..เวลาชีวิต.. มันมีไม่มากนัก
ที่จริงบทความแบบนี้มีคนเขียนไว้เยอะแล้วละ 👨👩👦👦 แต่ผมว่าบทความแนวๆนี้
มันคอยเตือนทั้งผมและเพื่อนๆ ได้นะ ว่าเราลืมอะไรไปรึเปล่า... 🙁
อย่าทำงานหนัก จนลืมไปว่า ชีวิตหลังเลิกงานยังมีอะไรรออยู่
บางคนมีพ่อ แม่ที่รอให้กลับไปกินข้าว บางคนมีลูก ครอบครัว รออยู่ที่บ้าน
บางคนมีแฟนที่โทรตามอยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่จะเลิกงาน
มรึงงงอยู่ไหนนน? (อันนี้คือเสียงที่ก้องอยู่ในหัวผมประจำ😅)
จริงอยู่ การทำงานคือการพัฒนาตัวเองเพื่อความก้าวหน้าของชีวิต
เราเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เพื่อให้ได้มาซึ่งการประเมินผลงานที่ดี เลื่อนขั้นโน้นนี่นั้น
แต่นั่นคือทั้งหมดของเรารึเปล่า?
งานทั้งหมดคือชีวิต ไม่ว่าจะทำอะไรเราจะคิดถึงเรื่องงานอยู่ตลอด
คิดแบบมนุษย์เงินเดือน ทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของบริษัท
ทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อความสำเร็จของงาน
เวลาที่ทำงานได้ดี เราได้รับคำชม เวลาที่ทำงานได้ไม่ดี เราได้รับคำด่า
เวลาป่วย เราได้รับคำพูดที่ว่า หายเร็วๆ นะ จริงป่ะ? 🤚
หลังจากที่คำพูดนี้จบ ใครกันที่ยังคงต้องอยู่บนเตียง (กูไง 👍)
เสียบสายน้ำเกลือ นอนฟังเสียงน้ำเกลือหยด
ใครกันที่คอยยืนอยู่รอบๆ เตียง ยืนอยู่ไม่ยอมไปไหน
ใช่คนเราทุ่มเททำงานให้ไหม?
ใช่คนที่มาเพื่อทำหน้าที่ให้จบ แล้วกลับไปทำงานของตัวเองต่อมั้ย (โคตรโดน 😱)
เมื่อป่วย บริษัทก็มีสวัสดิการให้ เมื่อไม่สามารถทำงานต่อได้ บริษัทก็เลิกจ้าง
พร้อมรับคนใหม่เข้ามาทำแทนเรา เราละ?
พูดยาก... ในช่วงที่ COVID-19 มันทำลายเศรษฐกิจ
เลือกงานมาก ไม่ขยัน ก็ไม่มีเงิน
เราควรจัดสรรชีวิตดูแลอะไรบ้าง ลำดับความสำคัญของชีวิต จริงๆ อยู่ที่อะไร
ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน…
แล้วคนที่ไม่มีผลงาน คือคนที่ไม่มีค่าใช่หรือเปล่า 🤟
ผมว่าพยายามหาความพอดีของงาน และชีวิตหลังเลิกงานให้ดี
วันหนึ่งที่ไม่มีชีวิต บริษัทมีพวงหรีดให้ 1 พวง
แต่มันสำคัญกับคนที่บ้าน ที่ไม่มีเราอยู่อีกต่อไป🤕
ตอนนี้ เรายังสุขสบายดีกับการทำงาน ตราบใดที่โรคภัยยังไม่มาเคาะประตู
แต่ถ้าวันใดที่มันมาเคาะประตู ภาพเก่าๆ จะซ้อนทับให้เราเสียดายเล่น🤗
#บทความนี้ไม่ได้แนะนำให้เลือกอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งน้า #Balance
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
