อ่านมาเจอ 2 ประโยค มีนัยที่สำคัญ
รวย แปลว่ามีมาก ไม่ได้แปลว่ามีความสุขมาก
จน แปลว่ามีน้อย ไม่ได้แปลว่ามีความสุขน้อย
มาวิเคราะห์ดูแล้ว สาเหตุที่ทำให้เราแปลความหมายผิดพลาด
เพราะการมีมากหรือมีน้อย เป็นการสัมผัสได้ด้วยตา
ซึ่งก็อดจินตนาการไมไ่ด้ ว่าเมื่อมีมากย่อมมีความสุขกับคนที่มีน้อยกว่าแน่นอน
แต่ข้อเท็จจริง มีมาก กับความสุข มีน้อย กับความทุกข์
คนละเรื่อง
เย็นวันหนึ่ง คนงานที่ก่อสร้างอาคารสูงกลางกรุง กำลังนั่งทานอาหารเย็นกันทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ลูก หน้าแค็มป์สังกะสี ลูกอาบน้ำอาบท่า ปะแป้งขาว หัวเราะ พูดคุยสนุกสนานกับคุณพ่อและคุณแม่
พ่อบอกลูกให้ตั้งใจเรียน อีกไม่กี่ปีก็จบปริญญาตรี
ลูกสาวบอกพ่อว่า พรุ่งนี้หนูไม่มีเรียน คุณพ่อช่วยให้ผู้รับเหมาจ้างหนูเพิ่มอีกแรงนะคะพ่อ
เมื่อเราเห็นบทสนทนาของคนงานก่อสร้างครอบครัวนี้ แม้เพียงไม่กี่ประโยค
สิ่งที่เราสัมผัสได้คือ ความสุข มาจากความหวัง และเต็มเปี่ยมไปด้วยความสามัคคีและกำลังใจ
ตัดภาพบนอาคารสูง
ประธานการการบริษัทผู้เป็นเจ้าของตึกที่กำลังก่อสร้าง ยืนมองไปนอกอาคารที่ตนเองเป็นเจ้าของ ด้วยความรู้สึกที่โดดเดี่ยว ทบทวนถึงมิตรภาพจอมปลอม ความซื่อสัตย์ที่หาไม่ได้จากคนรอบข้าง แทบทุกคนที่เข้ามามีแต่แสวงหาผลประโยชน์ ลูกน้องข้างกายก็พร้อมที่จะทรยศ หักหลัง
และด้วยความที่ท่านประธาน มีความทุ่มเทให้กับงานมาก คิดว่าเมื่อมีเงินมากๆ ทุกคนในครอบครัวจะมีความสุข การให้เวลากับครอบครัวเป็นเรื่องเสียเวลา เค้าจึงทำงานอย่างบ้าคลั่ง และปรนเปรอเงินให้กับลูกและภรรยา
ผลสุดท้าย ลูกไม่ผูกพันธ์กับผู้เป็นพ่อ ได้เงินมากมายจากพ่อ แต่ขาดประสบการณ์ในการบริหารเงิน ทำให้นำเงินไปเที่ยวเตร่ หาความสุข และเข้าสู่วงจรยาเสพติด แวดล้อมด้วยเพื่อนที่รักสนุก เรียนปริญญาตรีมา 7 ปีก็ไม่จบ
ส่วนภรรยา เธอได้เงินจากสามี 7 หลักต่อเดือน เธอทดแทนความเหงาจากสามีด้วยการช็อปปิ้ง ซื้อทุกอย่างที่อยากได้ อวดให้เพื่อนของเธอเห็นเพื่อกลบเกลื่อนความเหงา และความโดดเดี่ยว และวันหนึ่งเธอก็พ่ายแพ้ต่อความอ่อนไหว และความเหงา ไปพลาดพลั้งกับชายอื่นโดยที่สามีมารู้ทีหลัง แต่ก็ไม่มีแรงที่จะพูดคุยถึงปัญหานี้
ประธานเจ้าของตึก ยืนมองออกมานอกอาคารชั้นที่ 3 มองลงมาเห็นแค็ปคนงานพ่อแม่ลูก ที่กำลังทานอาหารอย่างมีความสุข ซึ่งกับข้าวในสำหรับก็มีเพียงอาหารง่ายๆ น้ำพริก ปลาทู ไข่เจียว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปต้ม รวมไม่น่าจะเกิน 100 บาท ที่ัพักก็เป็นแคมป์คนงานก่อสร้าง สังกะสีเก่าเอามาทำให้คุ้มแดด คุ้มฝน แต่ทำไม บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสุข ความหวัง และกำลังใจ
อ่านมาถึงบรรทัดนี้ หลายท่านอาจจะบอกผมว่า นี่คือเรื่องแต่ง นี่คือนิยาย
ผมอยากเรียนว่า ประธานบริษัท คือเพื่อนผมเอง เป็นผมดัดแปลงเล็กน้อยจากเรื่องราวที่เพื่อนระบายกับผมเมื่อสิบปีที่แล้ว
อย่ารอให้มีมาก เพื่อเรียกว่ารวย ถึงจะมีความสุข
ถึงมีน้อย หากครอบครัวเต็มไปด้วยความรัก ความหวัง และกำลังใจ
พึงพอใจกับสิ่งที่มีในวันนี้ นั่นคือ ความสุข อย่างแท้จริง
Cr. อภิชาต สุจิตวรรณศรี #ด้วยรักและศรัทธา #ด้วยรักทีวี
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
