ในยุคที่ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด ความช้าของกล้องฟิล์มกลายเป็นสเน่ห์ แถมยังให้แง่คิดอะไรดีๆอีกหลายอย่าง
สิ่งแรกที่สัมผัสได้คือ เรามองความกริ๊บของรูปจากกล้องดิจิตอล ด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
กล้องฟิล์มทำให้เรา “รอได้-รอเป็น” ทริปไหนที่เราถ่ายรูปด้วยกล้องฟิล์ม การได้นั่งดูรูปหลังจบทริป เป็นเหมือนโบนัสพิเศษ เหมือนได้ท็อปอัพความสุขของทริปนั้นเลยทีเดียว
การทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ค่อยๆหายไป กว่าจะกดชัตเตอร์แต่ครั้ง เราเล็งแล้วเล็งอีก ไม่มีการรัวชัตเตอร์แบบกล้องดิจิตอลปัจจุบัน
ค่าใช้จ่ายที่งอกตามกล้องฟิล์ม ก็ได้ของแถมเป็นความตระหนักว่า "ยังมีอีกเยอะที่เราไม่รู้" นี่ยิ่งทำให้เราเห็นด้วยกับคำว่า “การใช้จ่ายเพื่อการเรียนรู้ เป็นการลงทุนที่คุ้มค่า”
โฟกัสไม่เข้า แสงไม่ได้ ระยะผิด ฯลฯ ต่างๆเหล่านี้สอนให้เราเรียนรู้จากความผิดพลาด เพื่อพัฒนาตัวเองต่อไป และถึงจะแม่นทฤษฎี ฝึกฝนจนชำนาญ มีประสบการณ์เพียบ แต่ก็ยังมีปัจจัยอื่นอีกมาก ที่เราควบคุมไม่ได้
ทั้งหมดนี้สอนให้เรารู้จักตั้งวางความคาดหวังให้เหมาะกับความสามารถที่มี และยอมรับได้เองว่า ความขาดๆเกินๆคือส่วนหนึ่งของชีวิต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
