มีผู้นำบางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงท้อแท้ว่า
เรื่องการทำงานผมมุ่งมั่นอย่างเต็มที่แต่ผลที่ออกมาผมก็ทำได้แค่นี้แหละ
มีนิทานเรื่องนายพรานป่ากับหมานักล่า ชื่อเจ้าฟูจิพันธุ์ไซบีเลี่ยน
วันนึงพรานพาเจ้าไซบีเลี่ยนเข้าไปล่าสัตว์ พรานเห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งจึงยิงธนูไปที่ขาหลังแล้วสั่งให้เจ้าไซบิลเลี่ยนนาง ฟูจิไล่กวดกระต่ายป่าตัวนั้นแต่เจ้าฟูจิจับกระต่ายป่าไม่ได้
นายพรานถามเจ้าหมาฟูจิด้วยความโกรธว่า “กระต่ายป่าตัวนั้นหนีไปแล้วหรือ?”
ฟูจิได้แต่นอนคว่ำหน้าร้องหงิงๆ อยู่บนพื้น อาการของมันบอกว่า ”ข้าทำอย่างเต็มที่แล้วนะเจ้านายแต่สุดท้ายก็จับเจ้ากระต่ายป่าตัวนั้นไม่ได้ค่ะ”
ส่วนกระต่ายป่าพอกลับถึงถ้ำพ่อแม่พี่น้องก็ถามด้วยความร้อนใจว่า
“เจ้าได้รับบาดเจ็บนี่! เจ้าสุนัขตัวนั้นมันไล่กวดเจ้าอย่างเอาเป็นเอาตายแล้วนี่เจ้าหนีเอาชีวิตรอดมาได้ยังไงกันเนี่ย?”
กระต่ายป่าตอบว่า
“เจ้าสุนัขตัวนั้นมันพยายามไล่ตามมาอย่างเต็มที่ตัวข้าเองก็พยายามวิ่งหนีเอาชีวิตรอดอย่างสุดกำลังเช่นกัน”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....
ไม่ว่าเราจะเรียนรู้และทำอะไรก็ตามขอเพียงมีความตั้งใจและพยายามอย่างเต็มที่ การพัฒนาความสามารถของตัวเองให้มากขึ้นก็ไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้
เราลองมาวิเคราะห์ผู้นำบางคน...
เขาอาจมีความพยายามทุ่มเทอย่างเต็มที่แล้วแต่ยังไม่แสดงความสามารถของตัวเองออกมาได้ทั้งหมดหรือยังไม่มีความขยันในการเรียนรู้การทำงานในสิ่งที่ทำให้ประสบความสำเร็จ