ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า .. ใช้อะไรลบ .. แต่อยู่ที่ว่า .. ใช้อะไรเขียน {คำว่ารัก..}
บางคนจำได้บ้างไม่ได้บ้าง ว่าการเริ่มต้นของความรักของเขานั้นเป็นอย่างไร หลายคนพบรักตั้งแต่แรกพบที่สบหน้า หลายคนบ่มรักออกมาจากความพูกพัน หลายคนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าจมดิ่งลงหลุมที่เขาเรียกกันว่าความรักนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไร มันก็คงสวยงามดีไม่แพ้กัน .. เมื่ออยู่ในภวังค์รัก
เขาหรือเธอเดินผ่านเข้ามาในชีวิต มีความสุขมากมายอยู่เรื่อยๆ แต่ความสุขก็คงไม่ได้วนเวียนเวียนว่ายอยู่ข้างกายตลอด แต่เรามักจดจำความทุกข์ระหว่าง “เรา” ไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่ ก็เมื่อไอ้เจ้าความรู้สึกดีที่ต่างมีให้กันมันบดบังให้ความทุกข์พวกนั้นเป็นเพียงแค่เงาไปเสียแล้ว หลายคนจดจำได้แต่ความสุข หลายคนเลือกที่จะจำแต่ความสุขจากเขาหรือเธอ หลายคนติดภวังค์เดิมๆว่ามันจะยังคงเป็นอยู่เช่นนั้นตลอดไป เป็นไปได้ไหมว่าเราต่างเป็นคนที่สร้างสรรค์ความรักเหล่านั้นขึ้นมาเอง แล้วเราก็ไม่สามารถทำลายสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมาเองได้ง่ายๆ
เขาหรือเธอเดินผ่านออกไปจากชีวิต ความทุกข์เริ่มเหมือนจะเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้วันเวลาจะช่วยให้เรารู้สึกแย่เกือบน้อยลง มันยังคงอยู่..ความรักที่เราสร้างสรรค์มันขึ้นมาเอง นึกๆไปก็คล้ายการไปเดินเล่นตามหาดทรายชายทะเลสวยๆ พลันนั่งพักใช้มือลูบคลำพื้นทราย เวลาผ่านไปกลับได้ประสาททรายที่สวยงามหรือพอดูได้ตามฝีมือ เรายิ้มชื่นชมหรืออาจปนขำกับฝีมือการสรรค์สร้างของเราเอง แต่ยิ่งสวยงามมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งไม่กล้าที่จะทำลายมัน ถึงแม้จะสวยงามเท่าไหร่ ฉันก็คงไม่อยากจะทำลายมันด้วยตนเอง ฉันคงทำได้เพียงปล่อยให้คลื่นน้ำที่คลืบคลานขึ้นลงตามกาลเวลาทำงานของมัน ทำลายบางอย่างที่เกิดขึ้นใหม่ ให้พื้นทรายที่ชายหาดแห่งนั้นกลับมาราบเรียบดังเดิม .. ให้หัวใจเราสงบและราบเรียบดังเดิม
อย่าโทษหัวใจ .. เพราะยังไง .. เราก็ใช้ .. สมองคิด ..
ยี่สิบแปดซี่
05/07/2013 {โรงงานขนม..ขมๆ หวานๆ}
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
