์ทำงานน้อยกว่าปกติ
อาจเกิดจากความผิดปกติแต่กำเนิดหรือเกิดจากการที่สมองได้รับความเสียหายจากการถูกทำร้ายหรือได้รับอุบัติเหตุ
สมองกลีบหน้าผากส่วนหน้า (Prefrontal Cortex) https://www.thescienceofpsychotherapy.com/prefrontal-cortex/
อย่างกรณีของ Donta Page ฆาตกรที่ก่อเหตุฆาตกรรมเหยื่ออย่างโหดเหี้ยม เมื่อสืบประวัติย้อนกลับไปพบว่าในวัยเด็ก Donta มักจะถูกแม่ทำร้ายจับตัวเขาเขย่า
อย่างรุนแรงอยู่บ่อยครั้ง จนเป็นเหตุให้สมองของเขาได้รับความเสียหาย
ส่งผลให้เกิด อาการฟีวส์ขาด อารมณ์หุนหันพลันแล่นได้ง่าย และตอบโต้
สถานการณ์ด้วยความรุนแรงเกินกว่าเหตุ จนนำไปสู่การก่อคดีอุกฉกรรจ์
Donta Page
จากภาพผลการสแกนสมองของ Donta Page โดยสีแดงแสดงถึงอัตราการ
เผาผลาญกลูโคสยิ่งมีสีแดงมาก = สมองทำงานมาก
ซึ่งทีมวิจัยพบว่า สมองกลีบหน้าผากส่วนหน้าของ Donta นั้นมีการตอบสนอง
ต่อการควบคุมแรงกระตุ้นน้อยมากเมื่อเทียบกับสมองคนปกติ
(ซ้าย)ภาพสมองของดอนต้า เพจ เปรียบเทียบกับ(ขวา)สมองของคนปกติ (Images courtesy of Adrian Raine)
ประการต่อมา ความผิดปกติของสมองส่วนกลีบขมับ (temporal lobe) ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมอารมณ์โกรธ เเละ ความต้องการทางเพศ
ทำให้ฆาตกรต่อเนื่องที่มีปัญหารสมองส่วนนี้จะมีแนวโน้มป่วยเป็นโรคกามวิปริต
หรือความผิดปกติทางเพศ เช่น ต้องการเพศสัมพันธ์ที่รุนแรงมากเกินไป
รู้สึกถูกกระตุ้นอารมณ์ทางเพศเมื่อได้ทำร้ายคนอื่น หรือก่อเหตุฆาตกรรม
สมองส่วนกลีบขมับ (temporal lobe) Creative Commons Attribution-Share Alike 2.1 Japan license.
อย่างเช่น Richard Ramirez ที่เกิดอุบัติเหตุกระทบกระเทือนสมองในวัยเด็ก
ประกอบกับถูกเลี้ยงดูมาในสภาพแวดล้อมและครอบครัวที่ใช้ความรุนแรง
จนเติบโตมาเป็นปีศาจอาชญากร Night Stalker
ภายถ่ายเด็กชายริชาร์ด รามิเรซในวัยเด็ก
นอกจากนั้นทีมวิจัยยังพบว่าฆาตกรต่อเนื่องจะมีสมองส่วนอมิกดาลา (amygdala)
มีขนาดเล็กหรือทำงานน้อยผิดปกติ ซึ่งAmygdala นั้นเป็นสมองส่วนที่มีขนาดเล็กที่มีรากศัพท์มาจากภาษากรีก แปลว่าอัลมอนด์ มีบทบาทสำคัญ ในด้านระบบความจำและควบคุมการตอบสนองทางอารมณ์ เช่น ความโกรธ ความกลัว และความรุนแรง
ภาพสมองส่วนอมิกดาลา
หากใครที่เจ้าเม็ดจิ๋วนี้ทำงานผิดปกติ จะทำให้ความสามารถในการควบคุมอารมณ์ต่ำ ไม่เข้าใจการแสดงออกซึงอารมณ์ของคนรอบตัว ไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจใดๆ
ฆาตกรจะไม่เข้าใจว่าการทำร้าย ทรมานเหยื่อคือการทำให้ผู้อื่นเจ็บปวด และไม่รู้สึกสำนึกผิดในการกระทำใดๆของตน
หนึ่งในฆาตกรต่อเนื่องผู้โด่งดังที่อมิกดาลาบกพร่อง
ก็คือ ปีเตอร์ ซัตคลิฟฟ์ (Peter Sutcliffe) ฉายา Yorkshire Ripper
ชายผู้มีภาพลักษณ์ภายนอกที่ดูสุขุม อ่อนโยนเอื้ออาทร แต่ภายในกลับซุกซ่อน
มัจจุราชที่ก่อคดีสังหารโสเภณีต่อเนื่องไปกว่า 13 ราย
ปีเตอร์ ซัตคลิฟย์ "Yorkshire Ripper "
ความสำเร็จจากการศึกษาสมองในครั้งนี้เป็นอีกหนึ่งก้าวแห่งการพัฒนาอาชญาวิทยา ทำให้เราเข้าใจมากยิ่งขึ้นว่า ฆาตกรต่อเนื่อง และอาชญากรทั้งหลายเกิดจากอะไร เมื่อเรารู้ถึงสาเหตุก็จะนำไปสู่การแก้ไขที่ต้นเหตุ สร้างสังคมที่ปลอดภัยแก่เราและลูกหลานในอนาคตต่อไป
ป.ล. จากการวิจัยพบว่ามีหลายคนที่แม้จะป่วยด้วยความผิดปกติทางสมอง แต่หากคนเหล่านั้นเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ดี ได้รับความรับความอบอุ่นจากครอบครัวและสังคม กลับพบว่าเส้นทางชีวิตของพวกเขาก็ดำเนินไปได้ดีเช่นเดียวกับคนทั่วไป
ซึ่งนั่นยิ่งตอกย้ำในสิ่งที่ผมเชื่อว่า
ไปฟังเรื่องราวประวัติความเป็นมาเป็นไปของฆาตกรต่อเนื่องกันต่อแบบเจาะลึก
ที่ THE COMMON THREAD แค่กดลิงค์นี้ได้เลยครับ
reference
- 65
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
