DAY 18: เริ่มเหลือ ... เริ่มรวย
เมื่อเย็นวาน …
วิรัตน์เดินออกจากธนาคาร ด้วยสีหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มเขาหยิบโทรศัพท์ กดแอพพลิเคชั่น ไลน์ภาพและข้อความส่งไปหาวิทยากรการเงินที่สอนเขาบ่ายวันนี้
ใช่! เขาตัดสินใจ “เลือก” ที่จะ “เริ่มต้น”
และเลือกที่จะ “เปลี่ยนแปลง”
…………………………………………..
บ่ายวันก่อน ...
วิรัตน์แอบจดอีเมล์และไลน์ ที่วิทยากรให้ไว้ตอนท้ายชั่วโมงบรรยาย เหตุผลที่ต้องแอบจด ก็เพราะดูเหมือนไม่ค่อยมีใครมีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่วิทยากรพูด สีหน้าของผู้ฟังส่วนใหญ่เหมือนรอคอยและอยากให้เวลาหมดไปให้เร็วที่สุด ดังนั้นการจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายภาพช่องทางติดต่อวิทยากรเก็บเอาไว้ คงจะทำให้เขากลายเป็นเป้าความสนใจ และต้องถูกเพื่อนๆ ในห้องล้อเลียนแน่ๆ
สองชั่วโมงของการนั่งฟัง วิรัตน์มองเห็นโอกาสที่จะปลดหนี้ของตัวเอง และการสะสมเงินให้มีเก็บหลักล้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่วิทยากรพูดจะเป็นเรื่องจริงแค่ไหน สำหรับตัววิทยากรเองคงเป็นไปได้ แต่สำหรับวิรัตน์และเพื่อนที่หนี้เกินเงินเดือนและเบี้ยเลี้ยง บอกเลยว่ายากเหมือนกันที่จะเชื่อว่าเป็นไปได้
แต่ก็นั่นแหละ ... สิ่งที่ทำให้วิรัตน์ตั้งใจฟังตลอดสองชั่วโมง ก็คือ ความใฝ่ฝันที่อยากจะมีชีวิตที่ดีกับเขาบ้าง
ก็ในเมื่อชีวิตแบบเดิมๆ มันไม่มีอะไรดีอยู่แล้ว การลองฟังเรื่องใหม่ๆ แนวทางใหม่ๆ ก็ไม่น่าจะเสียหายเท่าใดนัก
ปัจจุบันวิรัตน์เป็นทหารกองประจำการ กินเงินหลวงแต่ไม่ใช่ข้าราชการ เหมือนทหารประจำการ (ฟังแล้วใกล้กันมาก) เงินเดือนนิดเดียว สวัสดิการ กองทุนอะไร ก็ไม่มี หลังปลดประจำการก็ต้องไปคิดต่อกันว่าจะทำมาหากินอะไร
หลังเรียนจบ ม.6 วิรัตน์ต้องออกมาช่วยที่บ้านทำงาน เรียนนิติศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง ควบคู่กันไปด้วย แต่ไม่ค่อยคืบหน้าเท่าไหร่ ด้วยเหตุไม่มีเวลาไปเรียนเลย พออายุถึงเกณฑ์ก็จับได้ใบแดงมาเป็นทหาร อันที่จริงเขาอยากอยู่ช่วยที่บ้านมากกว่า เพราะห่วงแม่ที่ต้องทำงานเลี้ยงน้องเพียงคนเดียว
ตลอด 2 ชั่วโมงเต็ม เขานั่งฟังบรรยายอย่างตั้งใจ ในขณะที่เพื่อนกว่าครึ่งห้องก้มหน้าหลับ ไม่สนใจฟัง ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะคำว่า มั่งคั่งหรือมีเงินเก็บหลักล้าน สำหรับทหารชั่วคราวรอวันปลดประจำการอย่างพวกเขาคงยากที่จะเป็นไปได้ ที่จริงในความคิดของหลายคน คือ มันเป็นไปไม่ได้นั่นแหละ
ก็ในเมื่อทุกวันนี้เงินเดือนที่ได้มา แค่เอาไปจ่ายให้เจ้าหนี้ทุกรายยังไม่พอเลย แล้วไอ้เรื่องฝันจะมีเงินเก็บเงินออม มันจะเป็นไปได้ยังไง
ที่ตลกก็คือ วิทยากรคนนั้นก็ยังดูพยายามพูดใส่พลังเหมือนอยากชวนให้พวกเขาฟังเสียเหลือเกิน มีทั้งให้ข้อมูล ขู่ ปลอบ ให้แง่คิดและกำลังใจไปพร้อมๆ กัน หลังผ่านการบรรยายไปครึ่งชั่วโมงวิรัตน์สังเกตเห็นว่า วิทยากรเหมือนจะเริ่มโฟกัสพูดบอกกับใครบางคนในห้องเท่านั้น ซึ่งเขาเองก็เป็นคนหนึ่งที่วิทยากรหันมายิ้มและสบตาด้วยอยู่ตลอด
หลังจบการสัมมนา วิรัตน์รอให้เพื่อนเดินออกไปจนหมด จึงเดินตรงเข้าไปหาวิทยากร ที่จริงก็ไม่ต้องรอหรอก เพราะทันทีวิทยากรกล่าวสวัสดีจบการบรรยาย ทั้งห้องก็แทบจะลุกขึ้นพร้อมกัน และจะว่าไปมีบางคนลุกเดินออกจากห้องก่อนพูดจบเสียด้วยซ้ำ
“มาที่นี่ครั้งแรกหรือเปล่าครับพี่” วิรัตน์เอ่ยถามวิทยากร
ผู้บรรยายเงยหน้าขึ้นมานิดนึง ยิ้มให้เขา ก่อนตอบว่า “ถ้าที่นี่ครั้งแรกครับ แต่ถ้าที่จังหวัดนี้หลายครั้งแล้ว”
“เหนื่อยมั้ยครับ ผมดูพี่ใช้พลังมาก สอนคนห้องใหญ่ขนาดนี้ท่าจะเหนื่อยแย่” วิรัตน์ชวนคุยต่อ
“ใครบอกหละ ผมสอนคนแค่ 10 คนเอง เลยไม่เหนื่อยมากเท่าไหร่”
คำตอบของวิทยากรทำเอาวิรัตน์งง คนอยู่ในห้องเกือบร้อยคน แต่กลับบอกมาสอนแค่ 10 คน ขณะที่กำลังคิดจะพูดอะไรต่อ วิทยากรก็เก็บของเสร็จ และทำท่าจะเดินออกจากห้อง
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ วันนี้เพื่อนๆ เหนื่อยกันเลยไม่มีสมาธิฟังพี่สักเท่าไหร่” วิรัตน์รีบแก้ต่างให้เพื่อน
“เฮ้ย! ไม่เป็นไร ผมเฉยๆ นะ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ผมสอนคนที่ฟัง ใจผมอยู่กับคนที่ตั้งใจฟัง ไม่ได้อยู่กับคนที่ไม่ฟัง” วิทยากรตอบพร้อมเดินมุ่งหน้าไปทางประตู
วิรัตน์เดินตามวิทยากรออกมา ในใจเขามีคำถามสำคัญที่อยากถาม แต่ไม่รู้ว่าจะถามดีมั้ย แต่เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่า ไม่ง่ายที่จะได้เจอวิทยากรตัวเป็นๆ แบบนี้อีก เขาจึงตัดสินใจโพร่งคำถามขึ้นมา
“พี่ครับ ครอบครัวผมจน ผมเรียนหนังสือไม่จบ ป.ตรี ผมได้เงินเดือนหลักพันอีก 6 เดือนผมจะปลดประจำการ ... วันหนึ่งผมจะมีชีวิตที่สุขสบายได้มั้ยครับพี่” วิรัตน์ร่ายยาวเป็นชุด ประหนึ่งว่ามันเป็นการพบกันครั้งสุดท้าย
วิทยากรวัยกลางคนหันหลังกลับมายิ้ม “ทั้งหมดเป็นผลลัพธ์จากการ ‘เลือก’ ของคุณเองนั่นแหละ” เขาหยุดนิดนึงก่อนพูดต่อ
คุณ “เลือก” ได้ ว่าคุณจะ “คิด” อย่างไร
คุณ “เลือก” ได้ ว่าคุณจะ “ทำ” อะไร
และคุณ “เลือก” ได้ ว่าคุณจะ “จัดสรรเวลา” ที่คุณมี อย่างไร”
หาต้นแบบของคุณให้เจอ ตั้งเป้าหมายที่มีเหตุผลรองรับและทรงพลังพอ อยู่ในสภาพแวดล้อมที่พาชีวิตไปสู่เป้าหมายหรือทางที่ดีขึ้น หลีกหนีจากการใช้เวลาอยู่กับสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี เท่าที่จะทำได้
และที่สำคัญที่สุด ถ้าคิดอะไร ฝันอะไร คุณต้องรู้จัก “ตัดสินใจ” ที่จะ “เริ่ม” ให้เร็วที่สุด เพราะยิ่งเริ่มเร็ว ก็จะได้เรียนรู้เร็ว แต่ถ้าเริ่มช้า ทุกอย่างก็ยิ่งยืดเวลาออกไป
พูดจบวิทยากรคนดังกล่าวก็ขึ้นรถแล้วขับออกไป ทิ้งวิรัตน์ให้ยืนนิ่งคิดถึงสิ่งที่วิทยากรพูดทิ้งไว้กับเขา
…………………………………………..
เช้าวันนี้ ...
วิรัตน์กดเข้าไปดูแอพพลิเคชั่นไลน์ พบว่าภาพและข้อความของเขาได้รับการอ่านเรียบร้อยแล้ว
ภาพสมุดบัญชีพร้อมข้อความ “วันนี้ผมเปิดบัญชีกองทุนหุ้นอย่างที่พี่สอนแล้วนะครับ หักเดือนละ 500 บาท ต่อจากนี้พี่ช่วยสอนผมด้วยนะครับ สอนผมเยอะๆ เลย”
อีกฝ่ายตอบกลับเป็นสติกเกอร์แสดงความยินดี พร้อมข้อความสั้นๆ แต่สั่นสะเทือนในจิตใจให้กับวิรัตน์อย่างมากมาย
“เริ่มเหลือ เริ่มรวย ... ขอต้อนรับสู่โลกแห่งความมั่งคั่งครับ”
บันทึกจากการบรรยายครั้งหนึ่ง
#โค้ชหนุ่ม
18-01-2021
#Day18 #MoneyCoachDiary #เริ่มเหลือเริ่มรวย
- 32
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
