Chapter 3 "จอดมอไซค์เเล้วเดินแทนดีกว่า"
ตั้งเเต่เรากลับบ้านที่ต่างจังหวัดเราแทบไม่ย่างกรายออกจากบ้านเลย เพราะ 1. ขี้เกียจมาก (อีกเเล้ว ฮ่าๆ) เรียนออนไลน์เสร็จก็ปาไป5 โมงเย็นเเล้วโดนสูบพลังไปจนหมด เห้อฉันเหนื่อยเหลือเกินจ้ะพี่จ๋า 🥺 2. รู้สึกว่าเออมันไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ เห็นตั้งเเต่เด็ก มันก็เหมือนเดิมไปหมด และนี่แหละเป็นสองเหตุผลหลักที่เราไม่ค่อยอยากไปไหนเวลากลับมาบ้านเพราะมันน่าเบื่อ!
แต่…แล้ววววววววันนึงเพื่อนสาวคนเดียวคนเดิม ชีอยากทำคอนเท้นอัพยูตู๊ปขึ้นมาเลยชวนเรามาด้วยบวกกับตอนนั้นเราอยากเดินเซอร์เวย์ในพื้นที่พอดีเลยจูงมือกันไปแถว 'ท่าน้ำ'
ซึ่งจากบ้านเราไปท่าน้ำเนี้ยมันไม่ได้ไกลมาก แต่ก็ไม่ได้ใกล้เนาะ เลยตัดสินใจขี่มอไซค์มาก่อนดีกว่าไม่งั้นเป็นลมค่ะ ไม่ไหวๆๆ เราเลยมาจอดตรงที่ศาลหลักเมืองที่ซึ่งเป็นจุดที่ค่อนข้างใกล้ท่าน้ำ รวมถึงเป็นศูนย์รวมของกินเเละเสื้อผ้าด้วยนะ ฟิลเเบบถนนคนเดินแหละ หลังจากที่เราหาไรกินเสร็จ เราทั้งสองก็พร้อมลุย! ไปค่ะไปเดินกัน
ต้องบอกก่อนว่าถึงจะผ่านบ่อยก็ใช่ว่าจะรู้ว่ามันไปทะลุออกไหนนะ (นี่เป็นคนในพื้นที่จริงป่ะว่ะ) เราเดินเข้ามาในซอยนึง ในซอยนี่จะมีคิวรถสองแถวรับ-ส่งไปแถวโซนชายฝั่งทะเลด้วยแหละ
จากนั้นเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ จนทะลุทางเดินเรียบริมแม่น้ำค่ะทู้กคน มันเงียบมากเเต่ฟิลกู๊ดมากเช่นกัน เนื่องจากน่าจะเป็นช่วงเวลา 4โมงเย็น โดยส่วนใหญ่จะมีลุงๆป้าๆ มาวิ่งมาเดินช่วง5 โมงเย็นสะมากกว่า
อืมมมมม เงียบจริง
แต่พอเราเดินเล่นกันสักแปป เราได้พบกลับกลุ่มคุณป้ากลุ่มนึงที่เม้ามอยกันอย่างออกรสใจนึงก็อยากไปร่วมวงเเต่ใจนึงก็เขินนะ ฮ่าๆ แต่เราสองคนได้ทักทายกับป้าๆกันเล็กน้อยก่อนมุ่งหน้าเดินต่อไป
แหน่ะ แอบยิ้มให้กล้องด้วยยยยยย
เพื่อนสาวของเรารู้สึกตื่นเต้นอีกเเล้วค่ะ เพราะชีไม่ค่อยได้มาแถวนี้ เอาง่ายๆแทบไม่เคยมาเดินเลยก็ว่าได้ เราก็เช่นกันค่ะเดินแค่จุดๆนึงเเต่ไม่เคยมาขนาดนี้ พวกเราแวะเก็บภาพบรรยากาศสักแปป ระหว่างนั้นตัวเราก็ยืนมองบรรยากาศรอบๆ มองพวกบ้านช่องที่ยังคงสภาพเดิมไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ยังคีพความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวซึ่งเป็นเฉพาะย่านนี้เท่านั้น
มาย่านนี้รู้สึกแอบคิดถึงตลาดน้อยนะ ฟิลใกล้เคียงกันเลย
จากนั้นไม่นานเราก็ออกจากโซนทางเดินเเล้ว เข้าสู่ตัวชุมชนแทน ซึ่งโซนตรงนี้เราจะเห็นบ้านเรือนที่ยังเป็นบ้านไม้ มีความคลาสสิคอยู่รวมถึงร้านของชำร้านนี้ที่เราบังเอิญเดินผ่านเเล้วเห็นกัน เป็นร้านขายขนมที่บางอย่างแทบไม่เห็นแล้ว
ขนมปังกระเทียมอร่อยมั้กกกกกกก
เดินไปกินไป จนไปเจอร้านผัดไทเลื่องชื่อในย่านนี้ คือออ'ร้านผัดไทท่าน้ำ' เป็นร้านที่อร่อย ราคาถูก เมื่อก่อนเรากินบ่อยมากกกกกเเต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้มาแถวนี้เท่าไหร่ สภาพร้านไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งเเต่เด็กจนโต ถ้าใครมาแถวนี้คือต้องแวะร้านนี้เสมอเลย เเต่ตอนเราไปร้านน่าจะปิดเเล้วนะ เศร้าาาาาาาาดิรอไร
เดินไปปบ่นกับเพื่อนไปป เริ่มหิวแบบสุดสิ่งที่เพิ่งกินไปไม่ได้ช่วยไรเลย ผัดไทก็อด โคตรเซ็งเลยกะว่าจะกลับเเต่ก่อนกลับขอหาไรกินแถวนี้ก่อนเนอะ แต่ก่อนที่จะออกไปเราก็ไปเจอกับห้างเล็กๆ ที่เมื่อก่อนเรามาบ่อยมากเพื่อมาซื้อชุดนักเรียน ห้างนี้มีมาอย่างยาวนานจริงๆ สภาพไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แฮะๆ ไม่ได้ถ่ายมาอ่ะ ถ้าใครอยากเห็นค้นหาชื่อ'ห้างศิลป์ฟ้า ชุมพร' ได้เลย
ไฟนอลลี่เราหาร้านนั่งกินข้าวววว กินเสร็จอ่ะไม่อิ่มเดินต่อเดินไปกินน้ำแข็งใสร้านเจ้าเก่าเจ้าดังที่มีมาอย่างยาวนาน จนกระทั่งฟ้าเริ่มมืดด
เริ่มง่วงเพราะอิ่ม แต่ยังไงยังไง๊ไอเราสองคนก็ต้องเดินไปเพื่อเอารถอยู่ดี กว่าจะทำใจเดินกลับไปลีลาอยู่นานจนเอารถเเละกลับบ้านกัน
หลังจากกลับบ้านมา เราก็มานั่งคิดกับตัวเองว่าเออจริงๆมันมีอะไรถึงแม้ว่ามันเหมือนจะไม่มีอะไรก็เหอะ ฮ่าๆ เเต่ถ้าลองมองดูดีๆ มองอย่างละเอียดเราว่ามันมีเสน่ห์นะ มันมีความรู้สึกที่เปลี่ยนไป จากที่เรามองว่าบ้านเรามันไม่มีอะไรดึงดูด เเต่ในความเป็นจริงเเล้วเราแค่ไม่ได้ตั้งใจมองให้มันต่างหาก
จากเป็นคนที่ไม่ค่อยอยากกลับบ้านเกิดเพราะ มีแต่มุมมองเดิมๆแต่การเดินครั้งนี้ทำให้เราอยากรู้จักมันเพิ่มจัง ปล.ที่จริงมันมีมากกว่านี้เเต่เราไปช่วงเย็นเลยได้มาแค่นี้อ่ะจ้าาาา 😭
สำหรับวันนี้สวัสดีค่าาาา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
