ก่อนราตรีจะสิ้นสูญ ก่อนดาราบนฟ้าจะร้างลา ลูกค้าคนสุดท้ายผลุนผลันเข้ามาในร้านเหล้าของข้าพเจ้า สีหน้าอมทุกข์เต็มที่
"ขอเหล้าแรงๆ มาขวด" เสียงของเขาสั่นเครือ
ข้าพเจ้าเอ่ยเบาๆ "จุดเด่นของที่นี่คือขายค็อคเทลเป็นแก้ว"
"งั้นเอาค็อคเทลอะไรก็ได้แรงๆ มาสักโหลนึง"
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ลูกค้ามาเยือนร้านของข้าพเจ้าเพื่อจะเมา แต่ข้าพเจ้ามักโน้มน้าวใจพวกเขาให้ดื่มอย่างมีสุนทรียภาพ เพราะการดื่มเพื่อเมานั้น เป็นรูปหนึ่งของการเหยียดหยามเมรัย
เมรัยเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สวรรค์ประทาน มนุษย์มิสมควรเหยียดหยามโดยดื่มอย่างไร้รสนิยม
"ทำไมจึงอยากเมา?" ข้าพเจ้าถามเขา
""กลุ้มใจ"
"ทะเลาะกับเมีย?"
เขาพยักหน้า
"ถูกใช้ให้ซักผ้า แต่ปฏิเสธไม่ซักผ้า?"
"หามิได้"
"ไปเหลือบมองหญิงอื่น?"
"หาเหลือบมองไม่"
"ไม่ให้เงินเมีย?"
"เปล่า ให้เต็มทุกเดือน"
"แล้วทะเลาะเรื่องอะไร?"
"ไม่มีอะไร"
"ไม่มีอะไร?"
"ใช่ คุณบาร์เทนเดอร์เคยได้ยินมั้ยว่า เมื่อแต่งงานกันนานๆ สามีทำอะไรก็ผิด ไม่ทำอะไรก็ผิด? การทะเลาะกันครั้งนี้คือไม่ทำอะไรก็ผิด"
"นั่นคือสัจธรรมของชีวิตคู่ อย่าคิดมาก"
"ถ้าคุณเจอ 'ไม่ทำอะไรก็ผิด' เข้าบ่อยๆ ก็ต้องระเบิดออกสักวัน"
"คุณระเบิดออก?"
"ใช่ ผลก็คือทะเลาะกันอย่างแรง"
"ผลที่ตามมาคงน่ากลัวยิ่ง"
"ใช่"
"เมียไม่ให้เข้าห้องนอน?"
"รุนแรงกว่านั้น เมียไม่ให้เข้าบ้านเจ็ดวัน"
"แค่นี้ถึงกับกลุ้มใจจนต้องเมา?"
"ใช่"
"ทำไม?"
"เพราะวันนี้เป็นวันที่เจ็ด ถึงกำหนดต้องกลับบ้านแล้ว"
- 12
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
